استاد اخلاق حوزه:

ولایت سند پذیرش اعمال است

 رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال در گرو محبت و ولایت اهل بیت(ع) می‌باشد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري «حوزه» در اصفهان، آيت الله ناصری در ادامه درس‌های اخلاق خود در ماه مبارك رمضان، ظهر امروز در مسجد کمرزرین با اشاره به برکات ماه ضیافت الهی، اظهار کرد: در این ماه خداوند برکات بسیاری را برای ما قرار داده و هر کسی نسبت به معرفت خود از این لطف خداوند بهرمند می‌شود.

استاد اخلاق حوزه با بیان این که نباید انسان ها را از روی ظاهر آنان قضاوت کرد، ابراز داشت: با نگاه حقارت آمیز به هیچ فردی نگاه نکنیم، زیرا ممکن است در نزد خداوند از جایگاه بالایی برخوردار باشد.

وی افزود: شکر و سپاس به عنوان فضیلتی اخلاقی مورد تایید و تاکید عقل و عقلا است. هر انسانی به حکم عقل به این نتیجه می‌رسد که می بایست در برابر افرادی که به گونه‌ای کاری و یا نعمتی را به او می دهند، شاکر باشد و این شکرگزاری زمانی زیبا تر و نیکوتر می باشد که برای خداوند بلند مرتبه صورت گیرد.

آیت الله ناصری با اشاره به لزوم شکرگزاری نعمت های خداوند، افزود: سپاسگزاری به عنوان عملی مفید و سازنده و ابزاری تشویقی مورد توجه است.

استاد اخلاق حوزه ادامه داد: باید نسبت به نعمت های خداوند شکر گزار باشیم و اگر به دنبال خواسته های چشم باشیم در شکر گزاری خودکوتاهی کرده و کفران نعمت انجام داده ایم و این کفران نعمت کار ناشایست و دور از بندگی است.

وی با بیان این‌که باید دوستی با اهل بیت(ع) و محبت آنان را در قلب خود پرورش دهیم و این مسئله را در عمل نشان دهیم، گفت: عشق به اهل بیت (ع)زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر (ص) مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می باشد.

آیت الله ناصری تصریح کرد: رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال در گرو محبت و ولایت اهل بیت(ع) می‌باشد.

افق حوزه

حضرت علی علیه السلام در حدیثی ارکان توبه نصوح را تشریح کردند.

وَ قِيلَ لَهُ علیه السلام مَا التَّوْبَةُ النَّصُوحُ فَقَالَ علیه السلام نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفَارٌ بِاللِّسَانِ وَ الْقَصْدُ

عَلَى أَنْ لَا يَعُودَ.

از امير المؤمنين علی علیه السلام پرسيدند: توبه نصوح چيست؟. حضرت فرمود: پشيمانى در دل

و طلب آمرزش به زبان و تصميم بر اينكه (به گناه) باز نگردد.

تحف العقول، ص:210

وَ مِنْها يَعْنى آلَ النَّبِىِّ عليهم السّلام

قسمتى از آن درباره آل پيامبر عليهم السّلام است

هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ، وَلَجَأُ اَمْرِهِ، وَ عَيْبَةُ عِلْمِهِ، وَ مَوْئِلُ حُكْمِهِ،

اهل بيت رسول جايگاه راز حق، و پناهگاه امر يزدان، و ظرف علم رحمان، و مرجع دستور خدا،

وَ كُهُوفُ كُتُبِهِ، وَ جِبالُ دينِهِ. بِهِمْ اَقامَ انْحِناءَ ظَهْرِهِ،

و مخازن كتابهاى پروردگار، و كوههاى پشتوانه دين الهى اند. به وسيله آنان كژيهاى دين را راست،

وَ اَذْهَبَ ارْتِعادَ فَرائِصِهِ.

و لرزش بدنـه آييـن را آرام نمـود.

وَ مِنْها يَعْنى قَوْماً آخَرينَ

قسمتى از آن درباره قومى ديگر

زَرَعُوا الْفُجُورَ، وَ سَقَوْهُ الْغُرُورَ، وَ حَصَدُوا الثُّبُورَ.

مخالفان حق بذر نافرمانى و انحراف پاشيدند، و آب فريب پاى آن ريختند، و بدبختى و سقوط درو كردند.

ادامه »

روز بیستم ماه مبارک رمضان

………………………………………….. …………….

مرحوم آیت الله مجتهدی در شرح دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان درباره ابواب بهشت می گوید:در اینجا منظور از اینکه می‌گوییم خدایا درهای بهشت را بر روی من بگشای این است که خداوند ما را از گناهانی که در طول عمر خویش انجام داده‌ایم پاک سازد و حسنات و کارهای نیک ما را افزون سازد چرا که تا انسان گنهکار باشد و از خیرات و حسنات به دور باشد، بهشت بر او حرام خواهد بود و تنها هنگامی درب‌های بهشت روی او گشوده می‌گردد که هیچ گناهی بر او نباشد و اینکه می‌گوییم درهای بهشت را بر روی ما بگشای به این خاطر است که خداوند به ما عنایت فرماید تا طوری در دنیا زندگی کنیم که بتوانیم در آخرت از هر دری که خواستیم وارد بهشت شویم.

برای آنکه بفهمیم منظور از«اغلق عنی فیه ابواب النیران» و «در این روز درهای آتش دوزخ را بر من ببند»‌ چه می‌باشد؟ اشاره می‌نماییم به فرموده خداوند عزوجل در قرآن کریم: الم یعلموا انه من یحاد الله و رسولا فان له نارجهنم خالدا فیها”( توبه / آیه 64).

ادامه »

روز بيستم :

اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي فِيهِ أَبْوَابَ الْجِنَانِ وَ

أَغْلِقْ عَنِّي فِيهِ أَبْوَابَ النِّيرَانِ وَ

وَفِّقْنِي فِيهِ لِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ

يَا مُنْزِلَ السَّكِينَةِ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ

خدايا در اين ماه درهاى بهشتهايت را به رويم باز كن،و

درهاى آتش دوزخ را به روزيم‏ بربند،و

به تلاوت قرآن موفقم بدار،

اى فرو فرستنده آرامش در دل مؤمنان.

این جمعه که آخرین جمعه ماه مبار ک رمضان است ؛ روز قدس است که طبق فرمایش امام خا منه ای

(حفظ الله) مسئله ی اول مسلما نا ن  است . دشمن باید بدا ند که فلسطین  همان طور که معما رکبیر

انقلاب امام خمینی(ره) فرمود: فلسطین پا ره ی تن مسلمین است   

ما ملت ایران چون سالها ی گذ شته در صحنه حاضر یم وآماده ی  دفاع از اولین قبله مسلمین هستیم. یا علی.

بسیار برا ی تعجیل فرج دعا کنید زیرا که همان گشایش شما ست.

( کمال الدین ۴۸۵/۲)

اگر به دنبا ل شروع یک رابطه ی صمیمانه هستید . به خصوصیا ت اخلا قی فرد مقابل تو جه کنید؛

با همه نمی شود به یک گونه ار تبا ط بر قرار کرد. با سلام و احوالپرسی مو دبا نه؛ آغا زی خو شایند

داشته با شید. به سلا یق فرد مقا بل احتر ام بگذا رید. هنر گوش داد ن را به کا ر ببند ید تا او بفهمد

بر ای شما مهم است.  پر حر فی نکنید؛ کو تاه و گویا سخن بگویید. آهنگ صدایتان کو تاه و محتر ما نه

با شد. با چهر ه مناسب؛ اشتیا ق خود را به رابطه نشان دهید. وقتی سخن می گوید نگا هش کنید؛

ولی خیر ه نشوید. اگر… زود از کوره

در نر وید؛ مدارا؛ انتخا بی بهتر است.

( منبع: زندگی به همین سادگی؛ بخش مشا وره موسسه امام خمینی(ره))

 وَ قالَ عَلَيْهِ السّلامُ، وَ قَدْ عَزَّى الاَْشْعَثَ بْنَ قَيْس عَنِ ابْن لَهُ:

و آن حضرت، اشعث را به خاطر مرگ فرزندش اين گونه تسليت داد:

يا اَشْعَثُ، اِنْ تَحْزَنْ عَلَى ابْنِكَ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ مِنْكَ ذلِكَ

اى اشعث، اگر بر فرزندت غمگينى سزاوارى كه اين لازمه

الرَّحِمُ، وَ اِنْ تَصْبِرْ فَفِى اللّهِ مِنْ كُلِّ مُصيبَة خَلَفٌ.

خويشاوندى است، و اگر صبر كنى خدا را در هر مصيبتى پاداشى است.

يا اَشْعَثُ، اِنْ صَبَرْتَ جَرى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَ اَنْتَ مأْجُورٌ،

اى اشعث، اگر صبر كنى تقدير الهى بر تو جارى شده و اجر خواهى برد،

وَ اِنْ جَزِعْتَ جَرى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَ اَنْتَ مَأْزُورٌ. يا اَشْعَثُ،

و اگر بى تابى كنى تقدير الهى بر توجارى شده و گناهكار خواهى شد. اى اشعث،

ابْنُكَ سَرَّكَ وَ هُوَ بَلاءٌ وَ فِتْنَةٌ، وَ حَزنَكَ

فرزندت تو را خوشحال كرددرحالى كه براى توامتحان وآزمايش بود، وغمگينت ساخت

وَ هُوَ ثَوابٌ وَ رَحْمَةٌ.

در حالى كه براى تو ثواب و رحمت است.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لَوْ لَمْ يَتَوَعَّدِ اللّهُ عَلى مَعْصِيَتِهِ،

و آن حضرت فرمود: اگر خداوند در برابر گناه، تهديد به عذاب نكرده بود،

لَكانَ يَجِبُ اَنْ لا يُعْصى شُكْراً لِنِعَمِهِ.

هرآينـه واجـب بود به خاطر شـكر نعمتش نافرمانى نشـود.