اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی:
◀️پس از عملی نشدن رهنمود حضرت مهدی عجل‌الله‌فرجه در غیبت صغری در نامه‌ای که به شیخ مفید رحمة‌‌الله مرقوم فرمودند،هم و غم و اندوه و حزن و آلام آن حضرت روز به روز بیش‌تر شد.
◀️احساس تنهایی و مظلومیت و غربت از سویی و از دیگر سو،غفلت و بی‌اعتنایی و عدم معرفت شیعه به خواسته های آن حجت خداوندی و … به فرمایش امام هشتم علیه‌السلام،
موجب شد که آسمان‌ها و زمین و ساکنان آن بر امام زمان علیه‌السلام بگریند.
◀️راستی چندین امام معصوم،ده‌ها و شاید صدها سال قبل از ولادت آن بزرگوار،بر غربت و مظلومیت و طولانی شدن غیبت ایشان گریسته‌اند؟
◀️امام صادق علیه السلام را دیدند که بر روی خاک نشسته است و همانند مادرِ فرزند از دست داده،گریه می‌کند و به پهنای صورت اشک می‌ریزد و چنین زمزمه دارد:
◀️آقای من!غیبت تو خواب از دیدگان من ربوده و خاطرم را پریشان ساخته و آرامش دل را از من گرفته است…سَرور من!غیبت تو مصیبتی جان‌کاه بر سراسر هستی‌ام فروریخته است که هرگز از آن تسلی نمی‌یابم…
❓آیا می‌دانید در روایات حضرات معصومین علیهم‌السلام ،شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام به دعا برای فرج موعود آل محمد علیهم‌السلام تشویق شده‌اند؟
◀️مگر نه این است که در طول این یازده قرن غیبت کبری،هر ظلم و جنایت و بدعت و معصیتی که در عالم صورت گرفته و هر خونی که به ناحق ریخته و هر اشکی که از گوشه‌ی چشم یتیم یا مظلومی سرازیر شده و هر ناله‌ای که از سینه‌ی دردمندی برخاسته است،همه در منظر آن بزرگوار بوده و خاطر شریف حضرتش را آزرده ساخته است؟
❓آیا به راستی،مصایب و خون دل‌ها و مظلومیت آخرین حجت الهی به تنهایی از مجموع غم‌های اهل بیت علیهم‌السلام بیش‌تر نیست؟
◀️آلام و رنجها و گریه‌های بیت الاحزان مادر بزرگوارشان حضرت زهرا سلام‌الله پس از رحلت پیامبر عظیم‌الشان اسلام صلی‌الله علیه‌وآله_اگر چه جگرخراش و جان‌سوز بود_دو ماهی بیش طول نکشید. دوران غربت و خانه‌نشینی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام ربع قرن بود.
◀️فاجعه‌ی خون‌بار عاشورا سخت‌ترینِ مصائب عالم هستی بود؛اما در ظرف زمانی کوتاه صورت پذیرفت.دوره‌ی حبس باب‌الحوائج حضرت موسی‌بن جعفر علیه‌السلام را حداکثر ٢١ سال نوشته‌اند…اما هم‌اکنون ١١٧١ سال از ولادت امام عصر علیه‌السلام می‌گذرد و این تواناترین و دلیرترین و شایسه‌ترین انسان روی زمین هنوز هم در زندان غیبت به‌سر می‌برد.چه صبر و استقامت و طاقتی!چه انتظار طولانی و دردناکی!
