وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ الْجُودُ حارِسُ الاَْعْراضِ. وَالْحِلْمُ فِدامُ]

و آن حضرت فرمود: بخششْ پاسبان آبروها، بردبارى دهنه بند

السَّفيهِ. وَالْعَفْوُ زَكاةُ الظَّفَرِ. وَالسُّلُوُّ عِوَضُكَ مِمَّنْ غَدَرَ.

نادان، گذشتْ زكات پيروزى، از ياد بردن آن كه خيانت

كرده پاداش تو،

وَالاِْسْتِشارَةُ عَيْنُ الْهِدايَةِ. وَ قَدْ خاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَى بِرَأْيِهِ.

مشورت عين هدايت است. آن كه مستبد به رأى شد خود

را به خطر انداخت.

وَالصَّبْرُ يُناضِلُ الْحِدْثانَ. وَالْجَزَعُ مِنْ اَعْوانِ الزَّمانِ.

شكيبايى ردكننده سختى ها، و بى صبرى يارى كننده زمانه بر جفاست.

وَ اَشْرَفُ الْغِنى تَرْكُ الْمُنى. وَ كَمْ مِنْ عَقْل اَسير تَحْتَ

شريفترين ثروت ترك آرزوست. چه بسا عقلى كه به دست هواى حاكم

هَوىً اَمير. وَ مِنَ التَّوْفيقِ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ. وَ الْمَوَدَّةُ قَرابَةٌ

اسير است. حفظ تجربه از توفيق، و دوستى قرابتى اندوخته

مُسْتَفادَةٌ. وَلاتَأْمَنَنَّ مَلُولاً.

شده است. و از دل تنگ آمده از خود ايمن مباش.