وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  عَجِبْتُ لِلْبَخيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ

و آن حضرت فرمود: از بخيل در عجبم كه به فقرى مى شتابد

الَّذى مِنْهُ هَرَبَ، وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذى اِيّاهُ طَلَبَ، فَيَعيشُ

كه از آن مى گريخته، و ثروتى را از دست مى دهد كه آن را مى جسته،

فِى الدُّنْيا عَيْشَ الْفُقَراءِ، وَ يُحاسَبُ فِى الاْخِرَةِ حِسابَ

در دنيا همچون تهيدستان زندگى مى كند، و در آخرت همچون ثروتمندان

الاَْغْنِياءِ. وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذى كانَ بِالاَْمْسِ نُطْفَةً،

به حسابش مى رسند. و از متكبّر شگفت زده ام كه ديروز نطفه،

وَ يَكُونُ غَداً جيفَةً. وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِى اللّهِ وَ هُوَ يَرى

و فردا مردار است. و از آن كه در خدا شك دارد در عجبم در حالى كه آفريده هاى خدا را

خَلْقَ اللّهِ. وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِىَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى مَنْ يَمُوتُ.

مى بيند. و عجب دارم از كسى كه مرگ را فراموش نموده و حال اينكه مردگان را با چشم مى بيند.

وَ عَجِبْتُ لِمَنْ اَنْكَرَ النَّشْاَةَ الاُْخْرى وَ هُوَ يَرَى النَّشْاَةَ

و ازآن كه زنده شدن در آن جهان را قبول ندارد درشگفتم و حال اين كه ساخته شدنش را

الاُْولى. وَ عَجِبْتُ لِعامِر دارَ الْفَناءِ، وَ تارِك دارَ الْبَقاءِ.

در اين جهان مى بيند. و در تعجبم از كسى كه سراى فانى را آباد مى كند، و خانه باقى را وامى گذارد.