نرمخویی پیامبر

نرمی و ملایمت در برخوردها و دوريگزیدن از خشونت و تندخویی یکی از سیره هاي

بسیار مهم پیامبر خداست که خداوند در قرآن نیز به آن تصریح فرموده است:

فَبِما رَحْمَۀٍ مِنَ الِله لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظّاً غَلیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ؛

پس به برکت رحمت الهی، با آنان نرمخو و پرمهر شدي، و اگر تندخو و سختدل

بودي، قطعاً از پیرامون تو پراکنده میشدند.

همین سیرة نرمخویی و ملاطفت پیامبر خدا، چنان قلوب را نرم کرد که در اندك

زمانی، بسیاري به پیامبر خدا گرویدند و اسلام را پذیرفتند.

ملایمت و نرمخویی در همۀ رفتارها و حالات پیامبر خدا موج میزد. امام حسن(ع)

دربارة سیرة پیامبر با هم نشینانشان میفرمایند:

کانَ دائِمَ البِشْرِ سَهْلَ الخُلُقِ لَیِّنَ الجانِبِ لَیْسَ بِفَظٍّ وَلا غَلیظٍ وَلا صَخّابٍ وَلا فَحّاشٍ

وَلا عَیّابٍ وَلا مَزّاجٍ وَلا مَدّاحٍ یَتَغافَلُ عَمّا لا یَشْتَهی؛

پیامبر خدا(ص) پیوسته خوشرو و ملایم، نرمخو و خوش برخورد بود، سختگیر و

خشن و داد و فریاد کن و بد زبان و عیبجو نبود.

نه زیاد شوخی، میکرد و نه حمد و ثناي کسی را میگفت. در برابر آنچه که دوست

نمیداشت، خود را به غفلت میزد و به روي خود نمیآورد.

امیرالمؤمنین(ع) نیز در شمار اوصاف آن نبی مکرم چنین بیان میفرمایند:

کانَ لَطیفَ الخَلْقِ عَظیمَ الخُلُقِ لَیِّنَ الْجانِبِ؛ خلقت و آفرینشی لطیف داشت، اخلاقش

بسیار بزرگ و بسیار نرمخو بود.

خلق عظیم از او یک انسان نرمخو ساخته بود، درمصاحبت با همسایه، رفیق، خانواده

و فرزندان و در همۀ برخوردها نرم بود « سهل  الخلق » بود و سختگیر نبود. کارها

را آسان میگرفت.