مناجات خمس عشرة [يعنى مناجاتهاى پانزده‏ گانه] از مولاى ما على بن الحسين عليهما السلام است، علاّمه مجلسى رحمه اللّه عليه در كتاب بحار الانوار فرموده است:

من اين مناجات را به روايت از آن حضرت در كتابهاى بعضى از علما (رضوان اللّه عليهم) يافتم.

هر وقت دیدی حال توبه به تو دست داد بهتر است با این دعا با خداوند متعال مناجات  کنید.

المناجاة الاولى: مناجاة التائبين
مناجات اوّل: رازونياز توبه‏ كنندگان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانیاش هميشگى است

إِلَهِي أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي وَ أَمَاتَ قَلْبِي عَظِيمُ جِنَايَتِي فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يَا أَمَلِي وَ بُغْيَتِي وَ يَا سُؤْلِي وَ مُنْيَتِي فَوَعِزَّتِكَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِي سِوَاكَ غَافِرا وَ لا أَرَى لِكَسْرِي غَيْرَكَ جَابِرا وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِكَانَةِ لَدَيْكَ فَإِنْ طَرَدْتَنِي مِنْ بَابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ إِنْ رَدَدْتَنِي عَنْ جَنَابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَاهْ مِنْ خَجْلَتِي وَ افْتِضَاحِي وَ وَا لَهْفَاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلِي وَ اجْتِرَاحِي أَسْأَلُكَ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ وَ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ أَنْ تَهَبَ لِي مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَيَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ وَ لا تُخْلِنِي فِي مَشْهَدِ الْقِيَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَ غَفْرِكَ وَ لا تُعْرِنِي مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَ سَتْرِكَ إِلَهِي ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِي غَمَامَ رَحْمَتِكَ ،

خدايا! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده، و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پيچيده، و بزرگی جنايتم دلم را ميرانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده كن، اى آرزويم و مرادم و خواسته‏ ام و اميدم، به عزّتت سوگند براى گناهانم آمرزنده‏ اى جز تو نمیيابم، و براى دل‏ شكستگی ام جبران‏ كننده‏ اى جز تو نمیبينم، به پيشگاهت با توبه و انابه فروتنی نمودم، و با ذلّت و خوارى، به درگاهت تسليم شدم، اگر مرا از درگاهت برانى به كه روى آورم؟ و اگر از آستانت‏ بازگردانى به كه پناه برم؟ در اين حال افسوس از شرمندگى و رسوايی ام، و دريغ از زشتى كردار و فراهم آوردن گناهانم، اى آمرزنده گناهان بزرگ، و اى جبران كننده استخوان شكسته، از تو درخواست‏ میكنم كه گناهان تباه‏ كننده‏ ام را بر من ببخشايى، و بر من بپوشانى پنهانكاريه اى رسواكننده‏ ام را، و مرا در عرصه قيامت از نسيم گذشت و آمرزشت بی بهره مگذارى، و از پوشش زيباى چشم‏ پوشی ات عريان و بی پوشش رها نسازى، خدايا سايه رحمتت را بر گناهانم‏ بينداز،

وَ أَرْسِلْ عَلَى عُيُوبِي سَحَابَ رَأْفَتِكَ إِلَهِي هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلا إِلَى مَوْلاهُ أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ إِلَهِي إِنْ كَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّي وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ وَ إِنْ كَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى إِلَهِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفَقْ بِي إِلَهِي أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَابا إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ:

و ابر مهربانی ات را به سوى عيبه ايم گسيل كن، خدايا آيا برده فرارى جز به جانب‏ مولايش باز میگردد؟ يا كسى به او از خشم مولايش جز مولايش پناه میدهد؟ خدايا اگر پشيمانى از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند كه من از پشيمان انم، و اگر آمرزش ‏طلبى از خطاكارى سبب فرو ريختن خطاها از پرونده است، من‏ از آمرزش خواه انم، حق رضايت با توست تا راضى شوى، خدايا با قدرتت بر من توبه‏ ام را بپذير، و با بردباری ات‏ نسبت به من از من درگذر، و با آگاهی ات از حال من با من مدارا فرما، خدايا تويى كه به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودی و آن را توبه ناميدى، و خود فرمودى:

تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ إِلَهِي إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ إِلَهِي مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ يَا عَظِيمَ الْبِرِّ يَا عَلِيما بِمَا فِي السِّرِّ يَا جَمِيلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ] اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَيْكَ وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِكَ [بِجِنَانِكَ‏] وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ لا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَائِي وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي وَ كَفِّرْ خَطِيئَتِي بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

«بازگرديد به جانب خدا، بازگشتى خالصانه» ، پس عذر كسیكه از ورود به اين در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه میتواند باشد؟ خدايا اگر نافرمانى و گناه از بنده‏ ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زيباست، خدايا نخستين، كسى نيستم كه تو را نافرمانى كرده و حضرتت توبه‏ پذيرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مرا مورد احسانش‏ قرار دادى، اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف كننده زيان، اى بزرگ نيكى، اى داناى نهان، اى زيبا پرده ‏پوش، به جود و كرمت به سوى تو شفاعت میجويم، و توسّل میكنم نزد تو به فضل و رحمتت‏ دعايم را اجابت كن، اميدم را به خود نااميد مساز، و توبه ‏ام را بپذير، و با احسان و مهرت خطاه ايم را ناديد ه گير، اى مهربان‏ترين مهربانان.