تربیت یافتۀ پیامبر

حضرت امیر(ع) میفرمایند: من از طفولیت اینچنین تحت تربیت پیامبر خدا بودم:

وَضَعَنی فی حَجْرِهِ وَ اَنَا وَلَدٌ یَضُمُّنی اِلی صَدْرِهِ وَ یَکْنُفُنی فی فِراشِهِ وَ یُمِسُّنی جَسَدَهُ وَ

یُشِمُّنی عَرْفَهُ وَ کانَ یَمْضَغُ الشَّیْءَ ثُمَّ یُلْقِمُنیهِ؛

او مرا در دامن خویش پرورش داد. من کودك بودم. او مرا (همچو فرزندش) در آغوش خویش

میفشرد و در استراحتگاه مخصوص خود جاي میداد. بدنش را به بدنم میچسباند و بوي پاکیزة

او را استشمام میکردم. غذا را میجوید و در دهانم میگذاشت.

پیامبر خدا(ص) بسان مادري دلسوز و مهربان که به فرزندش عشق میورزد، امیرالمؤمنین(ع) را

که کودکی بیش نبود، اینگونه در دامان مهر و محبت خود پرورش میداد و به او عشق میورزید. و

پس از کودکی نیز او را تربیت کرد و ادب آموخت. و امیرالمؤمنین(ع) نیز چه نیکو ادب میآموخت!

وَ لَقَدْ کُنْتُ اَتَّبِعُهُ اتِّباعَ الفَصیل اَثَرَ اُمِّهِ یَرْفَعُ لی فی کُلِّ یَومٍ مِنْ اَخْلاقِهِ عِلْماً وَ یَأمُرُنی بِالاقتداءِ بِهِ؛

و من همچون شتر بچهاي که به دنبال مادرش حرکت میکند، همواره در پی پیامبر بودم. هر روز

براي من از اخلاق خود نشانهاي بر پا میداشت و مرا به پیروي آن میگماشت.