اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: اهميت جواني در انس با قرآن
با توجه به اين مقدمه كه اهميت والاي جواني به اختصار تبيين شد، لازم است به بحث انس جوان با قرآن بپردازيم:
پيامبر مكرم اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ پاكي فطرت و حق طلبي و آرمان خواهي و اهميت جوانان را در انس معنوي آنها با اسلام اينگونه بيان مي‌فرمايند: «من به شما درباره جوانان توصيه به خير و نيكي مي‌كنم؛ چرا كه آنان نازك دل و زودرنج بوده، عاطفه‌اي بسيار دارند، زيرا فطرتشان پاك و پيراسته است. خداوند مرا به پيامبري و بشارت و انذار برانگيخت، جوانان به من گرويدند، و ياري‌ام كردند، (امّا) بزرگسالان و پيران به مخالفت با من برخاستند.»[1]
آري، پيامبر عزيزمان و نيز همه پيامبران الهي در جواني به پيامبري برانگيخته شدند[2] و همين پيامبر بهترين ياران خود را جوانان مي‌داند، چرا كه نورانيتي كه در جوان است به راحتي مي‌تواند صفا و لذت و حقيقت دين را درك نمايد و آينه تمام نماي الهي شود.
اكنون كه جواني در اوج عظمت و ارزش مي‌باشد و خداوند متعال و معصومين ـ عليهم السّلام ـ اينقدر اهميت و ارج براي جوان قائل هستند، ببينيم كه در اين فصل مهم از عمر برترين و ارزشمندترين ذخيره و عمل براي جوان چيست؟
مولي المتقين امام علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «انما قلب الحدث كالارض الخاليه ما القي فيها من شيء الّا قبلته»؛ همانا قلب نوجوان (و جوان) مانند زمين خالي است كه چيزي در آن قرار داده نمي‌شود، مگر آنكه آن را مي‌پذيرد.[3]
پس قلبي كه نوراني است و هنوز هيچ گونه آلودگي در آن راه پيدا نكرده و آمادگي پذيرش هرگونه كلام و حقيقتي را دارد، چه نيكوست كه اين قلب پاك، پاكترين كلام و زيباترين سخن را در خود جاي دهد؛ كلماتي نوراني كه از سوي خداوند متعال براي انسانها و بندگانش به ارمغان آورده شده و همواره همگان را دعوت به خير و سعادت و كمال مي‌نمايد.
نكته بسيار مهم اين است كه تلاوت و انس با قرآن از هر كسي و در هر زماني و هر مكاني كه باشد، ممدوح و مورد قبول حق‌تعالي مي‌باشد، امّا از بعضي افراد زيباتر بوده و با ارزشتر و نيكوتر مورد ارج‌گذاري و اثرگذاري قرار مي‌گيرد.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ در حديثي بسيار زيبا و گويا درباره اهميت انس جوان با قرآن و تلاوت قرآن او چنين مي‌فرمايد:
«هر كس در جواني قرآن بخواند و مؤمن هم باشد، قرآن با گوشت و خونش بياميزد و خداوند او را با فرشتگاني كه نماينده و سفير حق هستند و فرشتگان نويسنده اعمال، همدم و قرين سازد و در روز قيامت قرآن براي او حايل و مانع از آتش جهنم خواهد بود و در حق وي دعا كند و…»[4]
متأسفانه بزرگترين مشكل ما اين است كه خود را خوب نشناخته‌ايم، خصوصاً جوانان كه ارزش و جايگاه والاي خود را گاهي نمي‌دانند. به خاطر همين عدم معرفت به خود است كه انسان، خود را در معرض هر كاري قرار مي‌دهد، در اينجاست كه اگر انسان درجواني، وقت ارزشمند خود را در مسير كارهاي بيهوده و معاذالله كارهاي ناشايست صرف ننمايد، دچار غفلت شده است، كما اينكه حضرت علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: تضييع عمر در راهي كه موجب رستگاري انسان نمي‌شود، براي غفلت كفايت مي‌كند».[5]
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1] . مرحوم محدث قمي، سفينه البحار، ج 2، ص 176، كتابفروشي اسلامي.
[2] . محمد محمدي ري شهري، ميزان الحكمه، ج 4، ص 302، دار الحديث، 1375، كنز العمال، ج 11، ص 475.
[3] . بحار الانوار، همان، ج 77، ص 201.
[4] . ثواب الاعمال و عقابها، رديف 301، ص 188، بيروت، دار المرتضي.
[5] . غرر الحكم، سخنان قصار حضرت علي ـ عليه السّلام ـ .
