اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبي - عَلَيْهِ السَّلام - : أللُؤْمُ أنْ لا تَشْكُرَ النِّعْمَةَ.
«كلمة الإمام الحسن - عليه السلام -، ص 139»
امام حسن مجتبي - عليه السلام - فرمود: از علائم پستي
شخص، شكر نكردن از ولي نعمت است.
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبي - عَلَيْهِ السَّلام - : لَقَضاءُ حاجَةِ أخ لي
فِي اللّهِ أحَبُّ مِنْ إعْتِكافِ شَهْر.
«كلمة الإمام الحسن - عليه السلام -، ص 139»
امام حسن مجتبي - عليه السلام - فرمود: هر آينه برآوردن
حاجت و رفع مشكل دوست و برادرم، از يك ماه اعتكاف، در مسجد ـ و عبادت مستحبّي،
نزد من ـ بهتر و محبوب تر است.
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبي - عَلَيْهِ السَّلام - : وَ اعْمَلْ لِدُنْياكَ
كَأنَّكَ تَعيشُ أبَداً، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأنّكَ تَمُوتُ غدَاً.
«كلمة الإمام الحسن - عليه السلام - ص 37»
امام حسن مجتبي - عليه السلام - فرمود: در دنيا ـ از
نظر اقتصاد و صرفه جوئي و … ـ چنان برنامه ريزي كن مثل آن كه مي خواهي
هميشه دوام داشته باشي، و نسبت به آخرت به نوعي حركت و كار كن مثل اين كه فردا
خواهي مُرد.
قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبي - عَلَيْهِ السَّلام - : أكْيَسُ الْكَيِّسِ
التُّقي، وَ أحْمَقُ الْحُمْقِ الْفُجُورَ، الْكَريمُ هُوَ التَّبَرُّعُ قَبْلَ
السُّؤالِ.
«إحقاق الحقّ، ج 11، ص 20»
امام حسن مجتبي - عليه السلام - فرمود: زيرك ترين
و هوشيارترين افراد، شخص باتقوا و پرهيزكار مي باشد; أحمق و نادان ترين
افراد، كسي است كه تبه كار و اهل معصيت باشد; گرامي ترين و
باشخصيّت ترين افراد، آن كسي است كه به نيازمندان پيش از اظهار نيازشان، كمك
نمايد.
مهرباني با يتيمان
محبت و عطابخشي اهل بيت - عليهم السلام - به ويژه امام حسن مجتبي - عليه السلام - زبانزد عام و خاص گرديده بود. او كه داراي قلبي پاك و رؤوف و پرمهر نسبت به دردمندان و تيره بختان جامعه داشت، همانند پدرش علي بن ابي طالب - عليه السلام - با خرابه نشينان دردمند و اقشار مستضعف و كم درآمد همراه و همنشين مي شد، درد دل آنان را با جان و دل مي شنيد و به آن، ترتيب اثر مي داد و در اين حركت انسان دوستانه جز خدا را نمي ديد و اجرش را جز از او نمي طلبيد و او بارزترين مصداق آيه شريفه ذيل بود:
(الَّذينَ يُنْفِقُونَ أمْوالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرّاً وَعَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلاخَوْف عَلَيْهِمْ وَلاهُمْ يَحْزَنُونَ ؛ آناني كه اموال خود را شب وروز، پنهاني و آشكارا انفاق مي كنند، مزدشان در نزد پروردگارشان خواهد بود، نه ترسي و نه غم و اندوهي بر دل آن ها راه پيدا خواهد كرد.) بقره، آيه27
شناخت اجمالي امام حسن (ع)
پيشواي دوم جهان تشيع كه نخستين ميوه پيوند فرخنده علي ـ عليه السلام ـ با دختر گرامي پيامبر اسلام ـ صل الله عليه و آله و سلم - بود، در نيمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدينه ديده به جهان گشود.[1] حسن بن عليـ عليه السلام ـ از دوران جد بزرگوارش چند سال بيشتر درك نكرد زيرا او تقريبا هفت سال بيش نداشت كه پيامبر اسلام بدرود زندگي گفت.
پس از درگذشت پيامبر ـ صل الله عليه و آله و سلم - تقريبا سي سال در كنار پدرش امير مومنان ـ عليه السلام ـ قرار داشت و پس از شهادت علي ـ عليه السلام ـ (در سال 40 هجري) به مدت 10 سال امامت امت را به عهده داشت و در سال 50 هجري با توطئه معاويه بر اثر مسموميت در سن 48 سالگي به درجه شهادت رسيد و در قبرستان «بقيع» در مدينه مدفون.گشت.
آن حضرت در طول زندگاني پر برت خويش فعاليت ها و اقداماتفراواني داشت، از جمله:
