خدایا چگونه ام؟
امام حسین(ع) فرمود: إالی أنا الفَقیرُ فی غِنایَ فَکَیفَ لا أکونُ فَقیراً فی فَقری؛ خدایا! من در حال بی نیازی نیازمندم؛ پس چگونه در حال فقر نیازمند{تو} نباشم؟(بحارالانوار، ج98، ص225)

هر چه می خواهی بخواه
امام صادق(ع) فرمود: تَخَیَّرَ لِنَفسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما أحبَبتَ واجتَهِد، فإنَّهُ(یَومَ عَرَفَه) یَومُ دُعاءٍ وَ مَسألَه؛ هر چه می خواهی برای خود دعا بخوان و{در دعا کردن} بکوش که آن روز(روز عرفه) روز دعا و درخواست است.(التهذیب الأحکام، ج5، ص182)

پیامبر اکرم(ص) فرمودند:

أعظَمُ أهلِ عَرَفاتٍ جُرماً مِنِ انصَرَفَ و هُوَ یَظُنُّ أنَّهُ لَن یُغفَرَ لَهُ؛ گناهکارترین فرد در عرفات کسی است که از آن جا بازگردد در حالی که گمان می برد آمرزیده نخواهد شد.(بحارالانوار، ج99، ص248)

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:
مَن إحیاءَ اللَّیالیَ الأربَعَ وَجَبَت لَهُ الجَنَّه: لَیلَه التَّروِیه، و لَیلَه عَرَفَه، و لَیلَه النَّحرِ، و لَیلَه الفِطرِ.
هر کس این چهار شب را شب زنده داری کند، بهشت برای او واجب است: شب ترویه، شب عرفه، شب عید قربان و شب عید فطر.
کتاب«حج و عمره در قرآن و حدیث»، ص343

أللّهُمَّ اجعَلنا فِی هذَا الوَقتِ، مِمَّن سَألَکَ فَاعطَیتَهُ، و شَکَرَکَ فَزِدتَهُ، و تابَ إلَیکَ فَقَبِلتَهُ، و تَنَصَّلَ إلَیکَ مِن ذُنُوبِهِ کُلِّها فَغَفَرَتَها یا ذَالجَلالِ و الإکرامِ.
بار خدایا! ما را در این هنگام از کسانی قرار ده که از تو درخواست کردند و به آنها عطا کردی، و از تو سپاسگزاری کردند و بر نعمتت به آنان افزودی، و به درگاهت توبه کردند و توبه شان را پذیرفتی، و از تمامی گناهانشان به سوی تو گریختند و تو آنان را آمرزیدی، ای خداوندگار شکوه و ارج.

الإمام الحسین(ع)- مفاتیح الجنان- دعاء عرفه

أللّهُمَّ إنَّکَ تُجیبُ المُضطَرَّ و تَکشِفُ السُّوءَ و تُغیثُ المَکرُوبَ و تَشفِی السَّقِیمَ و تُغنِی الفَقِیرَ و تَجبُرُ الکَسِیرَ و تَرحَمُ الصَّغِیرَ و تُعِینُ الکَبِیرَ، و لَیسَ دُونَکَ ظَهیرٌ و لا فَوقَکَ قدیرٌ.
بارالها! تویی که دعای درمانده را اجابت می کنی، و گرفتاری را برطرف می نمایی، و غمزده را یاری می رسانی، و بیمار را شفا می بخشی، و تهیدست را توانگر می گردانی، و شکسته را التیام می بخشی، و به خردسال رحم می کنی و به بزرگسال کمک می کنی. غیر تو پشتیبانی نیست، و بالاتر از تو توانایی نباشد.
الإمام الحسین(ع)- مفاتیح الجنان- دعاء عرفه

الإمام الباقر علیه السلام:
ما مِن عَبدٍ یَغدُو فی طَلَبِ العِلمِ أو یَرُوحُ إلّا خاضَ الرَّحمَهَ و هَتَفَ بِهِ المَلائِکَهُ: مَرحَباً بِزائِرِ اللهِ!.*
هیچ بنده ای نیست که در طلب دانش صبح یا شام رفت و آمد کند مگر آنکه در رحمت{خدای} فرو رود و فرشتگان به او آواز دهند: خوشا به زائر خدا؛{چنین بنده ای} با پیمودن آن راه{دانش} راهی از بهشت را پیموده است.
البحار-1/174
کأنَّ المؤمِنینَ هُمُ الفُقَهاءُ: أهلُ فِکرَهٍ و عِبرَهٍ لَم یُصِمَّهُم عَن ذِکرِ اللهِ ما سَمِعُوا بِآذانِهِم، و لَم یُعمِهِم عَن ذِکرِ اللهِ ما رأوا مِن الزِّینَهِ.*
گویا مؤمنان{واقعی} همان دین پژوهان و اهل اندیشیدن و پند گرفتن هستند. شنیده های دنیوی، گوش آنها را از{شنیدن} یاد خدا، کر نمی کند و زرق و برق دنیا چشم آنان را از یاد خدا کور نمی سازد.
البحار73/36
إنَّما کانَ شِیعَهُ عَلِیٍّ علیه السلام یُعرَفونَ بِالوَرَعِ وَ الإجتِهادِ و المُحافَظَهِ وَ مُجانَبَهِ الضَّغائِنِ و المَحَبَّهِ لِأولیاءِ اللهِ.*
شیعیان علی علیه السلام به پارسایی، و کوشایی{در عبادت}، و مراقبت، و دوری از کینه ها، و دوست داشتن اولیای خدا شناخته می شدند.
البحار- 66/493
مَن طَلَبَ الرِّزقَ فِی الدُّنیا استِعفافاً عَنِ النّاسِ، و سَعیاً عَلی أهلِهِ، و تَعَطُّفاً عَلی جارِهِ، لَقِیَ اللهَ- عزَّ و جلَّ- یَومَ القیامَهِ و وجهُهُ مِثلُ القَمَرِ لَیلَهَ البَدرِ.*
هر کس در دنیا به دنبال روزیِ{حلال} برود برای اینکه نیازمند دیگران نباشد و هزینه های زن و فرزندش را تأمین نماید و به همسایه اش یاری رساند، روز قیامت با سیمایی مانند ماه شب چهارده با خداوند ملاقات خواهد کرد.
العلِمُ کَمَن مَعَهُ شَمعَهٌ تُضیءُ لِلنّاسِ، فکُلُّ مَن أبصَرَ شَمعَتَهُ دَعا{لَهُ} بِخَیرٍ؛ کذلِکَ العالِمُ مَعَهُ شَمعَهٌ تُزیلُ ظُلمَهَ الجَهلِ و الحَیرَهِ.*
عالم همچون کسی است که شمعی به دست دارد و راه را بر مردم می نماید، پس هر که پرتو شمع او را ببیند برایش دعای خیر کند. عالم هم با شمع علمی که در دست دارد تاریکی های جهل و سرگردانی را از میان می برد.
الاحتجاج للطبرسی-1/17
إنَّ اللهَ أکرَمَ بِ«الجُمُعَهِ» المُؤمِنینَ، فسَنَّها رَسولُ اللهِ(ص) بِشارَهً لَهُم، و«المنافقینَ» تَوبیخاً لِلمُنافقینَ و لا یَنبَغی تَرکُها، فمَن تَرَکَها مُتَعَمِّداً فلا صَلاهَ لَهُ.*
خداوند با{نازل کردن} سوره جمعه مؤمنان را گرامی داشت، و رسول خدا(ص) آن را در نماز جمعه سنت نهاد تا بشارتی باشد مؤمنان را، و سوره منافقین را برای توبیخ منافقان قرار داد، و ترک آن{در نماز جمعه} شایسته نیست و هر کس عمداً ترکش کند نمازش نماز نیست.
البحار-89/138
إذا قامَ قائِمُنا فَإنَّهُ یُقَسِّمُ بِالسَّوِیَّهِ و یَعدِلُ فِی خَلقِ الرَّحمنُ البِرِّ مِنهُم و الفاجِرِ، فَمَن أطاعَهُ فَقَد أطاعَ اللهَ و مَن عَصاهُ فَقَد عَصَی اللهَ.*
زمانی که قائم ما ظهور کند{بیت المال را} برابر تقسیم می کند و با خَلق خدای مهربان، از نیک و بد، به عدالت رفتار می نماید. پس هر که از او فرمان برد، از خدا فرمان برده است و هر که از او نافرمانی کند، از خدا نافرمانی کرده است.
البحار51/29
أنزِلِ الدُّنیا کَمَنزِلٍ نَزَلتَهُ ثُمَّ ارتَحَلتَ عَنهُ، أو کَمالٍ وَجَدتَهُ فِی مَنامِکَ فَاستَیقَظتَ و لَیسَ مَعَکَ مِنهُ شَیءٌ. إنّی{إنَّما} ضَرَبتُ لَکَ هذا مَثَلاً لِأنَّها عِندَ أهلِ اللُّبِّ و العِلمِ بِاللهِ کَفَیءِ الظِّلالِ.*
دنیا را چون منزلگاهی بدان که در آن فرود آمده ای و سپس از آن می کوچی؛ یا مانند مالی بدان که در عالم خواب یافته ای و چون بیدار شوی چیزی از آن با تو نیست. من این را به عنوان تشبیه و مَثَل برایت گفتم؛ زیرا دنیا در نظر خردمندان و خداشناسان همانند جا به جا شدن سایه هاست.
الکافی2/133
أربَعٌ مَن کُنَّ فِیهِ بَنَی اللهُ لَهُ بَیتاً فِی الجَنَّهِ: مَن آوَی الیَتِیمَ، و رَحِمَ الضَّعِیفَ، و أشفَقَ عَلی والِدَیهِ، و رَفِقَ بِمَملُوکِهِ.*
چهار خصلت است که هر کس آنها را داشته باشد، خداوند برایش در بهشت خانه ای بنا کند؛ کسی که به یتیم سر پناه دهد، به ناتوان رحم کند، با پدر و مادرش مهربان باشد، و با غلامش مدارا کند.
البحار-75/4
أبلِغ مَن تَری مِن مَوالِینا السَّلامَ و أوصِهِم بِتَقوَی اللهِ، و أن یَعُودَ غَنِییُّهُم عَلی فَقِیرِهِم و قَوِیُّهُم عَلی ضَعِیفِهِم.*
هر یک از دوستان ما را که می بینی سلام برسان و به آنان سفارش کن که از خدا بترسند و توانگر آنها به نیازمندشان و نیرومند آنان به ناتوانشان کمک کند.
الکافی-2/175
عَظِّمُوا أصحابَکُم و وَقِّرُوهُم، و لا یَتَهَجَّم بَعضُکُم عَلی بَعضٍ، و لا تُضارُّوا و لا تَحاسَدُوا وَ إیّاکُم و البُخلَ، کُونُوا عِبادَ اللهِ المُخلَصِینَ الصّالِحینَ.*
یاران خود را بزرگ دارید و به آنها احترام گذارید، به یکدیگر حمله نکنید، و به هم زیان نزنید و حسادت نورزید، از بخل بپرهیزید. بندگان مخلص و شایسته ی خدا باشید.
الکافی-2/637
تَذاکُرُ العِلمِ ساعَهً خَیرٌ مِن قِیامِ لَیلَهٍ.*
یک ساعت مذاکره ی علمی، بهتر از یک شب عبادت است.
الاختصاص245
إنَّ الفَقِیهَ حَقَّ الفَقِیهِ: الزّاهِدُ فِی الدُّنیا، الرّاغِبُ فِی الآخِرَهِ، المُتَمَسِّکُ بِسُنَّهِ النَّبِیِّ(ص).*
فقیه حقیقی کسی است که به دنیا بی اعتنا و به آخرت مشتاق باشد و به سنّت پیامبر(ص) چنگ در زند.
الکافی-1/70
کانَ عَلیٌّ علیه السلام إذا صَلَّی الفَجرَ لَم یَزَل مُعَقِّباً إلی أن تَطلُعَ الشَّمسُ، فَإذا طَلَعَت اجتَمَعَ إلَیهِ الفُقَراءُ و المَساکِینُ و غَیرُهُم مِنَ النّاسِ فَیُعَلِّمُهُمُ الفِقهَ وَ القُرآنَ.*
همواره علی علیه السلام وقتی نماز صبح را می خواند، مشغول به تعقیب نماز می شد تا خورشید طلوع کند. چون خورشید می دمید فقیران و بینوایان و مردم دیگر دور او جمع می شدند، پس آن حضرت به آنان فقه و قرآن می آموخت.*
البحار-41/132
أتی رَسُولَ اللهِ(ص) رَجُلٌ فَقالَ: یا رَسُولَ اللهِ أوصِنِی، فَکانَ فِیما أوصاهُ أن قالَ: إلقَ أخاکَ بِوَجهٍ مُنبَسِطٍ.
مردی نزد رسول خدا(ص) آمد و عرض کرد: ای رسول خدا، مرا اندرزی ده. یکی از اندرزهایی که پیامبر(ص) به او داد این بود که فرمود: برادرت را با گشاده رویی ملاقات کن.*
الکافی-2/103

بهترين اعمال بعد از واجبات
امام رضا عليه السلام فرمود:
ليس شَيء مِنَ الأعمالِ عندالله عزّ و جلّ بعد الفرائض أفضل مِن إدخالِ السُّرور عَلي المکمن بعد از انجام واجبات، كاري بهتر از ايجاد خوشحالي براي مکمن، نزد خداوند بزرگ نيست.
بحارالانوار، جلد78، ص347

امام باقر علیه السلام
لا تَذهَبُ بِکُمُ المَذاهِبُ! فَوَالله، ما شیعَتُنا الّا مَن أطاعَ الله
مذاهب باطل شما را گمراه نکند! به خدا، شیعه ما نیست، مگر کسی که اطاعت خدای بزرگ کند.
کافی، جلد1، ص73

امام باقر علیه السلام
لا شَفیعَ لِلمَرأَهِ أَنجَحُ عِندَ رَبِّها مِن رِضا زَوجِها؛
هیچ شفیعی برای زن نزد پروردگارش نجات بخش تر از رضایت شوهرش نیست.
خصال، ص588

رسول اکرم(ص) می فرماید:
مَن أدخَلَ عَلی أهلِ بَیتِهِ سُرُوراً خَلَقَ الله مِن ذلِکَ السُّرُورِ خَلقا یَستَغفَرُ لَهُ إلی یَومِ القِیامَهِ.
هر کس خانواده اش را شاد کند، خداوند از آن شادی موجودی می آفریند که تا روز قیامت برای او آمرزش بخواهد.
کنزالعمال، جلد16، ص379