در سیره ی رسول خدا آمده است که: روزی ایشان در جمع اصحابش نشسته بود، ناگاه پیک وحی سر رسید و او را مأمور ساخت تا چهل شبانه روز از رفتن به خانه خدیجه خودداری کند.

آن حضرت به خانه ی فاطمه بنت اسد(مادر امیرالمؤمنین) آمد و به وسیله ی عمّار یاسر به خدیجه پیغام فرستاد:«من به امر الهی تا چهل شبانه روز از آمدن به خانه ی تو معذورم…»

خدیجه آن روزها در خانه اش را می بست و در فراق رسول خدا گریه می کرد. از آن طرف پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم شبها را به عبادت می پرداخت و روزها را روزه می گرفت، ولی فراق خدیجه را تحمّل نمی کرد. از این جهت دست به دعا بر می داشت و از خدا می خواست این مشکل را مرتفع سازد.(… و کنتُ لها عاشقا فسالتُ الله ان یجمع بینی و بینها… .)

مدّت فراق به چهل شبانه روز رسید، در شب آخر جناب جبرئیل، با طبقی از میوه های بهشتی از جمله رطب و انگور فرود آمد و حضرت را از پرداختن به عبادت های مستحبّی منع کرد و دستور داد: امشب از این طعامها افطار کن… .

امیرالمؤمنین علی علیه السلام نقل می کند: پیامبر خدا هر شب به من دستور می داد درِ خانه را باز کنم تا هر کس مایل بود وارد شود و با رسول گرامی اسلام افطار کند، ولی در این شب فرمودند از آمدن دیگران مانع شوم. زیرا آن طعام، مخصوص حضرت بود و دیگران حق نداشتند از آن بخورند.

در آن شب پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم دستمالی را که از سُندس بهشت بود از روی طبق برداشت و مقداری خرما و خوشه ای انگور میل کرد، سپس جامی از آب بهشت نوشید تا سیراب شد در این هنگام جبرئیل با ابریق بهشتی بر دستهای نازنین آن بزرگوار آب می ریخت و میکائیل نیز می شست و اسرافیل هم آن ها را با دستمال وخصوص آسمانی پاک می کرد… .

چون آن حضرت به امر جبرئیل به خانه خدیجه آمد، خدیجه از شوق دیدار پیامبر گریه کرد.

در آن هنگام حضرت از طعام بهشتی میل کرد، سپس خدیجه باقیمانده آن را خورد و از همین غذای بهشتی نیروی خاصّی برای انعقاد نطفه ی پاک حضرت فاطمه فراهم گشت… .

از این مطالب به طور خلاصه استفاده می شود که نطفه ی فاطمه زهرا سلام الله علیها از طریق غذای بهشتی منعقد گردید تا آمادگی بیشتری برای تربیت امامان معصوم فراهم شود و افتخاری بر افتخارات آن بانوی دو عالم افزوده گردد.