وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَرارَةُ الدُّنْيا حَلاوَةُ الاْخِرَةِ، وَ حَلاوَةُ

و آن حضرت فرمود: تلخى دنيا شيرينى آخرت، و شيرينى

الدُّنْيا مَرارَةُ الاْخِرَةِ.

دنيـا تلخـى آخـرت اسـت.

 وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  عَرَفْتُ اللّهَ سُبْحانَهُ بِفَسْخ  ِ الْعَزائِمِ وَ حَلِّ

و آن حضرت فرمود: خدا را با به هم خوردن تصميم ها

و گشوده شدن

الْعُقُودِ وَنَقْضِ الْهِمَمِ.

عزمها و شكستن آهنگها شناختم.

   وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  اَفْضَلُ الاَْعْمالِ ما اَكْرَهْتَ نَفْسَكَ عَلَيْهِ.

و آن حضرت فرمود: بهترين عمل عملى است كه خود را به آن وادارى.

        وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ ظَنَّ بِكَ خَيْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ.

و آن حضرت فرمود: كسى كه به تو گمان خير دارد

گمانش را (در عمل) تحقق بخش.

      وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْكَرَمُ اَعْطَفُ مِنَ الرَّحِمِ.

و آن حضرت فرمود: جوانمرد مهربان تر از خويشاوند است.

      وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِحْذَرُوا نِفارَ النِّعَمِ، فَما كُلُّ شارِد بِمَرْدُود .

     و آن حضرت فرمود: از فرار نعمت ها بترسيد،

كه هر گريخته اى را بازگشت نيسـت.

   وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ:  اِذا كَثُرَتِ الْمَقْدُرَةُ قَلَّتِ الشَّهْوَةُ.

و آن حضرت فرمود: زمانى كه توانايى زياد گردد

خواسته كم شود.

         وَ قالَ علي عَلَيْهِ السَّلامُ: اِنَّ لِلّهِ تَعالى فى كُلِّ نِعْمَة حَقّاً، فَمَنْ اَدّاهُ

و آن حضرت فرمود: خداوند را در هر نعمتى حقّى است،

هر كس ادا كند نعمتش را

زادَهُ مِنْها، وَ مَنْ قَصَّرَ فيهِ خاطَرَ بِزَوالِ نِعْمَتِهِ.

افزون كند، و هر كس كوتاهى ورزد خود را در خطر از

دست رفتن نعمت قرار دهد.

روزی  سقراط، حکیم معروف یونانی، مردی را دید که خیلی نارا حت و متاثر است. علت ناراحتیش را پر سید، پاسخ داد: در راه که می آمدم یکی از آشنایان را دیدم. سلام کردم جواب نداد و با بی اعتنا و خود خواهی گذ شت و رفت و من از این طرز رفتاراو خیلی رنجیدم.

سقراط گفت: چرا رنجیدی؟ مرد با تعجب گفت: خب معلوم است، چنین رفتاری ناراحت کننده است.

سقراط پرسید: اگر در را ه کسی را می دیدی که به زمین افتاده و از درد  وبیماری به خود می پیچد، آیا از دست او دلخور و رنجیده می شدی ؟ مرد گفت: مسلم است که هرگز دلخور نمی شدم  آدم که از بیمار بودن کسی دلخور نمی شود.

سقراط پرسید: به جای دلخوری چه احسا سی می یافتی و چه می کردی؟ مرد جواب داد: احساس دلسو زی و شفقت و سعی  می کردم طبیب یا دارویی به او برسانم.

سقراط گفت: همه این کارها را به خاطر آن می کردی که او را بیمار می دانستی، آیا انسان تنها جسمش بیمار می شود؟ و آیا کسی که رفتارش نادر ست ا ست، روانش بیمار نیست؟ اگر کسی فکر و روانش سالم باشد، هرگز رفتار بدی از او سر نمی زند.

بیماری  فکر و روان نامش غفلت است و باید به جای دلخوری و رنجش، نسبت  به کسی که بدی می کند و غا فل است، دل سوزاند وکمک کرد و به او طبیب روح  و داروی جان رساند. پس از دست هیچ کس دلخور مشو و کینه به دل مگیر و آرامش  خود را هرگز از دست مده و بدان که هر وقت کسی بدی می کند، در آن لحظه بیمار است.

عنوان کتاب :

یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان

مؤلف : علی رضا رجالی تهرانی

موضوع : زندگی نامه ـ غیبت ـ رجعت