- پيامبر گرامي اسلام(ص):«ان الحسين مصباح الهدي و سفينه النجاه و امام غير و هن و عز و فخر و علم و ذخر…»؛ به درستي كه حسين چراغ هدايت و كشتي نجات و امام استوار است و مايه عزت و درياي علم و گنجينه است.(عيون اخبار الرضا، ج1، ص111)
- اميرمؤمنان عليه السلام:اي حسين! نهمين فرزند از نسل تو، كسي است كه حق را به پا دارد و دين را آشكار كند و عدل را بگستراند. امام حسين(ع) پرسيد: اي اميرمؤمنان بي گمان اين وعده واقع مي شود؟ علي(ع) : آري قسم به آن كه محمد را به پيامبري برگزيد و او را بر تمامي جهانيان برتري بخشيد. ولي اين حادثه بعد از غيبتي طولاني و حيرت و سردرگمي بسيار تحقق خواهد يافت. در آن زمان- زمان غيبت- تنها آنان كه اهل اخلاص و در دل يقين دارند، بر دين خدا باقي باشند. خداوند از آنان وعده پيروي ولايت ما گرفته و در قلب هايشان ايمان نگاشته و خود به ايشان توفيق عطا نموده است.(اعيان الشيعه، سيدمحسن امين، ج2، ص55)
- فاطمه زهرا سلام الله عليها:- اي پدرم! چه كسي فرزندم و نور چشم و ميوه ي دلم را مي كشد؟
- پيامبر گرامي اسلام(ص) پاسخ داد: بدترين گروه از امت من.
- پدرم از جانب من بر جبرئيل درود فرست و بپرس در كجا او را مي كشند؟
- در مكاني به نام كربلا.
آن بانو گاهي بر مصيبت فرزندش به سوگ مي نشست و اين گونه نوحه گري مي كرد:
- بر من اي{علي} و بر يتيمانم گريه كن و از خاطر مبر شهيدي كه به دست دشمنان در كربلاي عراق به شهادت مي رسد.
… در كربلا، با حيله و تزوير او را مي كشند، بر قاتلان او عذاب و خواري باد! آتش جهنم آنان را در برخواهد گرفت و به بدترين مكان جهنم سقوط مي كنند و هر لحظه خواري و ذلت آنان بيشتر خواهد شد.»(بحارالانوار، ج35، ص238، العوالم: عبدالله بحراني، ج11، ص588)
- امام حسن مجتبي عليه السلام: اي اباعبدالله! هيچ روزي همانند روز(شهادت) تو نباشد سي هزار مرداني كه ادعا مي كنند از امت جدمان محمد(ص) هستند و خود را مسلمان مي پندارند به سويت هجوم مي آورند و آنها بر كشتن تو و ريختن خونت و هتك حرمتت و اسارت فرزندان و همسران تو و شكستن قدرتت گردهم مي آيند. در اين گاه نفرين خدا بر بني اميه نازل شود و آسمان خاكستر و خون بارد و بر تو امام كائنات بگريند، حتي حيوانات وحشي در بيشه زارها و ماهيان در درياها.(امالي: شيخ صدوق، ص115و116- بلاغه الامام الحسين، عبدالرضا صافي، ص66)
- امام حسين عليه السلام: ما حزب پيروز خدا، عترت رسول خدا و اهل بيت اوئيم، و يكي از ثقلين كه رسول خدا(ص) ما را بعد از كتاب خداي تبارك و تعالي قرار داد كه در آن تفصيل تمام چيزها آمده است… و خداوند فرمود: اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منكم.(بحارالانوار، ج44، ص205)
- امام علي بن الحسين زين العابدين عليه السلام:
هر انسان باايمان(شيعه اي) بر شهادت حسين بن علي(ع) اشكي بريزد و بر گونه اش روان گردد و بر گرفتاري هايي كه دشمنان ما در دنيا بر ما روا داشته اند، زاري كند، خداوند جايگاه راست پيشگان را در بهشت نصيب او گرداند.(كامل الزيارات، ص100- مسندالامام الشهيد، ج2، ص493و494)
- امام محمدباقر عليه السلام:خداوند متعال در مقابل شهادت امام حسين (ع) به ايشان چند چيز عطا نمود: امامت را در نسل ايشان قرار داد، تربت او را شفاي درد كرد، دعا نزد قبرش را برآورده گرداند و مدت زمان زيارت و رفت و برگشت زائرش جزء مدت زمان عمرش محسوب نگرداند.(بحارالانوار، ج44، ص221)
- امام جعفرصادق عليه السلام:بي گمان هر كس در سوگ امام حسين(ع) شعري بگويد و بگرياند، خداوند او را ببخشايد و بهشت را بر او واجب گرداند.(بحارالانوار، ج44، ص283)
امام موسي كاظم عليه السلام:
هر كس بامعرفت به حقانيت امام حسين(ع) قبرش را زيارت كند، خداوند گناهان پيشين و پسين او را ببخشايد.(امالي شيخ صدوق، ص142)
امام رضا عليه السلام:اگر مي خواهي براي چيزي زاري كني، براي حسين بن علي(ع) گريه كن، او را سر بريدند و به همراهش هيجده نفر از خانواده اش كه انسان هايي بي نظير بودند، كشتند… .(عيون اخبار الرضا، ج1، ص299)
امام جواد عليه السلام:آن گاه كه(ستم پيشگان) امام حسين بن علي(ع) را به شهادت رساندند، خداوند متعال به فرشته اي فرمان داد كه فرياد كشد و اين چنين گويد: اي امت ستمگر و قاتل فرزند پيامبر، خداوند شما را به روزه و درك عيد فطر موفق ندارد.(علل الشرايع شيخ صدوق، ج2، ص75- مسندالامام الشهيد: عزيزالله عطاري، ج2، ص147)
امام هادي عليه السلام:هر كس به قصد زيارت امام حسين(ع) از خانه خارج شود و از فرات غسل كند، خداوند او را از رستگاران به شمار آورد و آن گاه كه بر ابي عبدالله(ع) درود فرستد، او را از كاميابان قرار دهد و آن گاه كه نماز زيارت به پايان رساند فرشته اي نزد او آيد و بگويد: پيامبر خدا بر تو درود فرستاد و فرمود: گناهان تو بخشوده شد، دوباره به عمل و انجام دادن تكاليف شروع نما.(كامل الزيارات: ابن قولويه، ص185- مسندالامام الشهيد: ج2، ص407)
امام حسن عسكري عليه السلام:نشانه انسان شيعه پنج چيز است: انجام نمازهاي واجب و مستحب، خواندن زيارت اربعين سالار شهيدان، انگشتر به دست راست داشتن و پيشاني بر خاك نهادن و آشكارا بسم الله الرحمن الرحيم گفتن.(بحارالانوار، ج101،ص106، 329)
- امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف:زيارت امام حسين(ع) در شب جمعه، اماني است از آتش جهنم در روز قيامت.(بحارالانوار، ج53، ص315)

برگرفته از پايان نامه  سطح2 با عنوان: نقش قيام عاشورا در عزت حسيني/محقق: سركار خانم فرشته صرامي

درخواست حضرت فاطمه (س) از خداوند در روز قيامت: شفاعت گريه كنندگان بر مصيبت فرزندش حسين(ع)
پيامبر اسلام(ص) فرمود: وقتي روز قيامت شود، از باطن عرش ندا مي رسد: اي اهل قيامت! چشم هاي خويش را پايين افكنيد تا ين كه فاطمه دختر محمد با پيراهن خضاب شده به خون حسين عبور كند، در آن عرصه حضرت فاطمه پايه ي عرش را گرفته و عرضه مي دارد: پروردگارا! تو جبّار عادلي، بين من و كساني كه فرزندان مرا كشتند قضاوت فرما. رسول اكرم(ص) فرمودند: به حق خداي كعبه سوگند كه پروردگارم به سنّت من حكم خواهد فرمود.
آن گاه زهرا(س) عرضه مي دارد:«اللّهُمّ اشفَعني فيمَن بكي عَلي مُصيبَتِهِ؛ پروردگارا به من اجازه ي شفاعت كساني را بفرما كه در مصيبت حسينم گريه كرده اند» و خداي تعالي اذن شفاعت آنان را به ايشان عنايت مي فرمايد.

پاداش گريه بر امام حسين عليه السلام
حضرت امام صادق عليه السلام فرمود:«كسي كه بر ما اهل بيت به خاطر مصائب وارده بر ما گريه كند، رحمت خدا شامل او مي شود قبل از اين كه اشكي از چشمش خارج گردد؛ پس زماني كه اشك چشمش بر صورت جاري شود اگر قطره اي از آن در جهنم بريزد، حرارت آن را خاموش كند، و هيچ چشمي نيست كه گريه كند بر ما مگر آن كه با نظر كردن به حوض كوثر و سيراب شدن، خوشوقت مي گردد.»
اختيار معرفه الرجال، شيخ طوسي، ص89

سايه خدا بر سر هفت گروه
روز حساب و واپسين، روز دشوار و سختي است. و در چنان روزي، هفت گروه از رحمت خاص و ويژه ي الهي بهره مي برند؛ چنان كه در حديث ذيل مي خوانيم:
پيامبر اكرم(ص) فرمود:«سَبعَهٌ يُظِلُّهُمُ اللهُ فِي ظِلِّهِ يَومَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ إمامٌ عَادِلٌ وَ شَابٌّ نَشَأ فِي عِبادَهِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَجُلٌ قَلبُهُ مُتَعَلِّقٌ بِالمَسجِدِ إِذا خَرَجَ مِنهُ حَتّي يَعُودَ إِلَيهِ وَ رَجُلانِ تَحابَّا فِي اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاجتَمَعَا عَلَي ذَلِكَ وَ اِفتَرِقا وَ رَجُلٌ ذَكَرَ اللهَ خَالياً فَفَاضَت عَيناهُ وَ رَجُلٌ دَعَتهُ امرَأهٌ ذَاتُ حَسَبٍ وَ جَمالٍ فَقَالَ إِنِّي أخَافُ اللهَ رَبَّ العالَمِينَ وَ رَجُلٌ تَصَدَّقَ بِصَدَقَهٍ فَاخفَاهَا حَتَّي لَا تَعلَمَ شِمَالُهُ مَا تُنفِقُ يَمينُهُ؛
خداوند در روزي كه سايه اي جز سايه ي او وجود ندارد، بر هفت گروه سايه مي افكند:
1. پيشواي عادل؛ 2. جواني كه با عبادت خداوند رشد كرده است{و جواني را با عبادت گذرانده است}؛
3. مرد{و انساني} كه دلبسته به مسجد است؛{به گونه اي كه} وقتي از آن خارج مي شود{منتظر مي ماند} تا برگردد؛
4. دو مرد{و انساني} كه براي خدا با هم دوستي مي كنند، پس بر آن{محبّت الهي} جمع مي شوند و{بر همان محور} از هم جدا مي شوند؛
5. مردي كه در خلوت ها خدا را ياد كند، پس{با ياد خدا} از دو چشمش اشك جاري شود؛
6. مردي كه زني داراي مقام و زيبايي او را{به كار خلاف عفّت} دعوت كند، پس{جواب او را يوسف گونه} بگويد: من از خداي پروردگار جهانيان{كه در همه جا حضور دارد} مي ترسم؛
7. مردي كه صدقه اي داده است پس{آن چنان} آن را مخفي كرده است كه{گويا} حتّي دست چپ نفهميده است آنچه دست راستش انفاق كرده است.»

شرح حديث از مقام معظم رهبري مدظله العالي: …واحذَروا ما حَذَّركُم اللهُ

«في الكافي، عن الثمالي، قال: … واحذَروا ما حَذَّركُم اللهُ منها و ازهَدوا في ما زَهَّدكُم الله …»{الشافي، ص548}
در كتاب كافي از ابو حمزه ثمالي نقل شده است كه امام سجاد(ع) فرمودند: از آنچه خداي متعال شما را از آن بر حذر داشته است، بر حذر باشيد! اگر يك دوست مشفقِ عاقلِ مطلعي شما را از يك چيزي بر حذر بدارد، مثلاً بگويد: از فلان راه نرو! به فلان جا نرو! با فلان كس رفاقت نكن! شما اطمينان مي كنيد، عمل مي كنيد. حال، خداي متعال به ما مي فرمايد: اين كار را نكن! از اين راه نرو! اين حركت را انجام نده! تكليف عقلي و عقلايي ما چيست؟ يك وقتي در اوائل رياست جمهوري، از يكي از بزرگان خواستم، يك چيزي براي ما بنويسند، تا ما حالا كه گرفتار رياست جمهوري هستيم، به ما كمك كند. ايشان نوشتند … ببينيد شارع مقدس بر شما چه چيز را حرام كرده، آن را انجام ندهيد! چه چيز را واجب كرده، آن را انجام بدهيد! اين، دستور يك عالمِ عارفِ سالكِ حكيمي است در اجابت به يك درخواستي، دستور اين است. گاهي اوقات به شخصي از اهل معني برخورد مي كنيد، دستوري مي خواهيد، دستور كه نبايد حتماً يك ذكري باشد، دستور صحيح، دستور واقعي همين است.(واجب را انجام دهيد و از حرام دوري كنيد)
درس خارج، مورخ1392/2/3

پنج دستور برای زندگی بهتر در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام
قال علی علیه السلام
«یا کُمَیلُ قُل الحَقَّ عَلی کُلِّ حال وَ وادِّ المُتَّقینَ وَاهجُرِ الفاسِقینَ و جانّبِ المُنافِقینَ وَ لا تُصاحِبِ الخائِنینَ»؛
«ای کمیل! از گفتن حق در هر حال دریغ مکن، و انسان های باتقوا را دوست بدار، از فاسقین و گنهکاران دوری کن، و مراقب منافقین و دو رویان باش، و با خیانت پیشگان رفاقت و مصاحبت نکن».
* شرح و تفسیر
حضرت علی علیه السلام طبق این روایت، برای بهتر زیستن پنج دستور به کمیل، که یکی از دوستان بسیار مورد علاقه آن حضرت بود، می دهد.
دستور اول: «ای کمیل! هیچ گاه از گفتن حق خودداری مکن» در تمام عمرت طرفدار حق باش؛ چه در سختی و چه در راحتی، چه به هنگام قدرت و چه زمانی که فاقد قدرت هستی، چه بر تخت قدرت و چه بر خاک مذلّت، خلاصه در تمام طول عمرت، که در این دنیا زیست می کنی، حرف حق و سخن حق بگو. حضرت سپس به کمیل سفارش می کند، با چه کسانی زندگی کند و از چه کسانی فاصله بگیرد.
دستور دوم: «ای کمیل! همراه پرهیزکاران باش و دوستشان بدار»؛ زیرا دوست متّقی و پرهیزکار، چون به خاطر رضای خدا با تو دوست هست، در سختی و مشکلات تو را رها نمی کند و به همین جهت تو را به گناه تشویق نمی نماید و به همین علّت مانع از اطاعت و بندگی تو نمی گردد. آری مودّت پرهیزکاران را همیشه در خزانه قلبت حفظ کن. حضرت سپس به کمیل دستور می دهد که از سه طایفه خودداری نماید:
دستور سوم: «ای کمیل! زندگی ات را از فاسقین و اهل گناه«جدا کن»، اهل گناه بالخره تو و خانواده ات را آلوده می کنند، پس برای حفظ خود و خانواده ات از آن ها کناره بگیر و با آن ها قطع رابطه کن.
دستور چهارم: «ای کمیل! مواظب مکر و حیله منافقین باش» این که در مورد فاسقین دستور به هجران و جدایی می دهد، ولی نسبت به منافقین امر به مواظبت و مراقبت می کند، بدین جهت است که در هر جامعه ای منافق وجود دارد و نمی توان آن ها را جداسازی کرد و به راحتی قابل شناسایی نیستند، و اتّفاقاً مسلمین بیشترین ضربه را از همین طائفه خورده اند و لهذا باید مواظب شیطنت و مکر و فریب آن ها بود، هر چند نتوان جامعه را از آن ها پاک کرد.
دستور پنجم: «ای کمیل! با خیانت کاران رفاقت نکن» انسان های خیانت پیشه صلاحیّت رفاقت، شراکت، دوستی، و مانند آن را ندارند.

مباهله در کلام امام موسی بن جعفر علیه السلام
در گفتگوی هارون الرشید با موسی بن جعفر علیه السلام آمده است که هارون پرسید چرا شیعیان شما از تعبیرشان در مورد شما به«یابن رسول الله» دست برنمی دارند در حالی که شما فرزند علی و فاطمه هستید. در واقع فرزند به پدر منسوب می گردد نه مادر. آن حضرت پس از استشهاد به آیه84 سوره انعام(و وهبنا له اسحق و یعقوب کلا هدینا و نوحا…) اضافه فرمودند که همه امت اسلام از نیکوکار و بدکار اتفاق دارند که چون آن شخص نجرانی را پیغمبر به مباهله فراخواند در کساء(عبا) او جز علی و فاطمه و حسن و حسین کس دیگری نبود و خداوند فرمود:«فمن حاجک فیه من بعد…» پس تأویل«ابنائنا» حسن و حسین و تأویل«نسائنا» فاطمه و تأویل«انفسنا» علی بن ابی طالب بود.
شیخ مفید، الاختصاص،ص54

قال الامام الصادقُ عليه السلام
النَّظَرَه ُ بَعدَ النَّظَرَهِ تَزرَعُ فِي القَلبِ الشَّهوَهِ و كَفي بِها لِصاحِبِها فتنَهً؛
امام صادق عليه السلام مي فرمايد
نگاه بعد از نگاه(به نامحرم)، بذر شهوت در دل مي كارد و اين خود براي فتنه{و به گناه كشاندن} صاحبش كافي است.
الفقيه، ج4، ص18، ح4970

هان مردمان! از علی رو برنتابید. و از امامتش نگریزید. و از سرپرستی اش رو برنگردانید. او{شما را} به درستی و راستی خوانده و{خود نیز} بدان عمل نماید. او نادرستی را نابود کند و از آن بازدارد. در راه خدا نکوهش نکوهش گران او را از کار باز ندارد. او نخستین مؤمن به خدا و رسول اوست و کسی در ایمان، به او سبقت نجسته. و همو جان خود را فدای رسول الله نموده و با او همراه بوده است تنها اوست که همراه رسول خدا عبادت خداوند می کرد و جز او کسی چنین نبود.
اولین نمازگزار و پرستشگر خدا به همراه من است. از سوی خداوند به او فرمان دادم تا{در شب هجرت} در بستر من بیارامد و او نیز فرمان برده، پذیرفت که جان خود را فدای من کند.

پاسخی از امام زمان عج درباره انتصابی بودن امام
در کتاب احتجاج طبرسی از احمد بن اسحاق نقل شده که او ضمن پرسش هایی که از حضرت حجه بن الحسن عج می نماید از جمله می پرسد چرا مردم خود نمی توانند رهبر و امام انتخاب کنند و باید این انتخاب از طرف خدا باشد؟
- حضرت حجت عج: امام مصلح یا مفسد؟
- احمد بن اسحاق: البته امام مصلح و عادل.
- حضرت حجت عج: با توجه به این که جز خدا کسی از درون و ضمیر پنهان اشخاص و صلاح و فساد آنان خبر ندارد، آیا این احتمال نمی رود که مردم بر اثر عدم آگاهی(از حقیقت باطنی افراد) فرد مفسدی را به جای مصلحی انتخاب کنند؟
- احمد بن اسحاق: بله.
- حضرت حجت عج: علت همین است حال دلیل و شاهدی برای تو می آورم که عقل تو پذیرای آن باشد، سپس حضرت اشاره به داستان حضرت موسی می نماید که خلاصه آن چنین است:
حضرت موسی با آن جامعیت و وسعت عقل و کمال علمی که داشت و با توجه به عالم غیببت اتصال داشت و بر او وحی نازل شد هفتاد نفر از بهترین مردم خود را که در ایمان و اخلاقشان هیچ شکی نداشت برای میقات پروردگارش با خود برد، اما این گونه انتخاب او، روی افراد نااهل و منافق انجام گرفت و آن جریان که خداوند در قرآن می فرماید پیش آمد(یعنی آن هفتاد نفر برگشتند و گفتند: تا وقتی که خدا را آشکارا به ما نشان ندهی ما به تو ایمان نمی آوریم.) در جایی که انتخاب کسی که خداوند او را به نبوت برگزیده روی افراد صالح قرار نگیرد با آنکه آن حضرت فکر می کرد آنها بالاترین درجه شایستگی و صلاحیت را دارند و از همه افراد موجود در جامعه اصلح می باشند، نتیجه می گیریم که جز آن خدایی که از درون سینه ها و دلها آگاه است و علم او به نهان و آشکار مردم احاطه دارد، کسی نمی تواند امام و رهبر را انتخاب و تعیین نماید و صالح و فاسد را تشخیص دهد.