اسماء، همسر جعفر طیّار نقل می کند که در لحظه های پایانی عمر حضرت زهرا علیهاالسلام متوجه آن بزرگ زنان عالم بودم، ابتدا غسل و لباسها را عوض کرد و در خانه مشغول راز و نیاز با خدا شد. جلو رفتم، فاطمه علیهاالسلام را دیدم که رو به قبله نشسته، و دستها را به سوی آسمان برآورده، چنین دعا می کند:

«اِلهی وَ سَیِّدی اَسئَلُکَ بِالَّذینَ اصطَفَیتَهُم وَ بِبُکاءِ وَلَدَیَّ فی مُفارَقَتی اَن تَغفِرَ لِعُصَاهِ شِیعَتی وَ شیعَهِ ذُرِّیَتِی»؛ پروردگارا! بزرگوارا! به حق پیامبرانی که آنها را برگزیدی و به گریه های فرزندانم در فراق من، از تو می خواهم گناهکاران شیعیان من و شیعیان فرزندان مرا ببخشایی.

نهج الحیاه، ص148