بهشتِ خانه

اگرزن و شوهر بهترین خانه و وسائل زندگی و امکانات را داشته باشند، ولی اخلاق نداشته باشند،

خانهشان جهنم است. مرتب با یکدیگر درگیرند. اما زن و شوهري که با محبت و صلح و صفا و خلق

خوش زندگی میکنند و دلهاشان با هم یکی است،

خانهشان بهشت است.

حاج آقاي دولابی بارها میفرمودند: اگر دو تا دل با هم یکی شود، سومی آنها خدا و امام زمان(ع) و

خوبان عالماند. یعنی باید« من » را کنار بگذارند و با هم یکی باشند. این زندگی چقدر لذتبخش است.

میفرمودند: من یک زن و شوهري را در تهران دیدم که در یک اتاق کوچک زندگی میکردند. فرش زیر

پایشان یک زیلو بود و با یک سماور کهنه و چند استکان و اندکی ظرف به سر میبردند، ولی به

یکدیگر عشق میورزیدند. از نظر مادي چیزي نداشتند،

اما از نظر معنوي و لذت زندگی هیچ سلطانی به گردشان نمیرسید.

میفرمودند: من هرگاه به خانۀ آنها میرفتم، تا چند وقت لذت زندگی اینها در کامم میماند. شهري

که همه دارند براي تشریفات و تجملات میدوند، اینها به همین ناچیز قناعت کردهاند و خوشاند.

به قول مولانا:

پادشاهان جهان از بد رگی

ورنه ادهم وار سرگردان و دنگ

بو نبردند از شراب بندگی

ملک را بر هم زدندي بیدرنگ اگر واقعاً خوردن و خوابیدن لذت باشد، حیوانات هم دارند. هنر انسان

به خلق و صفات اوست.

خداوند طعم قناعت و رضا و اخلاق را به ما بچشاند!