همه می‌توانند از اولیاء خدا باشند،نگو«من که نمی‌توانم مثل آقای بهجت بشوم!»

–فردی به‌نام «حاج عیسی» پیش حضرت امام(ره) خدمت می‌کرد و چای می‌آورد. امام گاهی با گریه، دعا می‌کرد که:
«خدایا، من را با حاج عیسی محشور کن.»

** روز قیامت یک‌دفعه‌ دیدی، حاج عیسی هم رفت پیش امام!

–چون او هم مثل امام، در حدّ توان خود، وظایفش را درست انجام داده و کارهای خوب کرده است.

–هیچ‌کسی حق ندارد مأیوس شود و خودش را از تمنّای وصال محروم کند. نگو: «همه که مثلِ آقای بهجت(ره) نمی‌شوند!»

–خیلی‌ها با اصرار و سماجت، به خیلی جاها رسیده‌اند؛ چون در پُشت این سماجت، امید و ایمان هست.
همه می‌توانند به همه‌جا برسند و از اولیاء خدا باشند.

–منتظرِ کشف و کرامت یا اتفاق خاصی هم نباش. شاید برایت بهتر بوده که جلوه و کرامتی ندیده‌ای، چون اگر می‌دیدی، خراب می‌شدی(دچار عُجب می‌شدی)

–شاید توفیق نماز شب نداشته باشی؛ اما واقعاً ناراحت باشی از اینکه توفیق پیدا نمی‌کنی. خُب، این ناراحتیِ خودت را حفظ کن و ادامه بده.

–یک‌وقت دیدی با توفیق‌ندادن به نماز شب، تو را به همه‌جا رساندند! (به شرطی که واقعا دغدغت باشه و نتونی)

–اهل دل می‌گویند: بعضی از اولیاء خدا، هم خودشان می‌دانند که از اولیاء خدا هستند و هم دیگران.

– بعضی‌ها خودشان می‌دانند اما مردم نمی‌دانند.

– بعضی‌ها خودشان هم نمی‌دانند! شاید شما هم از اولیاء خدا باشی؛ خودت را ارزان نفروش.

**سخنان حجت الاسلام علیرضا پناهیان
**مسجد آیت‌الله بهجت(ره)- 97.9.30