وَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى كَلام آخَرَلَهُ يَجْرى هذَا الْمَجْرى: فَمِنْهُمُ الْمُنْكِرُ

امام عليه السّلام را كلامى ديگر در زمينه همين معناست: از اين مردم كسى است كه

لِلْمُنْكَرِ بِيَدِهِ وَ لِسانِهِ وَ قَلْبِهِ، فَذلِكَ الْمُسْتَكْمِلُ لِخِصالِ

به دست و زبان و قلبش به انكار برمى خيزد، چنين انسانى خصلت هاى

خوب را به كمال

الْخَيْرِ. وَ مِنْهُمُ الْمُنْكِرُ بِلِسانِهِ وَ قَلْبِهِ وَالتّارِكُ بِيَدِهِ، فَذلِكَ

رسانده. و كسى است كه به زبان و دل انكار مى كند و دست به

برنامه اى نمى برد، چنين

مُتَمَسِّكٌ بِخَصْلَتَيْنِ مِنْ خِصالِ الْخَيْرِ، وَ مُضَيِّعٌ خَصْلَةً.

انسانى به دو خصلت از خصلت هاى خوب چنگ زده، و خصلتى را ضايع نموده.

وَ مِنْهُمُ الْمُنْكِرُ بِقَلْبِهِ وَالتّارِكُ بِيَدِهِ وَ لِسانِهِ، فَذلِكَ الَّذى

و كسى است كه با دل به انكار برخاسته نه با دست و زبانش، چنين كسى

ضَيَّعَ اَشْرَفَ الْخَصْلَتَيْنِ مِنَ الثَّلاثِ، وَ تَمَسَّكَ بِواحِدَة.

دو خصلت را كه شريفتر است تباه نموده، و يك خصلت را گرفته.

وَ مِنْهُمْ تارِكٌ لاِِنْكارِ الْمُنْكَرِ بِلِسانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ يَدِهِ، فَذلِكَ

و كسى كه انكار با زبان و قلب و دست را ترك كرده، او

مَيِّتُ الاَْحْياءِ. وَ ما اَعْمالُ الْبِرِّ كُلُّها وَالْجِهادُ فى سَبيلِ اللّهِ

مرده اى است ميان زندگان. تمام كارهاى نيك و جهاد در راه خدا

عِنْدَ الاَْمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْىِ عَنِ الْمُنْكَرِ اِلاّ كَنَفْثَة فى بَحْر

در جنب امر به معروف و نهى از منكر چيزى نيست جز به مانند انداختن آب دهان در

لُجِّىٍّ. وَ اِنَّ الاَْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْىَ عَنِ الْمُنْكَرِ لايُقَرِّبانِ

درياى پهناور. امر به معروف و نهى از منكر نه اجلى را

مِنْ اَجَل، وَ لايَنْقُصانِ مِنْ رِزْق. وَ اَفْضَلُ مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ

نزديك مى كند، و نه از روزى مى كاهد. و بهتر از همه اينها

كَلِمَةُ عَدْل عِنْدَ اِمام جائِر.

سخن عدل است در برابر حاكم ظالم.