وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در وصف پيامبر و عالمان، و اندرز مردم

وَ اَشْهَدُ اَنَّهُ عَدْلٌ عَدَلَ، وَ حَكَمٌ فَصَلَ.

شهادت مى دهم كه خداوند عدل محض است كه به عدالت رفتارنموده، وحاكمى كه حق و باطل را از هم جدامى كند.

وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ سَيِّدُ عِبادِهِ، كُلَّما نَسَخَ اللّهُ

و شهادت مى دهم كه محمّد بنده و رسول او و آقاى عِباد اوست، خداوند هرگاه

الْخَلْقَ فِرْقَتَيْنِ جَعَلَهُ فى خَيْرِهِما، لَمْ يُسْهِمْ فيهِ عاهِرٌ، وَ لا ضَرَبَ

بندگان را دو گروه كرد پيامبرش را در بهترين گروه قرار داد، آلوده دامن و بدكاره را در تبارش

فيهِ فاجِرٌ.

سـهمى نبـود .

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در تمجيد خداوند

الْحَمْدُ لِلّهِ الْعَلِىِّ عَنْ شَبَهِ الْمَخْلُوقينَ، الْغالِبِ لِمَقالِ

حمد خداى را كه از شباهت به آفريده ها برتر، و از توصيف واصفان

الْواصِفينَ، الظّاهِرِ بِعَجائِبِ تَدْبيرِهِ لِلنّاظِرينَ، وَ الْباطِنِ بِجَلالِ

فراتر است، به شگفتى هاى تدبيرش براى بينندگان آشكار، و به بزرگى عزّتش از

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در تحريك ياران خود به جهاد با شاميان

اللّهُمَّ اَيُّما عَبْد مِنْ عِبادِكَ سَمِعَ مَقالَتَنَا الْعادِلَةَ غَيْرَ الْجائِرَةِ،

الهى هر يك از بندگانت كه گفتار ما را شنيد، گفتارى كه بر پايه عدل است نه ستم،

وَالْمُصْلِحَةَ غَيْرَ الْمُفْسِدَةِ فِى الدّينِ وَ الدُّنْيا، فَاَبى بَعْدَ سَمْعِهِ لَها

و بر اساس اصلاح است نه فساد در دين و دنيا، اما پس از شنيدنش سر برتافت، و اين سر بر تافتن

ادامه »

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از خطبه هاى آن حضرت است

در قدرت خداوند و خلقت زمين

وَ كانَ مِنِ اقْتِدارِ جَبَرُوتِهِ، وَ بَدِيع ِ لَطائِفِ صَنْعَتِهِ، اَنْ جَعَلَ مِنْ

از آثار اقتدار عظمتش، و شگفتى لطائف آفرينشش، اينكه زمين خشك را

ماءِ الْبَحْرِ الزّاخِرِ المُتَراكِمِ الْمُتَقاصِفِ يَبَساً جامِداً، ثُمَّ فَطَرَ مِنْهُ

از آب درياى عميق و متراكم كه امواج درهم شكننده است به وجود آورد، سپس از آن آب

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

وَ قَدْ سَاَلَهُ سائلٌ عَنْ اَحاديثِ الْبِدَعِ وَ عَمّا فى اَيْدِى

وقتى از او درباره احاديث دروغ و اخبار ضد و نقيض كه در ميان

النّاسِ مِنِ اخْتِلافِ الْخَبَرِ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

مردم پخش است پرسيدند، در پاسخ فرمود:

اِنَّ فى اَيْدِى النّاسِ حَقّاً وَ باطِلاً، وَ صِدْقاً وَ كَذِباً، وَ ناسِخاً

همانا در دست مردم حق و باطل، و راست و دروغ، و ناسخ

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

بِالْبَصْرَةِ وَ قَدْ دَخَلَ عَلَى الْعَلاءِ بْنِ زِياد الْحارِثِىِّ

زمانى كه در بصره جهت عيادت علاء بن زياد حارثى كه يكى

وَ هُوَ مِنْ اَصْحابِهِ يَعُودُهُ، فَلَمّا رَأى سَعَةَ دارِهِ قالَ:

از يارانش بود وارد شد، چون خانه او را وسيع ديد فرمود:

ما كُنْتَ تَصْنَعُ بِسَعَةِ هذِهِ الدّارِ فِى الدُّنْيا وَ اَنْتَ اِلَيْها فِى الاْخِرَةِ

با اين خانه وسيع در دنيا چه مى كنى و حال آنكه در آخرت به خانه گسترده

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

قالَهُ لَمَّا اضْطَرَبَ عَلَيْهِ اَصحابُهُ فى اَمْرِ الْحُكُومَةِ

زمانى كه يارانش درباره حكميت با او دچار اختلاف شدند

اَيُّهَا النّاسُ، اِنَّهُ لَمْ يَزَلْ اَمْرى مَعَكُمْ عَلى ما اُحِبُّ حَتّى نَهِكَتْكُمُ

اى مردم، هميشه با شما برنامه ام به طور دلخواهم بود تا جنگ شما را

الْحَرْبُ، وَ قَدْ وَاللّهِ اَخَذَتْ مِنْكُمْ وَ تَرَكَتْ، وَ هِىَ

ناتوان كرد، سوگند به خدا جنگ عده اى از شما را گرفت و گروهى را باقى گذاشت، و حال اينكه

ادامه »

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

فى بَعْضِ اَيّامِ صِفّينَ وَ قَدْ رَأَى الْحَسَنَ ابْنَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ يَتَسَرَّعُ اِلَى الْحَرْبِ

در يكى از روزهـاى نبـرد صفّيـن وقتى فرزنـد خـود حسـن را به سـوى جنگ شـتابان ديـد

اِمْلِكُوا عَنّى هذَا الْغُلامَ لايَهُدَّنى، فَاِنَّنى اَنْفَسُ بِهذَيْنِ  [ يَعْنِى

اين جوان را به فرمان من از جنگ مانع شويد مبادا پشتم را بشكند، زيرا دريغم

الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ عَلَيْهِمَا السَّلامُ ] عَلَى الْمَوْتِ، لِئَلاّ يَنْقَطِعَ بِهِما نَسْلُ

مى آيد كه با شهيد شدن اين دو جوان [ يعنى حسن و حسين عليهماالسلام ] نسل

رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.

رسـول خـدا صلّـى اللّـه عليـه و آلـه قطـع شـود.

[ قَوْلُهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: «امْلِكُوا عَنّى هذَا الْغُلامَ» مِنْ اَعْلَى الْكَلامِ وَ اَفْصَحِه.]

 [ فرمايش حضرت: «املكو عنّى هذا الغلام» در اوج فصاحت است.]

 وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

وَ قَدْ سَمِعَ قَوْماً مِنْ اَصْحابِهِ يَسُبُّونَ اَهْلَ الشّامِ اَيّامَ حَرْبِهِمْ بِصِفّينَ

هنگامى كه شنيد عده اى از يارانش به وقت نبرد صفّين به اهل شـام دشنام مى دهند

اِنّى اَكْرَهُ لَكُمْ اَنْ تَكُونُوا سَبّابينَ، وَلكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ اَعْمالَهُمْ

پسند من نيست كه شما دشنام دهنده باشيد، ولى اگر در گفتارتان كردار آنان را وصف كنيد

وَ ذَكَرْتُمْ حالَهُمْ كانَ اَصْوَبَ فِى الْقَوْلِ، وَ اَبْلَغَ فِى الْعُذْرِ، وَ قُلْتُمْ

و حالشان را بيان نماييد به گفتار صواب نزديك تر و در مرتبه عذر رساتر است. بهتر است

مَكانَ سَبِّكُمْ اِيّاهُمْ: اللّهُمَّ احْقِنْ دِماءَنا وَ دِماءَهُمْ، وَ اَصْلِحْ ذاتَ

به جاى دشنام بگوييد: خداوندا، ما و اينان را از ريخته شدن خونمان حفظ فرما، و بين

بَيْنِنا وَ بَيْنِهِمْ، وَ اهْدِهِمْ مِنْ ضَلالَتِهِمْ حَتّى يَعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ،

ما و آنان اصلاح كن، اين قوم را از گمراهى نجات بخش تا آن كه جاهل به حق است آن را بشناسد،

وَ يَرْعَوِىَ عَنِ الْغَىِّ وَ الْعُدْوانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ.

و آن كه شيفتـه گمـراهى اسـت از آن بـاز ايستـد.

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

كَلَّمَ بِهِ طَلْحَةَ وَ الزُّبَيْرَ بَعْدَ بَيَعْتِهِ بِالخِلافَةِ وَ قَدْ عَتَبا عَلَيْهِ

كه بعد از بيعت طلحه و زبير به آنها فرمود، و آنان از اينكه حضرت

مِـنْ تَـرْكِ مَشُورَتِهِـما وَالاِْسْتِعانَـةِ فِپى الاُْمُـورِ بِهِـما

آنها را طرف مشورت قرار نداده و در امور حكومت از آنها يارى نجسته شكايت داشتند.

لَقَدْ نَقَمْتُما يَسيراً، وَ اَرْجَأْتُما كَثيراً. اَلا تُخْبِرانى اَىُّ شَىْء لَكُما

براى چيزى اندك خشم گرفتيد، و فراوان را واگذاشتيد. به من نمى گوييد كه در چه چيزى

ادامه »