وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: مَنْ نَظَرَ فى عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ
و آن حضرت فرمود: آن كه در عيب خود نظر كند از نظر در عيب ديگران
عَيْبِ غَيْرِهِ. وَ مَنْ رَضِىَ بِرِزْقِ اللّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلى ما فاتَهُ.
بازماند. و هر كس به رزق خدا خشنود شد به آنچه از دست رفته غمگين نگردد.
وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْىِ قُتِلَ بِهِ. وَ مَنْ كابَدَ الاُْمُورَ
و آن كه تيغ ستم كشيد به همان تيغ كشته شود. و هركه خودرا دركارها به زحمت انداخت
خويش را
عَطِبَ. وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ. وَ مَنْ دَخَلَ مَداخِلَ
هلاك ساخت. و آن كه در امواج درافتاد غرق شد. و هر كه در موارد زشتى قدم
السُّوءِ اتُّهِمَ. وَ مَنْ كَثُرَ كَلامُهُ كَثُرَ خَطَأُهُ، وَ مَنْ كَثُرَ خَطَأُهُ
نهاد متّهم گشت. و هركه گفتارش فراوان شد خطايش فزونى گرفت، و هركه خطايش
بسيار گشت
قَلَّ حَياؤُهُ، وَ مَنْ قَلَّ حَياؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ، وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ
حيايش اندك شد، و هر كه حيايش اندك شد پارساييش كم شد، و هر كه پارساييش كم
ماتَ قَلْبُهُ، وَ مَنْ ماتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النّارَ. وَ مَنْ نَظَرَ فى
شد دلش مرد، و هركه دلش مرد وارد آتش شد. و آن كه عيوب مردم را
عُيُوبِ النّاسِ فَاَنْكَرَها ثُمَّ رَضِيَها لِنَفْسِهِ فَذاكَ الاَْحْمَقُ
بنگرد و آن را ناپسند داند سپس براى خود روا داند احمق
بِعَيْنِهِ. وَ الْقَناعَةُ مالٌ لايَنْفَدُ. وَ مَنْ اَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ
واقعى است. قناعت ثروتى است كه تمام نمى شود. كسى كه زياد ياد مرگ كند
رَضِىَ مِنَ الدُّنْيا بِالْيَسيرِ. وَ مَنْ عَلِمَ اَنَّ كَلامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ
از دنيا به كم و اندك راضى گردد. و كسى كه بداند گفتارش از جمله اعمال اوست
سخنش
كَـلامُـهُ اِلاّ فيما يَعْنيـهِ.
مگر در آنچه او را مهم است كم مى شود.