اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
بر اين باوريم كه راه شناخت امام عصر (عجل الله فرجه) مسيري است بي‌نهايت. هر چقدر نسبت به وجود مقدس حضرت حجّت معرفت پيدا كنيم، باز هم ميزان ناشناخته‌هايمان از ابعاد وجودي حضرت، بيش از ميزان جنبه‌هايي است كه موفق به شناسايي‌اش شده‌ايم.
در پيشگاه خداي سبحان اعتراف مي‌كنيم كه نسبت به جايگاه امام زمان (عج) در زندگيمان غافل هستيم. به حضور دائم امام (عج) در زندگيمان بي‌توجهيم، و فراموش كرده‌ايم تمامي توفيقاتي كه در عرصه بندگي از آنها برخورداريم، رهاورد دعاي حضرت در حق ماست.
عاجزانه اقرار مي‌كنيم همه آموخته‌هاي ما در زندگي با وساطت امام عصر (عج) است. از هر معصيتي فاصله مي‌گيريم و گناهي را ترك مي‌كنيم، با عنايت اوست.
با وجود تابش شديد خورشيد ولايت حضرت بر زندگيمان، از ياد برده‌ايم كه:
اين همه آوازه‌ها از شه بود
گر چه از حلقوم عبدالله بُود
هر طاعت و عبادتي انجام مي‌دهيم، هر چه به فرائض و نوافل مبادرت مي‌كنيم، ظاهراً امر به دست ما جاري شده است، امّا در پشت پرده افاضه حضرت بوده، او برايمان دعا كرده است كه : «اللَّهُمَ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ الطَّاعَة»
اگر امام (ع) به عنوان «السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ، » ما را به حال خود رها كرده بود، در اوج غفلت بوديم و در عالم ماده و مادّيات غرق مي‌شديم.
بر آنيم تا با درايت در روايتي از پيامبر اكرم (ص) ، به نقش ديگري از امام عصر (ع) واقف شويم.
جابر ابن عبدالله انصاري مي‌گويد: خدمت حضرت پيامبر اكرم (ص) مشرف شدم و از حضرت سؤال كردم « هَلْ يَنْتَفِعُ الشِّيعَةُ بِالْقَائِمِ فِي غَيْبَتِه » آيا شيعه در دوره غيبت حضرت ولي عصر (ع) از وجود حضرت قائم بهره‌برداري مي‌كنند و از او انتفاع مي‌برند؟
پيامبر (صلوات الله علیه و آله) فرمودند: « وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ لَيَنْتَفِعُونَ بِه كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ جَلَّلَهَا السَّحَابُ » « قسم به خدايي كه مرا به پيامبر برانگيخت قطعاً شيعه ( در زمان غيبت ) از وجود امام قائم بهره مي‌برند همانگونه كه مردم از خورشيد بهره‌مند مي‌شوند، گر چه ابرها آن را پوشانده باشند. »
علامه مجلسي به دنبال نقل اين حديث، به بررسي كلام حضرت رسول (ص) مي‌پردازد و وجوه متعدد «خورشيد پشت ابر بودن» را در رابطه با وجود مقدس صاحب الامر (ع) توضيح مي‌دهد:
خورشيد بودن امام زمان (علیه السلام) به اين معناست كه جنبه‌هاي نوراني زندگي ما با وساطت امام عصر (عج) محقق مي‌شود.
نور علم و معرفت، نور نيت خالص، نور عمل صالح و … هر امر نوراني كه نصيب ما مي‌شود، از طريق حضرت است.
همانطور كه حيات اهل زمين وابسته به وجود خورشيد است واگر خورشيد نباشد همه مردم از بين مي‌روند؛اگر بهره‌مندي از وجود مبارك امام زمان (ع) نباشد، همه اهل عالم غرق در جهل و معصيت مي‌شوند و مستحق نزول ابتلائات و عقوبت‌هاي مستمر مي‌گردند، و طعم زندگي واقعي را نمي‌چشند.اگر خورشيد زماني طولاني در پشت ابرها پنهان باشد، مردم بي‌صبرانه انتظار مي‌كشند تا ابري بودن آسمان مرتفع و خورشيد جلوه‌گر شود.
بنا نيست كه در دوره غيبت به ابري بودن آسمان زندگيمان عادت كنيم. شيعيان خالص و منتظران عاشق، بي‌تاب و بي‌قرار چشم به راه خورشيد وجود ولي عصر هستند تا از پس ابرهاي غيبت به در آيد و بر عرصه زندگيشان بتابد.
حتي زماني كه خورشيد ديده نمي‌شود و ابرها آن را پوشانده‌اند، هيچ كس منكر وجود خورشيد نمي‌شود. و همه مي‌‌دانند كه حيات و زندگي اهل زمين، نشانه و اثر وجود خورشيد است.
امام زمان (ع) « عين الحياة« و سر چشمه زندگي است، با اين كه در دوره غيبت ظهور ندارد، اما اهل معرفت هرگز او را انكار نمي‌كنند.
گاه پشت ابر بودن خورشيد، نافع‌تر است. هنگامي كه حضرت حجّت جلوه‌گر شوند، با توجه به برخوردي كه افراد از خود نشان دهند وضعيتشان متفاوت مي‌شود.
