امام خامنه ای مدظله العالی
من خواهش می کنم که(شما جوانان) به مسأله نماز خیلی جدّی نگاه کنید. البته همه شما نماز خوانید؛ منتها سعی کنید نماز را از حالت کسالت آور برای خودتان خارج کنید؛ چون اگر نماز را از یک کار همین طور از حفظی و به اصطلاح حالت طوطی واری خارجش نکنیم، یک چیز کسالت آوری می شود؛ یعنی آدم باید بلند شود وضو بگیرد و برود یک کاری را که نمی داند چیست، انجام دهد. اما اگر معانی این کلمات را بفهمید، آن وقت خواهید دید که نماز اصلاً کسالت آور نیست؛ بلکه شوق آور است و انسان به سوی نماز می شتابد. آن وقت«حیّ علی الصّلوه»- بشتاب به نماز- واقعیت پیدا می کند.
البته من نمی گویم که در سرتاسر نماز معانی آن را بفهمید- این کار خواص و اخصّ خواص است؛ ما هم شاید نمی توانیم آن گونه بفهمیم- امّا حدّاقل بخشی از نماز را با توجه بخوانید؛ یعنی بدانید با چه کسی حرف می زنید و معنای آن کلماتی که می گویید، بدانید. من در روایت خواندم که وقتی که نزدیک ظهر یا نزدیک مغرب می شد، پیامبر به بلال می گفت:«ارحنا یا بلال»؛ ای بلال! ما را آسوده کن. آسوده کردن، یعنی آن حالت آرامش را به ما ببخش؛ یعنی اذان بگو؛ اذان بگو که نماز خوانده شود. به هر حال خواهش می کنم که این توجّه به نماز را داشته باشید.
بیانات در جلسه پرسش و پاسخ با جوانان1377/11/13