وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: الْعِلْمُ وِراثَةٌ كَريمَةٌ، وَ الاْدابُ حُلَلٌ

و آن حضرت فرمود: دانش ميراثى گرانبها، آداب پسنديده زيورهاى

مُجَدَّدَةٌ، وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صافِيَةٌ.

تازه، و انديشه آيينه اى صاف اسـت.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْعَجْزُ آفَةٌ، وَ الصَّبْرُ شَجاعَةٌ، وَ الزُّهْدُ

آن حضرت فرمود: ناتوانى آفت، پايدارى شجاعت، زهد در

دنياثَرْوَةٌ، وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ، وَ نِعْمَ الْقَرينُ الرِّضى.

ثـروت، و پاكدامنى سپر از بلاست. و رضا به قضا همنشينى نيكوست

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  الْبُخْلُ عارٌ، وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ، وَالْفَقْرُ

و آن حضرت فرمود: بخل عار است، و ترس نقصان، تنگدستى

يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ، وَ الْمُقِلُّ غَريبٌ فى بَلْدَتِهِ.

زيرك را از برهانش لال كند، انسان تهيدست در ديارش غريب است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اَزْرى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ،

و آن حضرت فرمود: آن كه طمع را شعار خود نمود نفسش را خوار ساخت،

وَ رَضِىَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ

و كسى كه سختى خود را فاش كرد راضى به پستى شد، و آدمى كه زبانش را بر خود

مَنْ اَمَّرَ عَلَيْها لِسانَهُ.

امارت داد بى مقدار گشت.

قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ : كُنْ فِى الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ; لا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ،

آن حضرت فرمود: در فتنه همچون شتر بچه باش، او را نه پشتى است كه سوارش شوند،

وَ لا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ.

و نه پستانى كه شيرش دوشند.