وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الرِّزْقُ رِزْقانِ: رِزْقٌ تَطْلُبُهُ، وَ رِزْقٌ

روزى دو نوع است: آن كه تو آن را مى طلبى، و آن كه تو را

يَطْلُبُكَ، فَاِنْ لَمْ تَأْتِهِ اَتاكَ، فَلاتَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلى هَمِّ

مى جويد، كه اگر دنبالش نروى به دنبالت مى آيد، بنابراين اندوه سال خود را بر اندوه روز

يَوْمِكَ، كَفاكَ كُلُّ يَوْم ما فيهِ، فَاِنْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ

خويش بار مكن، كه روزى هر روز تو را كفايت مى كند، اگر سال از عمر تو باشد

عُمُرِكَ فَاِنَّ اللّهَ تَعالى سَيُؤْتيكَ فى كُلِّ غَد جَديد ما قَسَمَ

خداوند متعال در هر روز جديد آنچه نصيب تو نموده به تو

لَكَ، وَ اِنْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَما تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فيما

مى رساند، و اگر سال از عمرت نباشد پس چه اندوهى مى خورى بر چيزى كه از آنِ

لَيْسَ لَكَ؟! وَ لَنْ يَسْبِقَكَ اِلى رِزْقِكَ طالِبٌ، وَ لَنْ يَغْلِبَكَ

تو نيست؟! هيچ جوينده اى در آنچه رزق توست بر تو پيشى نگيرد، و زورمندى نسبت

عَلَيْهِ غالِبٌ، وَلَنْ يُبْطِئَ عَنْكَ ما قَدْ قُدِّرَ لَكَ.

به آن بر تو غالب نشود، و آنچه براى تو مقدّر شده از رسيدن به تو تأخير نكند.

[ وَ قَدْ مَضى هذَا الْكَلامُ فيما تَقَدَّمَ مِنْ هذَا الْبابِ اِلاّ اَنَّهُ ههُنا اَوْضَحُ

اين كلام پيش از اين در همين باب گذشت، ولى در اينجا روشن تر

وَ اَشْرَحُ، فَلِذلِكَ كَرَّرْناهُ عَلَى الْقاعِدَةِ الْمُقَرَّرَةِ فى اَوَّلِ هذَا الْكِتابِ.]

و مشروح تر است، به اين خاطر بر قاعده اى كه در ابتداى كتاب مقرر شده تكرار كرديم.