امام خامنه ای(مدظله العالی):
«… تکلیف اصلی قوه قضائیه، عبارت از اقامه ی قسط و عدل است. این، در حرکت و دعوت انبیاء، شاید اصلی ترین امر مربوط به زندگی مردم باشد. حالا آن مسائل معنوی و تعالی روحی و امثال اینها، به جای خود محفوظ است. در عین حال، آنچه که مربوط به اداره ی زندگی مردم می شود، هیچ چیزی به قدر عدل و قسط- نه در قرآن و نه در حدیث- مورد توجه قرار نگرفته است. البته، رفاه زندگی مردم و تأمین امنیت که یکی از لوازم زندگی آنهاست، وجود دارد، امّا تکیه ای که روی عدل شده- که قیام همه ی امور بر قیام عدل می باشد- روی هیچ چیز دیگر نشده است.
… البته، عدل فقط به وسیله ی قوه قضائیه اجرا نمی شود، بلکه همه ی دست اندرکاران حکومت اسلامی، به سهم خود در اقامه ی عدل موظف هستند، منتها ضامنش قوه قضائیه است… .
… بنابراین، قوه قضائیه باید به معنای واقعی، مرجع و ملجأ و پناهگاه همه مردم باشد. این هم نمی شود جز به همان استقلال. استقلال به این معنا است که وقتی قاضی می خواهد حکم بکند، نگاه کند که این حکم موجب خوشایند یا عدم خوشایند چه کسانی می شود…
به نظر من، قانونگرایی در قوه قضائیه، اهم امور است. اصلاً ملاک عدل و اقامه ی آن، قانون است. اگر چیزی بر طبق قانون تحقق پیدا کرد، عدالت است و خلاف عدالت آن است که بر خلاف قانون انجام بشود… .»
«قضا در یک کشور، معیار سلامت آن کشور است. اگر دستگاه قضایی سالم بود، می توان نتیجه گرفت که وضع عمومی جامعه و کشور از جهت برخورداری از عدالت و دوری از تبعیض و ستم و اجحاف و تجاوز و این غصّه های بزرگ بشری، سالم است. یعنی اگر فرض کنیم که کسی از یک کشور هیچ خبر نداشته باشد، به دستگاه قضایی آن کشور برود و تفحصی بکند، ببیند که در آن جا قضاتی عادل و قاطع، سیستم و سازمانی منسجم و کارآمد، قوانینی حساب شده و عادلانه وجود دارد، و مشاهده کند که آنها خوب کار می کنند، قاعدتاً باید نتیجه بگیرد که وضع این کشور خوب است.