وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ لايُزَهِّدَنَّكَ فِى الْمَعْرُوفِ مَنْ لا يَشْكُرُهُ]

و آن حضرت فرمود: كسى كه سپاس نيكى ات را به جا نياورَد

تو را در نيكى كردن بى رغبت

لَكَ، فَقَدْ يَشْكُرُكَ عَلَيْهِ مَنْ لا يَسْتَمْتِعُ بِشَىْء مِنْهُ،

نكند، چرا كه سپاست را كسى به جا

مى آورد كه از آن نيكى بهره نبرده (خدا)،

وَ قَدْ تُدْرِكُ مِنْ شُكْرِ الشّاكِرِ اَكْثَرَ مِمّا اَضاعَ الْكافِرُ،

و تو از سپاس سپاسگزار بيش از آنچه كفران كننده نعمت از بين برده

به دست مى آورى،

«وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ».

«و خداوند نيكوكاران را دوسـت دارد».

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ اَيُّهَا النّاسُ اتَّقُوا اللّهَ الَّذى اِنْ قُلْتُمْ سَمِعَ،]

و آن حضرت فرمود: اى مردم، خدا را بپرهيزيد كه اگر

حرف زديد مى شنود،

وَ اِنْ اَضْمَرْتُمْ عَلِمَ. وَ بادِرُوا الْمَوْتَ الَّذى اِنْ هَرَبْتُمْ مِنْهُ

و اگر نهفته داريد مى داند. و بر مردنى پيشى جوييد كه اگر

از آن فرار كرديد شما را

اَدْرَكَكُمْ، وَ اِنْ اَقَمْتُمْ اَخَذَكُمْ، وَ اِنْ نَسيتُمُوهُ ذَكَرَكُمْ.

دريابد، و اگر بايستيد شما را بگيرد، و اگر فراموشش

كنيد شما را به ياد آورد.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ قَدْ قالَ لَهُ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ نُبايِعُكَ عَلى اَنّا شُرَكاؤُكَ

و آن حضرت فرمود: وقتى طلحه و زبير به او گفتند با تو بيعت مى كنيم

به شرط اينكه در حكومت با

فى هذَا الاَْمْرِ:  لا، وَلكِنَّكُما شَريكانِ فِى الْقُوَّةِ وَ الاِْسْتِعانَةِ،

تو شريك باشيم، فرمود: نه، ولى درقدرت ويارى دادن شريك،

وَ عَوْنانِ عَلَى الْعَجْزِ وَ الاَْوَدِ.

و در ناتوانى و سختى كمك باشيد.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ اِنَّ مَعَ كُلِّ اِنْسان مَلَكَيْنِ يَحْفَظانِهِ، فَاِذا جاءَ]

و آن حضرت فرمود: با هر انسانى دو فرشته است كه او را

حفاظت مى كنند، و چون مقدّرات

الْقَدَرُ خَلَّيا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ، وَ اِنَّ الاَْجَلَ جُنَّةٌ حَصينَةٌ.

الهى فرارسد او را با سرنوشتش وامى گذارند، همانا مدت حيات

انسان محافظى است استوار.

وَ قَدْ اُتِىَ بِجان وَ مَعَهُ غَوْغاءُ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:[ لامَرْحَباًبِوُجُوه]

جنايتكارى را به محضر امام آوردند كه اوباش همراه او بودند،

فرمود: خوش مباد صورتهايى

لاتُرى اِلاّ عِنْدَ كُـلِّ سَوْاَة.

كه جز نزد هر كار زشتى ديده نمى شوند.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى صِفَةِ الْغَوْغاءِ: [ هُمُ الَّذينَ اِذَا اجْتَمَعُوا]

و آن حضرت درباره اوباش فرمود: اينان كسانى هستند كه

چون گرد آيند

غَلَبُوا، وَ اِذا تَفَرَّقُوا لَمْ يُعْرَفُوا. ] وَ قيلَ:

بَلْ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

پيروز شوند، و چون پراكنده گردند

شناخته نشوند. گفته شده: امام فرمود:

ادامه »

[وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لَمّا سَمِعَ قَوْلَ الْخَوارِج ِ «لا حُكْمَ اِلاّ لِلّهِ»] :

و آن حضرت فرمود: وقتى سخن خوارج را شنيد:

«لا حكم الاّ للّه»، فرمود: كَلِمَةُ حَقٍّ يُرادُ بِها باطِلٌ.

سخن حقّى است كه باطل به آن قصد شده.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ اِنَّ هذِهِ القُلُوبَ تَمَلُّ كَما تَمَلُّ]

و آن حضرت فرمود: دلها همچون بدنها خسته مى شود،

الاَْبْدانُ، فَابْتَغُوا لَها طَرائِفَ الْحِكْمَةِ.

براى رفع ملالت دلها لطائف حكمت را بجوييد (تكرار شماره : 91)

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مالِكَ ما وَعَظَكَ.]

و آن حضرت فرمود: از ثروتت آنچه تو را پند داد

از دستت نرفته.

وَ كانَ عَلَيْهِ السَّلامُ يَقُولُ: [ مَتى اَشْفى غَيْظى اِذا غَضِبْتُ؟]

و آن حضرت مى فرمود: وقتى به خشم آمدم چه زمانى

خشمم را فرونشانم،

اَحينَ اَعْجِزُ عَنِ الاِْنْتِقامِ فَيُقالُ لى: لَوْ صَبَرْتَ؟! اَمْ حينَ

آيا هنگامى كه از انتقام ناتوانم و به من گفته شود: اگر صبر

مى كردى بهتر بود؟!

يا وقتى كه اَقْدِرُ عَلَيْهِ فَيُقالُ لى: لَوْ عَفَوْتَ؟!

قدرت بر كيفر دارم و به من گفته شود: اگر مى بخشيدى

بهتر بود؟!