عبادت و بندگي در سيره‎ عملي بزرگان

علامه طباطبائي(ره): يكي از شاگردان ايشان مي گويد: علامه در مراتب عرفان و سير و سلوك معنوي مراحلي را پيموده بود. اهل ذكر و دعا و مناجات بود در بين راه كه او را مي ديدم مرتب ذكر خدا بر لب داشت. در جلساتي كه در محضرشان بوديم، وقتي جلسه به سكوت مي كشيد، ديده مي شد كه لبهاي استاد به ذكر خدا حركت مي كرد. به نوافل مقيد بود و حتي گاهي ديده مي شد كه در بين راه مشغول خواندن نماز نافله است. شبهاي ماه رمضان تا صبح بيدار بود، مقداري مطالعه مي كرد و بقيه را به دعا و قرائت قرآن و نماز واذكار مشغول بودند…» .[1]
ملا هادي سبزواري (ره): در شرح حال او نوشته‎اند: «‌هر شب در زمستان و تابستان و بهار و پائيز ثلث آخر شب را بيدار بودند و در تاريكي شب عبادت مي نمودند تا اول طلوع آفتاب…» [2]

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] .  سيماي فرزانگان/ ص 163.
[2] . همان / ص164.