وقتی پس از تشییع جنازه(شهید مطهری) خدمت امام(ره) رفتیم، ایشان بسیار متأثر بودند و من دائماً نگران بودم که نکند بزنم زیر گریه و بی تابی کنم. خدا لطف کرد و تاب آوردم. امام می گفتند:«شما باید به من تسلیت بگویید. من فرزند عزیزی را از دست دادم. عمود خیمه ام را از دست دادم.»

عنایت ویژه امام خمینی(ره) در ازدواج دختر کوچک شهید مطهری(ره)

هنگامی که همراه دامادم نزد امام رفتیم، ایشان خطاب به او فرمودند:«تصور نکن که پدر او شهید شده است. او حکم دختر مرا دارد و من حکم سرپرست او را. مبادا در احترام و تکریم به او کوتاهی کنی؟! فراموش نکن که او دختر کیست.»

نکته جالب این که وقتی ما نزد خانم امام رفتیم، ایشان یک سکه تمام بهار آزادی را که زنجیری به آن وصل بود، به گردن دخترم انداختند و گفتند:«امام از وقتی دانستند که شما خواهید آمد، با این همه مشغله ای که دارند، کسی را به بازار فرستادند که این هدیه را بخرد و از دیروز تا به حال آن را در جیب پیراهن شان نگه داشته و بارها به من توصیه کرده اند که فراموش نکنم.»

دقت و عنایت و محبت امام(ره) نسبت به من و فرزندانم، بزرگ ترین مایه تسلی ما بود. در واقع امام با پیام های محکم و محبت آمیز خود نگذاشتند آقای مطهری از خاطره ها محو شوند و آثار ایشان در سطح گسترده معرفی و مطالعه شدند و خوشبختانه زحمات چندین و چند ساله ایشان به بار نشست. امام(ره) به قدری به آقای مطهری عنایت داشتند که حاج احمد آقا می گفتند: سرودی را که در رثای او خوانده شده بود، بارها می شنیدند و می گریستند. و حاج احمد آقا سخت نگران سلامتی ایشان شده و نوار را از دسترس ایشان دور کرده بودند. رابطه آقای مطهری با امامرابطه شگفت انگیزی بود، رابطه ای که نمی شود آن را با کلام تصویر بیان کرد. امام هنگامی که آقای مطهری را فرزند خود خطاب کردند، حقاً چنین احساسی نسبت به ایشان داشتند و شهادت آقای مطهری بسیار امام را آزرد و متألّم کرد.