جایگاه و شأن ولایت از دیدگاه آیت الله سیدرضا بهاءالدینی ره
آیت الله بهاءالدینی ره در بیانی روایت ذیل را از اصول کافی خاطر نشان کرده راجع به شأن ولایت می فرماید:
در روایات ما آمده است:
«اگر مردی همه شب عبادت و هر روز روزه دارد و همه ی مالش را صدقه دهد و همه ی عمرش حج کند ولی ولایت ولیّ خدا را نداند تا پیرو او باشد و همه کارش به راهنمایی او باشد، او را بر خداوند عز و جل حقّ ثوابی نیست و از اهل ایمان نباشد». گمان نکنید که اینها در حق ائمه(ع) گزافه گویی است. انسان تا ولی را نشناسد، انسان موحّد نمی شود. توحید را باید از امام حسین(ع) فرا گرفت، بذل همه ی هستی در راه حق و آن نماز معراجی که اهل بیت اقامه می کردند. مخالفین گفتند: «حسبنا کتاب الله؛ کتاب خدا ما را کافی است». گمان می کنند خلیفه ی خدا بودن این است که مملکت گیری کنند. آیا خلفا می توانستند عبادات پیامبر اسلام، نماز و روزه و جهاد پیامبر اسلام را به جا بیاورند؟ آیا توانستند یک وقت موحد خالص شوند؟ یک وقت یک عبودیت خالصانه پیدا کنند؟