نسب شریف امامزاده سیدابوالحسن محمد (علیه السلام) با هفت واسطه به امام حسن مجتبی (علیه السلام) منتهی می شود که از قرار ذیل است: هو السید ابوالحسن محمد بن احمد بن محمد بن احمد بن ابراهیم طباطبا بن اسمعیل الدیباج بن ابراهیم الغمر بن حسن المثنی بن حسن بن على بن ابى طالب علیهم الاف التحیه والثناء ابوالحسن محمد بن احمد بن محمد بن احمد بن ابراهیم طباطبا، از محققین علما و بزرگان شعرا است که در دوره غیبت صغرى در اصفهان مى‏ زیسته است. استان اصفهان ـ شهرستان اردستان ـ بخش زواره ـ شهر زواره ـ دهستان سفلی ـ روستای کچورستاق

ایشان از امامزادگان مطرح شهر خوانسار در محله بيدهند بوده و نسب شريفش با چندين واسطه به امام موسي كاظم (عليه السلام) مي رسد كه اين بزرگوار جد بسياري از سادات منطقه از جمله سادات سيدصالحي مي باشد. بر روی محراب زیبای کاشیکاری شده این امامزاده و در ضلع شرقی آن شجرنامه این بزرگوار چنین خوانده می شود:
(سید صالح بن ابراهیم ابن عیسی ابن حسن ابن یحیی بن ابراهیم ابن عبدالله ابن الامام الهمام حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام))
همچنین این مطلب در تأیید و شجره نامه گونه موجود در زیارتگاه بقعه مهر و امضاء آقایان سید محمود مرعشی نجفی و پژوهشکده القاب سادات رسیده است.

مسجد جمکران، در ۶ کیلومتری شهر قم به طرف جادهٔ کاشان در نزدیکی روستای جمکران قرار دارد. مسجدی که خشت خشت فیروزه ای آن، یادآور بزرگواری است که همه چشم به آمدنش دوخته اند. بیش از هزار سال پیش در شب سه شنبه 17 ماه مبارك رمضان، فردى صالح به نام حسن مثله جمكرانى به دستور امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشریف) فرا خوانده می شود. وى در همین مكان فعلى مسجد، حضرت را با جمعى از همراهان ملاقات كرده و دستور بناى مسجد با تشریفات خاص را دریافت مى‌كند. او براى اجراى این امر اقدام و این مسجد مبارك را بنا بر جزئیات اوامر حضرت مهدى (عجّل الله تعالى فرجه الشریف) احداث نمود.

آستان امامزاده سیدمحمد (علیه السلام) در استان اصفهان، شهرستان خمینی شهر، بخش مرکزی، شهر خمینی شهر، میدان قدس، بعد از دانشگاه صنعتی واقع شده است. ساخت بنای جدید امامزاده از سال 1361 و بعد از ثمر رسیدن انقلاب شکوهمند اسلامی آغاز گردید و همچنان در مراحل تکمیلی ساخت وساز است. نوع معماری گلدسته ها از روی بام به بالا ابتدا به صورت 4 ضلعی وسپس 8 ضلعی و سرانجام به صورت دایره است. در ضلع شرقی حرم مطهر ایوان معروف به گزیها وجود دارد که بنایی است ارزشمند و تاریخی؛ طبق نظر کارشناسان قدمت این ایوان به حدود 700 سال قبل و مربوط به دوره ایلخانیان است و در میراث فرهنگی به شماره 869 به ثبت رسیده است.

ادامه »

طبق شجره نامه و کتابهای موجود و گفتة اهالی محل و بزرگان نسب این امامزاده شریف می رسد به امام موسی بن جعفر (علیه السلام) می رسد. بنا به نقلی از معتمدین محل این امامزاده گرانقدر دختر دوم امام بوده و خواهر حضرت رضا (علیه السلام) می باشد.

ادامه »

آستان امامزاده شاه کرم (علیه السلام) در 15 کیلومتری اصفهان و در مجاورت فرودگاه شهید بهشتی واقع شده است. مساحت کل این بنا در حدود 5 هکتار زیر ساخت بوده و در آینده مساحتی قریب به 60 هکتار پیش بینی شده است. این امامزاده شامل 4 ورودی می باشد که در چهار طرف صحن و ضلع آن مشهود است.

ادامه »

این امامزاده بزرگوار بنا به گفتة معتمدین و بزرگان محل دختر بلافصل حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) می باشند.

آستانه امامزاده زینب (علیها السلام) در شهرستان اصفهان، بخش مرکزی، شهر اصفهان، خیابان زینبیه واقع شده است. بقعه این امامزاده در قدیم ساختمانی با مصالح خشت و گل با مساحت 150 متر مربع بوده که گنبدی خشتی کوچکی بدون گلدسته داشته است.

ادامه »

امامزاده هادی (علیه السلام) فرزند بلا فصل سید الساجدین؛ علی بن الحسین (علیه السلام) که مرقد شریف و مطهر این بزرگوار در آران و بیدگل واقع و ملجأ و پناهگاهی برای درماندگان می باشد.

در فاصله 8 کیلومتری شهر بادرود و در 38 کیلومتری شمال شرقی شهر نطنز در دل کویر محل بقعه و آستان دو بزرگوار از سلاله پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) بنام امامزاده آقاعلی عباس و امامزاده محمد (علیهم السلام) از فرزندان حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) و برادران حضرت ثامن الائمه علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) و حضرت معصومه (علیها السلام) واقع گردیده؛ کویری که در گذشته محل زیست هیچ زی حیاتی نبوده و به برکت این دو بزرگوار محل عاشقان به اهل بیت عصمت و طهارت گردیده است و سالیانه عده کثیری از زائرین از اطراف و اکناف و از سراسر کشور اسلامی ایران به زیارت مرقدشان مشرف می شوند.

مسجد جامع یزد به مثابه ایوانی در دل کویر است که در طول 100 سال و سه دوره بنا شده است. پایه‌های اصلی مسجد را ساسانیان ساخته اند و بنای فعلی مسجد، از لحاظ شیوه معماری متعلق به دو دوره موسوم به آذری دانسته‌اند. بنای گنبد خانه متعلق به دوره ایلخانی و سر در رفیع مسجد را متعلق به زمان شاهرخ و دوره تیموری دانسته‌اند. این بنا از لحاظ خوابیدگی گنبد، سردر رفیع و بلند و همچنین کاشیکاری زیبا و منحصربفرد، شهرت دارد. مسجد دارای شش ورودی است که در اضلاع مختلف بنا واقع شده اند. ورودی اصلی که در ضلع شرقی مسجد واقع شده دارای سردر رفیع و نیز کتیبه های کاشی معرق است و دو مناره نیز بر آن استوار شده است. این سردر زیبا در زمان شاهرخ تیموری به بنا اضافه شده و بر آن تزئینات و کاشی معرق با نقوش گره چینی و اسلیمی کار شده است. بخش اعظم این آثار به مرور زمان تخریب شد.