وقت غذا خوردن و شروع کارها بسم الله مي گويند و مرا از خوردن آن طعام و شرکت در آن دور مي کنند.
چهارم ، هر وقت سخن مي گويند، إن شاءالله بر زبان مي آورند و به قضاي خداوند راضي مي شوند و من نمي توانم کار آنها را از هم بپاشم، آنان رنج و زحمت مرا ضايع مي کنند.
پنجم، از صبح تا شام تلاش مي کنم تا اينان را به معصيت بکشانم، باز چون شام مي شود، توبه مي کنند و زحمات مرا از بين مي برند و خداوند به اين وسيله گناهان آنان را مي آمرزد.
ششم، از همه اينها مهم تر اين است که وقتي نام تو را مي شنوند با صداي بلند صلوات مي فرستند و من چون ثواب صلوات را مي دانم، از ناراحتي فرار مي کنم، زيرا طاقت ديدن ثواب آن را ندارم.
هفتم، هم اينکه ايشان وقتي اهل بيت تو را مي بينند، به ايشان مهر مي ورزند و اين بهترين اعمال است.
پس حضرت روي به اصحاب کرده و فرمودند: هر کس يکي از اين خصلت ها را داشته باشد از اهل بهشت است.

صفحات: 1· 2