مولا قطب الدین در مسیری می رفت، ناگهان شخصی از بامِ خانه ای پرت شد و روی گردن او افتاد؛ به طوری که مُهره های گردنش آسیب دید و چند روزی بستری شد. جمعی از بزرگان به عیادت او رفتند و گفتند: حالت چطور است؟ او گفت: چه حالی بدتر از این که شخص دیگری از بام بیفتد و گردن من بشکند؟