ولادت امام زمان علیه السلام از منابع معتبر
با توجه به اهميت فوق العاده ولادت با سعادت مصلح جهاني، صدها تن از علماي برجسته، محدثان وارسته مورخان شايسته و فقيهان، تاريخ دقيق آن لحظه با شکوه را در منابع حديثي، رجالي، تفسيري و تاريخي خود ثبت کرده اند.در این جا به برخي از این منابع که در قرون اوليه غيبت کبري يا در عصر غيبت صغري نوشته شده اشاره مي شود.
1. قديمي ترين منبعي که در آن تاريخ تولد امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ ذکر شده، کتاب گران سنگ «اثبات الرجعه» اثر فضل بن شاذان نيشابوري است.
فضل بن شاذان چهار امام معصوم امام رضا، امام جواد، امام هادي و امام حسن عسکري ( عليهم السلام )را درک کرد، و از آن ها حديث نقل کرده است. وی در ربيع الاول سال 260 هجري قمری، اندکي قبل از شهادت امام حسن عسکري(ع) ديده از جهان فرو بسته است.
وي در کتاب «اثبات الرجعه» تاريخ دقيق ميلاد مسعود قبله موعود را با يک واسطه از امام حسن عسکري ( عليه السلام )روايت کرده که متن و ترجمه حديث ذکر مي شود: فضل بن شاذان از محمد بن علي بن حمزه از امام حسن عسکري ( عليه السلام ) روايت مي کند که فرمود:
قد ولد ولي الله و حجته علي عباده و خليفتي من بعدي، مختونا ليله النصف من شعبان سنه خمس و خمسين و مأتين، عند طلوع الفجر و کان اول من غسله رضوان خازن الجنان، مع جمع من الملائکه المقربين بمائ الکوثر و السلسبيل، ثم غسلته عمتي حکيمه بنت محمد بن علي الرضا (عليهم السلام) .
ولي خدا و حجت خدا بر بندگان و جانشين من بعد از من، در شب نيمه شعبان، سال 255، به هنگام طلوع فجر به صورت ختنه شده، ديده به جهان گشود.نخستين کسي که او را غسل داد «رضوان» خازن بهشت بود، که با گروهي از فرشتگان مقرب با آب کوثر و سلسبيل او را شست و شو داد، سپس عمه ام «حکيمه» دختر امام جواد ( عليه السلام ) او را شست و شو داد.[1]