یک صفحه سفید گذاشت جلوی دختر و گفت بنویس! هر چه می خواهی بنویس، ب، زشت، احساسی، هیجان انگیز، دوست داشتنی، هی بنویس و پاک کن…
چند دقیقه بعد صفحه سفید کاغذ پُر از علامت و حرف بود. چروک و خط خطی و کثیف. جای پاک کردن ها و نوشتن های مکرر رویش دیده می شد. کاغذ را گرفت. یک کاغذ سیاه به او داد و گفت: بنویس. همان هایی که آن جا نوشتی پاک کن، خط خطی کن….
دختر گفت نمی شود استاد، روی برگه سیاه چیزی نوشته نمی شود!
استاد چادرش را سر کرد و لبخند ملیحی زد. نگاه دختر به سیاهی چادر خیره ماند.
“حجاب واکسن مقابله با تیر نگاه های آلوده است….”
آیا خود را واکسینه کرده ای؟

همسرداری به سبک آیت الله العظمی بهجت(ره)
امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه ی زهرا(س) تنها زوجی هستند که در کامل بودن و عاشق بودن، کسی به آنها نخواهد رسید. ایشان، یگانه همسرانی هستند که از هر عیب و خطا به دور بوده اند. دیگران چون معصوم نیستند از خطا و اشتباه هم در امان نخواهند بود. ما نیز از این مسئله بری نیستیم. اما کاستی ها و ایرادها، نباید مشکلی در زندگی مشترک به وجود بیاورند. با مدارا کردن و انعطاف در برابر مشکلات، انسان می تواند بهترین لذت را از زندگی خود ببرد. حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) به تمام همسران این گونه حکیمانه سفارش می کنند:
«هماهنگی و موافقت بین زن و مرد در محیط خانواده از هر لحاظ و به صورت صد در صد برای غیر انبیاء و اولیا غیر ممکن است. اگر بخواهیم محیط خانه، گرم و باصفا و صمیمی باشد، فقط باید صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشی و رأفت را پیشه خود کنیم تا محیط خانه گرم و نورانی باشد. اگر اینها نباشد اصطکاک و برخورد پیش خواهد آمد و همه ی اختلافات خانوادگی از همین جا ناشی می شود».
پیامبر(ص) درباره ی اهمیت بالای مدارای با مردم این گونه می فرماید: امرنی ربی بمداراه الناس کما امرنی باداء الفرائض. پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.(میزان الحکمه/ج4/ص8/ح5711)
هم چنین آن پیامبر مهر و دوستی که در مدارای با مردم شهره عالم است در این باره می فرماید: مداراه الناس نصف الایمان، و الرفق بهم نصف العیش. مدارا کردن با مردم نصف ایمان است و نرمی و مهربانی کردن با آنان نصف زندگی است.(میزان الحکمه/ج4/ص8/ح5712)
امیرالمؤمنین علی علیه السلام که هم چون پیامبر در مدارای با خلق خداوند شهره عالم بود در این راستا این گونه می فرماید: رأس الحکمه مداراه الناس. مدارا کردن با مردم، سرآمد حکمت است.(میزان الحکمه/ج4/ص8/ح5717)
زن و مرد باید مانند باغبان باشند. باغبان به گل های خود عشق می ورزد، با آنکه می داند که گل هایش خار هم دارند و چه بسا، دستانش به هنگام نوازش گل ها، به خار زخمی شده باشد! زن و مرد باید به یاری هم عیوب و کاستی های یکدیگر را برطرف نمایند.
انعطاف پذیری، مدارا نمودن و کنار آمدن با کاستی های همسر به این معنی نیست که آنها را بپذیریم، بلکه باید برای رفع آن عیوب و کاستی ها به وی یاری رسانیم. البته بعضی شرایط را نمی توان تغییر داد.
مثلاً نازیبایی صورت، نامتعادل بودن قد و قامت، اصل و نسب، بیماری های لاعلاج و… که باید پیش از ازدواج با دقت به این موارد، چشم های خود را باز کنیم! پس از ازدواج نیز به انتخاب خود احترام بگذاریم. عیب بستن به همسر، به معنای عیب خرد و انتخاب ماست!
در رویارویی با طوفان های سهمگین، درختانی تاب ایستادگی دارند که انعطاف پذیر باشند. درختانی که اهل انعطاف و سازگاری و نرمش و مدارا نباشند، درهم می شکنند.
ما هم اگر اهل مدارا و انعطاف نباشیم و نتوانیم خود را با شرایط خاص و ویژه همسر خود سازگار کنیم، به زودی دلشکسته می شویم و این مسأله باعث سرخوردگی و افسردگی در ما می شود.
باید پذیرفت که هیچ انسانی به طور مطلق کامل نیست و هر کسی دارای عیوبی است. ما و همسر ما نیز از این امر مستثنا نیستیم.
بنابراین به جای توهم و زندگی در رؤیا، عیوب یکدیگر را نادیده بنگاریم و در کنار هم کامل شویم که مدارا کردن، اساس دوستی است.
امیرالمؤمنین آن امام همام نتیجه و سرانجام مدارای با مردم را این گونه بیان می فرمایند: دار الناس تستمع باخائهم. با مردم مدارا کن، تا از دوستی آنان بهره مند شوی.
عارف کامل و سالک الی الله حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) در زندگی با همسرشان بسیار اهل مدارا بودند، فرزند گرامی ایشان جناب حجه الاسلام و المسلمین حاج شیخ علی بهجت در این باره می فرماید:
ایشان(آیت الله بهجت) همواره مدارا را در مورد همسر خود در پیش می گرفتند، در هر شرایطی صبر و تحمل ایشان بر هر چیز دیگری غلبه داشت، حتی گاهی که مادر اظهار ناراحتی می کردند آقا اگر پاسخی هم داشتند نمی گفتند و در هر صورت ناراحتی را با ناراحتی جواب نمی دادند و البته در اکثر مواقع پاسخی جز سکوت نداشتند، گاهی هم که کار مثلاً بالا می گرفت آقا در مرحله اول می گفتند:
«خب حالا غذایمان را بخوریم دیگر» و اگر این شیوه هم جواب نمی داد در مرحله شدیدتر تهدید می کردند و مثلاً می فرمودند:«غذایم را به اتاق می برم و آن جا می خورم».
و نهایت امر این بود که در بالاترین حد ممکن غذا را در اتاق خود میل می کردند، اگر چه همواره اصرار داشتند که با همسر خود بر سر سفره بنشینند.
فرزند آیت الله العظمی بهجت در ادامه درباره رفتار نیک و شایسته پدر بزرگوارشان با همسرشان این گونه می فرماید:
گاه که مثلاً کدورتی کوچک پیش می آمد و آقا شب به اتاق خودشان می رفت وقتی صبح می شد و می آمد به مادر می گفتند:
خسته نباشید و از حال و احوال ایشان می پرسید! انگار نه انگار که اتفاقی افتاده گاهی فکر می کردم شاید ایشان فراموش می کردند که شب چه اتفاقی افتاده ولی وقتی از 5 یا 60 سال پیش سخن به میان می آمد کاملاً جزء جزء آن را تعریف می کردند و این یعنی این که ایشان فراموشکار نیستند بلکه روح بلندشان اجازه نمی داد هیچ کدورتی را به دل بگیرند.
بسیار اتفاق می افتاد که مادر سخنانی به پدر می گفت که اشتباه بود، ایشان آن قدر صبوری می کردند که ما ناراحت می شدیم، یکبار به مادر گفتم شما مثلاً در این مورد اشتباه کرده اید و دلایل آن را ذکر کردم وقتی خدمت آقا رسیدم ایشان فرمودند:
«که نباید می گفتید» یعنی حاضر نبودند کوچکترین اصطکاکی در روابط خانوادگی ایجاد شود، گاه نیز برای ایشان وسائلی را می گرفتند و به عنوان هدیه می دادند، به بچه ها هم سفارش می کردند که همواره با مادر باید مدارا کرد و نباید به هیچ وجه با تندی پاسخ شان را داد.

مادر با او تماس گرفت و از او خواست مقداری میوه را پوست بکند و آنها را آماده روی میز بگذارد. هیچ وقت دلیل کارهای مادرش را نمی فهمید.تأکید مادر بر روی پوست کندن میوه ها بیشتر گیجش کرده بود. به هر ترفندی بود سعی کرد میوه های پوست گرفته را تا رسیدن مادر تازه نگه دارد اما وقتی مادر از راه رسید میوه ها شادابی و طراوتشان را از دست داده بودند. هنوز منتظر بود تا دلیل کار مادر را بداند. مادر هدیه کادو شده ای را به او داد و گفت: دلیل کارم اینجاست. من نمی خواهم تو مثل این میوه ها طراوت و تازگی ات را از دست بدی عزیزم. درون بسته هدیه یک چادر بود.

اهمیت و تأثیر سجده طولانی

عالم ربانی و فقیه عارف مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(ره) می نویسند: پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم سفارش های مؤکد درباره طول سجود فرموده است و این امری است بسیار مهم. سجده طولانی نزدیک ترین هیئت های بندگی است و به همین جهت در هر رکعت نماز دو سجده تشریع شده است. درباره ائمه اطهار علیهم السلام و شیعیانشان در مورد طول سجود مطالب مهمی نقل شده است.
در یکی از سجده های امام سجاد علیه السلام به شمارش رفت که هزار مرتبه فرمود: لا اله الا الله حقاً حقاً. لا اله الا الله تعبداً و رقاً لا اله الا الله ایماناً و تصدیقاً.
درباره امام کاظم علیه السلام نوشته شده که گاهی طول سجده ایشان از بامداد تا ظهر ادامه داشت. و از اصحاب ائمه مانند ابن ابی عمیر و جمیل و خربوذ قریب به همین مطلب نقل شده است.
در ایام تحصیل در نجف اشرف شیخ و استادی داشتم که برای طلاب با تقوا، مرجع بود. از او سؤال کردم چه عملی را شما تجربه کرده اید که می تواند در حال سالک مؤثر باشد؟ فرمود: در هر شبانه روز یک سجده طولانی به جای آورد و در حال سجده بگوید«لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» در حال ذکر این چنین توجه کند که پروردگارم منزه از این است که بر من ظلمی روا داشته باشد، بلکه خود من هستم که بر نفسم ستم کردم و او را در این مهالک قرار دادم. استاد من علاقه مندانش را به این سجده سفارش می کرد و هر کس که انجام می داد تأثیرش را مشاهده می کرد، مخصوصاً کسانی که این سجده را بیشتر طول می دادند. بعض آن ها هزار مرتبه ذکر مذکور را در سجده تگرار می کردند و بعضی کمتر و بعضی بیشتر؛ و شنیدم که بعضی آنها این ذکر را سه هزار مرتبه در سجده تکرار می کردند.

عالم ربانی ملا حسینقلی همدانی(ره)
شروع به نماز کن با قلب پاک از حقد و حسد و غل و غش مسلمان…
و بایست به نماز به(گونه) ایستادن بنده در حضور مولای جلیل، با گردن کج و قلب خاضع و خاشع و بعد از فریضه صبح هفتاد مرتبه استغفار و صد کلمه طیبه توحید و دعای صباح مشهور را بخوان و تسبیح سیده نساء سلام الله علیها را بعد از فریضه ترک مکن.

روزه در سیره آیت الله العظمی بروجردی(ره)
سالی که آیت الله العظمی بروجردی(ره) از دنیا رفت، پیش از ماه رمضان، پزشک ایشان سفارش کرد که ماه رمضان امسال روزه نگیرد. ایشان فرمودند:«من از آن وقتی که خودم را شناخته ام، حتی یک روز هم روزه ام را نخورده ام و نمی خورم؛ چون نه مریض شده ام و نه مسافرت رفته ام». زمانی که حضرت آیت الله بروجردی در بروجرد بودند، نذر کردند که اگر خشم خود را کنترل نکنند و به کسی تندی کنند، یک سال پشت سر هم روزه بگیرند. روزی، هنگام مباحثه علمی با یکی از شاگردان خود، بر اثر این که شاگرد سخنی گفت، که ایشان تاب نیاوردند و به او تندی کردند و نذرشان شکسته شد. بعد، یک سال پشت سر هم روزه گرفتند تا نذرشان را ادا کنند.

حکیم و محدّث بزرگ ملا محسن فیض کاشانی(ره)
گویا پروردگارت را می بینی
چون برای نماز آماده شدی، می بایست که قلبت نزد نماز بوده و از هر وسوسه ای فارغ باشد و ببین که در پیشگاه چه کسی ایستاده ای و با که سخن می گویی.
و شرم دار از اینکه با مولایت با دلی غافل و قلبی مملو از وسوسه های دنیایی و… سخن بگویی.
و بدان که او بر باطن تو مطلع بوده و به قلبت ناظر است، و نمازت به اندازه خشوع و تواضع و تضرع و زاری تو پذیرفته می گردد.
در نماز چنان به عبادت حق روی آور که گویا پروردگارت را می بینی… .

آیت الله العظمی شاه آبادی(ره)
تا قوای جوانی و نشاط آن باقی است، بهتر می توان قیام کرد در مقابل مفاسد اخلاقی، و خوب تر می توان وظایف انسانیه را انجام داد.
بر خواندن آیات پایانی سوره حشر- از آیه یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله… تا پایان سوره- مداومت داشته باشید که خواندن و تدبر در معانی آن ها در تعقیب نمازها و خصوصاً آخر شب که قلب فارغ البال است، خیلی در اصلاح نفس مؤثر است.
برای دنیایتان هم که شده، سحرها بیدار شوید؛ چون بیداری سحر، وسعت رزق، زیبایی چهره و خوش اخلاقی می آورد.

درجات روزه
روزه به سبب درجاتی که روزه داران کسب می کنند به سه دسته تقسیم می شود: روزه عوام، روزه خواص، روزه خواص الخواص.
«روزه عوام»، روزه ای است که معده و فرج شخص در آن روز روزه بوده و فقط در بند نخوردن و نیاشامیدن است.
«روزه خواص»، روزه ای است که روزه دار تمام اعضای خود را از حرام و گناه باز می دارد و مصداق حدیث امام باقر علیه السلام قرار می گیرد و به اجر روزه دار واقعی نائل می شود.
«روزه خواص الخواص» روزه ای است که علاوه بر امساک همه ی جوارح بدن، شخص روزه دار از دل خویش هم در اشغال به مسائل مادی و اخلاق رذیله و حتی فکر گناه محافظت می کند که افطار این روز غفلت از یاد خدا است. در واقع همیشه مشغول ذکر خدا هستند و به مضمون آیه ی شریفه ی(قل الله ثمّ ذرهم) نائل می گردند.
افطار روزه ی عوام هنگام اذان مغرب، افطار روزه ی خواص هنگام مرگ و افطار روزه خواص الخواص هنگام جای گرفتن در رضوان و قرب خداست.

اَللّهُمَّ قَرِّبنی فیه اِلی مَرضاتِکَ وَ جَنِّبنی فیه مِن سَخَطِکَ وَ نَقِماتِکَ وَ وَفِّقنی فیه لِقِرائَهِ آیاتِکَ بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمِینَ.
خدایا! مرا در این ماه به سوی خشنودی خودت کمک کن و از خشم و انتقامت دورم کن و در آن مرا برای خواندن قرآن توفیق ده. به رحمت خودت ای مهربان ترین مهربانان.