الإمام الصادق علیه السلام:
إنَّ اللهَ تَبارَکَ و تَعالی یَتَجَلّی لِزُوّارِ قَبرِ الحُسینِ صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِ قَبلَ أهلِ عَرَفاتٍ، و یَقضِی حَوائجَهُم و یَغفِرُ ذُنُوبَهُم و یُشَفِّعُهُم فی مَسائِلِهِم، ثُمَّ یُثَنِّی بِأهلِ عَرَفاتٍ فَیَفعَلُ ذلِکَ بِهِم.
خدای تبارک و تعالی، پیش از جلوه بر اهل عرفات، بر زائران قبر حسین علیه السلام جلوه می کند و حاجاتشان را برمی آورد، و گناهانشان را می بخشاید و شفاعت ایشان را درباره ی درخواست هایشان{برای دیگران} می پذیرد، و سپس به اهل عرفات می پردازد و با آنان نیز همین می کند. (البحار100/37)

الإمام الکاظم علیه السلام:
أدنی ما یُثابُ بِهِ زائرُ أبی عَبدِاللهِ علیه السلام بِشَطِّ الفُراتِ إذا عَرَفَ حَقَّهُ و حُرمَتَهُ و وَلایَتَهُ: أن یُغفَرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ و ما تَأخَّرَ.
کمترین پاداشی که به زائر اباعبدالله{الحسین} علیه السلام در ساحل فرات داده می شود، به شرط آن که حق و حرمت و ولایت او را بشناسد، این است که گناهان پیشین و پسین او آمرزیده شود.( الکافی4/583)