راهکار امام سجاد علیه السلام برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی عاشورا
از آنجا که شهادت امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت در افکار عمومی برای حکومت اموی بسیار گران تمام شده مشروعیت آن را زیر سؤال برده بود، برای آنکه این فاجعه فراموش نشود، امام با گریه بر شهیدان و زنده نگهداشتن خاطره ی آنان مبارزه ی منفی را به صورت گریه ادامه می داد. شک نیست که این اشکهای سوزان و گریه های پرسوز، ریشه ی عاطفی داشت زیرا عظمت فاجعه و مصیبت کربلا به قدری بزرگ و دلخراش بود که هیچ یک از شهود عینی آن حادثه، تا زنده بودند، آن را فراموش نمی کردند، اما بی شک چگونگی برخورد امام سجاد با این موضوع اثر و نتیجه ی سیاسی داشت، یادآوری مکرر فاجعه ی کربلا نمی گذاشت ظلم و جنایت حکومت اموی از خاطره ها فراموش شود. امام هر وقت می خواست آب بیاشامد، تا چشمش به آب می افتاد، اشک از چشمانش سرازیر می شد. وقتی علت این کار را می پرسیدند، می فرمود: چگونه گریه نکنم در حالی که{یزیدیان} آب را برای وحوش و درندگان بیابان آزاد گذاشتند، ولی به روی پدرم بستند{و او را تشنه کشتند}.
امام می فرمود: هر وقت کشته شدن فرزندان فاطمه علیهاالسلام را به یاد می آورم، گریه گلویم را می گیرد … . امام این موضوع را در مناسبتهای مختلف یاد می کرد.