توصیه های چهارده گانه از عالم عارف حضرت آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی(نخودکی) ره:
اول: آن که نمازهای یومیه خویش را در اول وقت آن ها به جای آوری.
دوم: آن که در انجام حوائج مردم، هر قدر که می توانی بکوشی و هرگز میندیش که فلان کار بزرگ از من ساخته نیست، زیرا اگر بنده خدا در راه حق، گامی بردارد، خداوند نیز او را یاری خواهد فرمود.
سوم: آن که سادات را بسیار گرامی و محترم شماری و هر چه داری، در راه ایشان خرج و صرف کنی و از فقر در این کار پروا منمایی. اگر تهیدست گشتی، دیگر تو را وظیفه ای نیست.
چهارم: از تهجد و نماز شب غفلت مکن و تقوا و پرهیز پیشه خود ساز.
پنجم: به آن مقدار تحصیل کن که از قید تقلید وارَهی.
ششم: بدان که انجام امور مکروه، موجب تنزل مقام بنده خدا می شود و به عکس، اتیان مستحبات، مرتبه او را ترقی می بخشد.
هفتم: بدان که در راه حق و سلوک این طریق، اگر به جایی رسیده ام، به برکت بیداری شب ها و مراقبت در امور مستحب و ترک مکروهات بوده است، ولی اصل و روح همه این اعمال، خدمت به ذراری ارجمند رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است.
هشتم: عمده نظر در دو مطلب است: یکی غذای حلال، دوم توجه در نماز و اصلاح آن. اگر این دو درست باشد، باقی درست است. عمده همّ حقیر، اصلاح قلب است و ذکر«یا حی و یا قیوم» سحرگاه برای همین است.
نهم: بین الطلوعین را به چهار قسمت تقسیم کنید: یکی اذکار و تسبیح، دیگر ادعیه، سوم قرائت قرآن و بالأخره فکری در اعمال روز گذشته. اگر موفق به طاعتی بوده اید، شکری کنید؛ و اگر خدای نکرده ابتلا به معصیتی یافته اید، استغفار کنید.
دهم: دیگر آن که هر روز صدقه دهید، ولو به وجه مختصر. شب ها قدری در بی اعتباری دنیا و انقلاب آن فکر نمایید و ملاحظه کنید که دنیا با اهل دنیا چگونه سلوک می کند.
یازدهم: در مورد ذکر، در آغاز چند صلوات فرستاده و دل را حاضر کنید و بعد مشغول ذکر شوید.
دوازدهم: برای توفیق تهجد و گشایش در کار؛ هر صبح از تلاوت قرآن مجید مخصوصاً یس غفلت منما.
سیزدهم: حرارتی که بر اثر مصاحبت با مردان بد و شرور در مزاج آدمی پدید می آید، جز به وسیله سردی و برودت مصاحبت با نیکان و مردم صالح زایل نمی گردد.
چهاردهم: بزرگان خیلی بر احتراز از مجالست با منکرین تأکید دارند و گفته اند ضرری که یک وسوسه به وجود می آورد، در طول سال های دراز ممکن نیست بتوان آن را رفع کرد.