خدا قبل از عالم تشریع، رزقی را برای بنده‎ای مثلاً در روز ماه رمضان بریده است.

حالا او در روز ماه رمضان فراموش می‎کند که روزه است و آن غذا را می‎خورد…

بعداً یادش می‎افتد که روزه بوده است.
نه روزه‎اش باطل است و نه قضا دارد.

 این خدا بود که این فراموشی را بر او مسلّط کرد تا رزقی را که برای او مقدّر کرده بود، به او بخوراند.

امیرالمؤمنین علیه السّلام می‎فرماید: « وقتی خداوند امری را اراده کند، عقل عبد را می‎گیرد و آن کار را به دست او جاری می‎کند، بعد عقلش را به او باز می‎گرداند ».

 بسیاری از خیراتی که خدا به ما رسانده، این‎گونه بوده است والاّ اگر به عقل خودمان بود، آن کار را نمی‎کردیم.

مرحوم حاج میرزا اسماعیل دولابی
 مصباح الهدی
تٱلیف استاد مهدی طیّب