وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  رَسُولُكَ تَرْجُمانُ عَقْلِكَ، وَ كِتابُكَ

و آن حضرت فرمود: فرستاده تو نزد ديگران بيان كننده عقل توست، و نامه ات

اَبْـلَـغُ مـا يَـنْـطِـقُ عَـنْـكَ.

رساترين چيزى است كه از جانب تو سخن مى گويد.

وَ سُئِلَ عَلَيْهِ السَّلامُ: كَيْفَ يُحاسِبُ اللّهُ الْخَلْقَ عَلى كَثْرَتِهِمْ؟ فَقالَ:

از آن حضرت سؤال شد: خداوند چگونه حساب مردم را با اين همه جمعيت مى رسد؟ فرمود:

كَما يَرْزُقُهُمْ عَلى كَثْرَتِهِمْ.

همان گونه كه با اين جمعيت رزقشان مى دهد.

 فَقيلَ: كَيْفَ يُحاسِبُهُمْ وَ لايَرَوْنَهُ؟ فَقالَ: كَما

پرسيدند: در حالى كه خدا را نمى بينند چگونه به حساب آنها مى رسد؟ فرمود: همان گونه كه

يَـرْزُقُـهُـمْ وَ  لايَـرَوْنَـهُ.

آنان را روزى مى دهد در حالى كه او را نمى بينند

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما اَهَمَّنى ذَنْبٌ اُمْهِلْتُ بَعْدَهُ حَتّى

و آن حضرت فرمود: گناهى كه پس از آن مهلت يافتم تا دو ركعت نماز

اُصَلِّىَ رَكْعَتَيْنِ; وَ اَسْأَلُ اللّهَ الْعافِيَةَ.

به جاى آورم اندوهگينم نكرد; و از خداوند عافيت مى خواهم.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  مَنْ بالَغَ فى الْخُصُومَةِ اَثِمَ، وَ مَنْ

و آن حضرت فرمود: آن كه دشمنى را از اندازه بگذراند گناه كرده، و كسى كه كوتاهى

قَصَّرَ فيها ظُلِمَ، وَلايَسْتَطيعُ اَنْ يَتَّقِىَ اللّهَ مَنْ خاصَـمَ.

ورزد بر او ستم خواهد شد، و آن كه ستيزه جويى نمايد قدرت ندارد خدا را بپرهيزد.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  ما اَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ اَقَلَّ الاِْعْتِبارَ!

و آن حضرت فرمود: چه فراوان است عبرتها، و چه اندك اند عبرت گيران!

  وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: لِرَجُل رَآهُ يَسْعى عَلى عَدُوٍّ لَهُ بِما فيهِ اِضْرارٌ بِنَفْسِهِ:

به كسى كه براى ضربه زدن به دشمنش در برنامه اى مى كوشيد كه براى خودش ضرر داشت، فرمود:

اِنَّـما اَنْـتَ كَالطّاعِـنِ نَفْسَـهُ لِيَقْتُـلَ رِدْفَـهُ .

تو مانند كسى هستى كه بر خود نيزه فرومى برد تا كسى را كه پشت سر خود سوار كرده از پاى درآورد.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اَصْدِقاؤُكَ ثَلاثَةٌ، وَ اَعْداؤُكَ ثَلاثَةٌ:

و آن حضرت فرمود: دوستانت سه نفر، و دشمنانت نيز سه نفرند:

فَاَصْدِقاؤُكَ: صَديقُكَ، وَ صَديقُ صَديقِكَ، وَ عَدُوُّ عَدُوِّكَ.

اما دوستانت: دوستت، و دوست دوستت، و دشمن دشمنت هستند.

وَ اَعْداؤُكَ: عَدُوُّكَ، وَ عَدُوُّ صَديقِكَ، وَ صَديقُ عَدُوِّكَ.

امّـا دشمنانت: دشمنت، و دشمن دوستت، و دوسـت دشمنت مى باشند

وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَسافَةِ ما بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

از مسافت ميان مشرق و مغرب از حضرتش پرسيدند، آن حضرت فرمود:

مَسيرَةُ يَوْم لِلشَّمْسِ.

مسيرِ يك روز خورشـيد است.

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  لاتَصْحَبِ الْمائِقَ، فَاِنَّهُ يُزَيِّنُ لَكَ فِعْلَهُ،

و آن حضرت فرمود: با احمق همنشين مباش، چه اينكه كارش را براى تو مى آرايد،

وَ يَوَدُّ اَنْ تَكُونَ مِثْلَهُ.

و علاقه دارد مانند او باشى

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَلى قَبْرِ رَسُولِ اللّهِ صَلّى اللّهِ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ساعَةَ دَفْنِهِ:

كنار قبر رسول خدا صلّى اللّه عليه وآله به وقت دفن آن حضرت گفت

اِنَّ الصَّبْرَ لَجَميلٌ اِلاّ عَنْكَ، وَ اِنَّ الْجَزَعَ لَقَبيحٌ اِلاّ عَلَيْكَ.

شكيبايى زيباست مگر بر مرگ تو، و بى تابى زشت است مگر در مصيبت تو.

وَ اِنَّ الْمُصابَ بِكَ لَجَليلٌ، وَ اِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ.

هرآينه مصيبتى كه از مرگ تو به ما رسيد بزرگ، و مصائب پيش از تو و بعد ازتو كوچك است.