1. ملازمت تقوا و پرهیزگاری و پیروی از اوامر خداوند و اجتناب از نواهی.

2. مداومت به نماز شب، به عنوان نیرومندترین وسیله توفیق و سعادت.

3. صله ذریّه علویه که از توصیه های ویژه علامه حلّی به فرزندش می باشد.

4. تعظیم و احترام فقها و علمای دین.

5. دوری از غیبت کنندگان بندگان خدا، مخصوصاً غیبت سادات و علما.

6. صله رحم که موجب توفیق در انجام اعمال صالح، زیادی عمر و برکت در روزی است.

7. تلاوت قرآن، همراه با تدبر.

8. زیارت اهل قبور و تفکر در احوال دیروز و امروز آنان.

9. تداوم در زیارت مشاهد مشرف انبیای عظام و ائمه طاهرین و فرزندان آنان.

10. دستگیری و احسان به ضعفا، مستمندان و یتیمان.

11. مداومت به زیارت عاشورا و دعاهای معروف، مخصوصاً دعای کمیل، توسل، زیارت جامعه کبیره و دعاهای صحیفه سجادیه، مانند دعای«یا من تحل به عقدالمکاره…»(دعای هفتم).

12. پیمودن راه احتیاط در کارهای حرام و شبهه ناک که طریق نجات است.

13. تلاوت قرآن و هدیه ثواب آن به ارواح مؤمنین بی وارث.

14. خواندن دعای«اللهم انی اسئلک بحق فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و بالسّر المستودع فیها ان تصلی علی محمّد و آل محمّد و ان تفعل بی ما انت اهله و لاتفعل بی ما انا اهله»؛ که استاد و شیخ اجازه ما آیت الله مرعشی نجفی(ره) به سند خود از سید بن طاووس(ره) روایت کرده است.

15. تلاش برای حُسن خُلق و آراستن خویش به این خصلت نبوی.

16. محاسبه نفس در هر شبانه روز؛ امام صادق علیه السلام به عبدالله بن جندب فرمود: بر هر مسلمانی که به ولایت ما معرفت دارد، لازم است که در هر شب و روز اعمالش را بر خویشتن عرضه کند و خودش به حساب خود برسد. اگر در کارهای خود خوبی دید، آن را افزایش دهد و اگر بدی دید، از آن استغفار نماید تا روز قیامت خوار نگردد.

17. ترس از نفرین مظلومان، خصوصاً یتیمان و عاجزان؛ زیرا خداوند در مورد این گروه دل شکسته مسامحه روا نمی دارد.

18. مجالست و همنشینی با علما و مردمان صالح و شایسته؛ و دوری گزیدن از بدان و جاهلان.

19. پرداخت حقوق واجب از خمس، زکات و غیره.

20. صبر و شکیبایی در مصائب و شداید و توکل بر خدا؛ قرآن در مورد آنان فرمود:«اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئک هم المهتدون».

منبع: گلشن ابرار، ج6، ص330