ساحران در كام سحر

آورده اند كه منصور دوانيقي كس فرستاد و هفتاد كس را از ساحران بابل بخواند و گفت :

جعفر بن محمد ساحر است . اگر شما سحري كنيد كه او را در مجلس من خجل كنيد و

شرمسار گردانيد، من شما را مال عظيم بدهم . پس آن ساحران صورتهاي سباع ساختند

و در پهلوي خود بنشاندند و منصور بر تخت نشست و كس فرستاد و صادق عليه السلام

را بخواند. چون در آمد. ساحران و صورتها را بديد. گفت : واي بر شما، مرا مي شناسيد كه

من كيستم ؟ منم آن حجت خداي كه سحر پدران شما را باطل كردم و عهد موسي عمران .

آنگه بر آن صورتها نگريست ، گفت : بگيريد هر يك صاحب خود را و فرو بريد. به فرمان خداي

تعالي آن صورتها در جستند و هر يكي صاحب خود را فرو بردند. منصور از ترس بيهوش شد

و از تخت در افتاد. چون باهوش آمد، گفت : يا ابا عبدالله ! توبه كردم ، بر من عفو كن و در گذر.

گفت : عفوت كردم . گفت : صورتها را بفرماي تا آن مردمان را رد كنند گفت : هيهات ! هيهات !

اگر عصاي موسي عليه السلام سحرهاي فرعون را رد كردي ، اين سباغ نيز رد كنند و تو هرگز

ايشان را نبيني . زهي بزرگواري امام جعفر صادق عليه السلام.

داستان عارفان / کاظم مقدم

اندیشه قم