شرط نجاتبخش بودن ولايت اهل بيت(عليهم السلام)
يَا ابْنَ جندب، لا تَقُل فىِ المُذْنِبينَ مِن أَهلِ دَعْوَتِكُم اِلاّ خَيراً و
اسْتَكينُوا اِلىَ اللّهِ فى تَوْفيقِهِم وَ سَلوا التوبةَ لَهُم فَكُلُّ مَن قَصَدَنا
و تَوَلاّنا و لم يُوالِ عَدُوَّنا و قالَ ما يَعْلَمُ و سَكَتَ عمّا لا يَعْلَمُ اَو اَشكَلَ
عَليه فهو فى الْجَنَّةِ.
تحذير از بدگويى نسبت به شيعيان و سفارش به سكوت از نادانستهها
در ادامه روايت، امام صادق(عليه السلام)مؤمنان را از بدگويى نسبت به
شيعيان بر حذر داشته و به ايشان سفارش مىكند كه حتى اگر برخى از
شيعيان گناهكار باشند، جز سخن خير، چيز ديگرى درباره آنها نگويند، بلكه
با خضوع و خشوع و التماس، دعا كنند كه خداوند به آنها توفيق دهد
گناهانشان را ترك و توبه كنند تا مشمول آمرزش حق تعالى قرار گيرند.
اين يك دستور اخلاقى است كه مؤمنان نبايد به محض اينكه خطايى از
برادران دينى خود مشاهده كردند، با آنها قطع رابطه كنند و ايشان را منحرف،
غير قابل هدايت و اهل جهنم بدانند. اگر شيعيان گناهكار هستند ولى اساس
ايمان و اعتقادشان درست است، بايد خالصانه برايشان دعا كنيم كه خداوند
توفيق توبه و ترك گناه به آنها عطا فرمايد.
حضرت در ادامه مىفرمايد: هر كس سراغ ما بيايد و ولايت ما را پذيرفته و ولايت
دشمنان ما را نپذيرفته باشد، به اين شرط كه هر چه مىداند بگويد و از گفتن
چيزهايى كه نمىداند پرهيز كند و در زمينههايى كه برايش مشكل و مشتبه
است سكوت نمايد، مشمول شفاعت ما شده و به بهشت مىرود.
ادامه دارد…
برگرفته از سلسله مباحث آیت الله مصباح یزدی