حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی:

علی بن ابی طالب علیه السلام یعنی چنین اعجوبه ای که عقل، علم، درک، فکر و همه مشاعر از انوار عظمت او خائب و خاسر است؛ آن وقت یک چنین موجودی، رکن وجودش، نقطه اتکایش و عماد هستی اش«فاطمه زهرا» است.

اگر کسی می خواهد بفهمد نمونه اش این است که علی علیه السلام گفت:«یا رسول الله لَقَدِ استرجِعَتِ الوَدیعَهُ وَ أخِذَتِ الرّهِینَهُ وَ اخلِسَتِ الزّهراءُ» این ودیعه ای بود که از پیغمبر گرفت؛ اما نگفت برگردانم گفت:«یا رسول الله برگردانده شد». هر چه هست در این صیغه های مجهول است. وَ أَخِذَتِ الرّهِینَهُ.

آن جمله ای که کمرشکن است: گفت: وَ اخلِسَتِ الزّهراءُ؛ زهرا ربوده شد.

در مقابل آن جنازه ای که نیمه شب آن جور زیر خاک رفت، باید آن روز هر کس دل به علی بن ابی طالب دارد آن چه در توان دارد، انجام دهد. این وظیفه شعائر فاطمیه است. تضعیف شعائر فاطمیه، تضعیف مذهب است. سبُک شمردن شهادت صدیقه ی کبری، استخفاف به امیرالمؤمنین و کوتاهی و تقصیر در حق خاتم النبیین است.