شهیده شهناز حاجی شاه

 امدادگر و از رزمندگان مقاومت خرمشهر

شهناز تأکید بسیاری روی نماز اول وقت داشت. حتی لباس های نمازش با لباس های خانگی و کوچه و خیابان فرق می کرد. وقتی از او می پرسیدم چرا لباس هایت را عوض می کنی، می گفت:«مگر شما وقتی به دیدار یک دوست و یک فامیل می روید، لباس نو نمی پوشید و خودتان را مرتب نمی کنید؟! پس چرا برای نماز که گفت و گوی انسان با خداست نباید سر و وضع خودمان را مرتب کنیم؟!» شهناز هر شب بعد از نماز مغرب و عشاء، دعای کمیل می خواند! چقدر گریه می کرد!

وقتی می پرسیدم چرا گریه می کنی، می گفت:«اگر معنای این دعا را می دانستید، شما هم با من گریه می کردید.»

شمیم عشق/ص37

یه پسر بچه اسیر ایرانی رو آوردیم که ازش حرف بکشیم.

خیلی کم سن و سال بود.

بهش گفتم: «مگه سن سربازی توی ایران هجده سال تمام نیست؟»

سرش را به علامت تأیید تکان داد.

گفتم:«تو که هنوز هجده سالت نشده!»

بعد هم مسخره اش کردم و گفتم:«شاید به خاطر جنگ، امام خمینی کارش به جایی رسیده که دست به دامن شما بچه ها شده و سن سربازی رو کم کرده؟»

جوابش خیلی من رو اذیت کرد. با لحن فیلسوفانه ای گفت:«سن سربازی پایین نیامده، سن عاشقی پایین اومده!»

خاطره ای از شهید علیرضا کریمی

بعد از ماجرای بنی صدر، یک روز با بچه ها، سر قضیه نافرمانی بنی صدر از امام، خیلی بحث کردیم. دیدم علیرضا یک گوشه ای ایستاده و با حالت خاصی به ما نگاه می کنه؛ مثل اینکه داشت با نگاهش مطلبی را به ما می گفت. رفتم پیشش و گفتم: چیزی شده؟ گفت:«می شه بگید سرِ چی دارید بحث می کنید؟! خدا به ما ولی فقیه داده، ما رهبر داریم، راهمون معلومه، هر چی آقا فرمود همونه، ما باید اطاعت کنیم. این بازی های سیاسی بد نیست، اما خیلی دور و برِ این مسائل چرخیدن، ما را از اصل موضوع- که ولایت فقیه باشه- دور می کنه.» و ادامه داد:«حواستون کجاست؟! یادتون رفته که امام فرمود: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد؟!»

(مسافر کربلا، ص34)

شهید دکتر محمد علی رهنمون

یک دفترچه کوچک داشت، همیشه هم همراهش بود و به هیچ کس نشان نمی داد. یک بار یواشکی آن را برداشتم ببینم داخلش چه می نویسد. فکرش را می کردم! کارهای توی روزش را نوشته بود؛ سر کی داد زده! کی را ناراحت کرده! به کی بدهکارست!

… همه را نوشته بود؛ ریز و درشت. نوشته بود که یادش باشد در اولین فرصت، صافشان کند.

سردار رشید و 3 ابتکار در عملیات فتح المبین

سردار غلامعلی 3 ابتکار وجود داشت 1- بحث شکافتن تنگه میش داغ 2- بحث کمک کردن به گردان های توپخانه دشمن در تپه های علی گرزت 3- استفاده از راه کار شمال عین خوش . این راه کار را شهید زین الدین کشف کرد . دشمن فکر میکرد که این منطقه تنها ظرفیت عبور نهایتأ یک گروهان را دارد ، اما شهید زین الدین با جرأت می گوید که از این محور یک لشکر می تواند عبور کند، گروههای شناسایی می گویند که بیایید از طرف مقابل ارتفاعات رقاپیه تک کنیم . یعنی از کوه مشی داغ و این جرقه ای شد در ذهن فرماندهان،همین شیار به یک گروه مهندسی واگذار می شود که آنها می گویند 6ماه زمان نیاز دارد یک گروه از بچه های جهان همراه تعدادی نیروی بسیجی با لودر و بولدوزر رفتند و کوه را شکافتند ، آنها بحدی خوشحال شدند که یک تابلو در آنجا نصب کردند و بر روی آن نوشتند:«کوه میش داغ را خدا شکافت».

شهید حجت الاسلام عبدالله ضابط

مسئول گروه تفحص سیره شهدا قم

خودش را وقف شهدا کرده بود. محال است کسی او را بیکار دیده باشد! استراحت برایش معنا نداشت. معتقد بود آدم باید آنقدر برای خدا بدَوَد که وقتی مُرد، حسرت چیزی را نخورد؛ آن دنیا دستش پُر باشد و بگوید دیگر بیش از این رمقی نداشتم.

هر بار که برای مصاحبه ای از “دل آذر"(سردار شهید محمد جواد دل آذر) رفتند، به بهانه ای نمی گذاشت و می گفت:"من به این نوع مصاحبه ها اعتقادی ندارم."بچه ها هم در بحبوبه آتش و خون دوربین خود را آماده می کردند تا فیلمبرداری کنند اما محمد جواد متوجه می شد و نمی گذاشت. یکبار به او گفتم: آقا جواد بگذار از شما فیلم، عکس یاهر بار که برای مصاحبه ای از “دل آذر"(سردار شهید محمد جواد دل آذر) رفتند، به بهانه ای نمی گذاشت و می گفت:"من به این نوع مصاحبه ها اعتقادی ندارم."بچه ها هم در بحبوبه آتش و خون دوربین خود را آماده می کردند تا فیلمبرداری کنند اما محمد جواد متوجه می شد و نمی گذاشت. یکبار به او گفتم: آقا جواد بگذار از شما فیلم، عکس یا سخنی به یادگار بماند! به چشمانم خیره شد طوری که از گفته خودم پشیمان شدم، خندید و گفت:"فیلمبردار اصلی خداست و اوست که بر اعمال ما ناظر است. همین برای من کافیه.

راوی: حسین بورانی

خاطره ای کوتاه از سردار شهید مهدی زین الدین

حوصله ام سر رفته بود. اول به ساعتم نگاه کردم. بعد به سرعت ماشین. گفتم:«آقا مهدی! شما که می گفتین قم تا خرم آباد رو سه ساعته می رین.» گفت:«اون مال روزِه. شب، نباید از هفتاد تا بیش تر رفت. قانونه. اطاعتش، اطاعت از ولایت فقیهه».

طی عملیات تفحص، در منطقه چیلات، پیکر دو شهید پیدا شد. یکی از این شهدا نشسته بود و با لباس و تجهیزات کامل به دیوار تکیه داده بود. لباس زمستانی هم تنش بود. شهید دیگر لای پتو پیچیده شده بود. معلوم بود که این درازکش مجروح شده است. اما سر شهید دوم بر روی دامن این شهید بود، یعنی شهید نشسته، سرِ شهید دوم را به دامن گرفته بود. پلاک داشتند، پلاک ها را دیدیم که به صورت پشت سر هم است. 555 و 556. فهمیدیم که آنها با هم پلاک گرفته اند. معمولاً اینها که با هم خیلی رفیق بودند، با هم می رفتند پلاک می گرفتند. اسامی را مراجعه کردیم در کامپیوتر. دیدیم که آن شهیدی که نشسته است، پدر است و آن شهیدی که درازکش است، پسر است. پدری سر پسر را به دامن گرفته است. شهید سید ابراهیم اسماعیل زاده موسوی پدر و سید حسین اسماعیل زاده پسر است، اهل روستای باقر تنگه بابلسر.

شنیده بود که عده ای هوای شهر زده سرشون. بلند شد و ایستاد مقابل جمع.

کیپ تا کیپ توی سوله اطلاعات عملیات آدم نشسته بود.

گفت:«بچه ها حتماً می دونید که حکم اموال و اجناس وقفی چیه؟

می دونید که یه قرآن، یه مُهر، یه کتاب، یه سجاده که وقف یه مسجد یا حسینیه باشه، باید اونقدر اونجا بمونه یا لاشه اش را بیرون ببرند یا اصلاً گم بشه و…

من و شما وقف جبهه هستیم. نائب امام زمان هم واقف ماست. باید تا آخر عمر اینجا بمونیم که یا میون این بیابان ها گم بشیم و یا…

صورت همه از اشک خیس شد. شده بود عین مجلس روضه ی امام حسین علیه السلام.

حالا دیگه کسی سخن نمی گفت و از برگشتن به زندگی و شهرش حرف نمی زد.

راوی: علی مساواتی همرزم سردار شهید علی چیت سازیان