وَ قيلَ لَهُ: بِاَىِّ شَىْء غَلَبْتَ الاَْقْرانَ؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: ما لَقيتُ اَحَداً

به آن حضرت گفته شد: چگونه بر هماوردانت غالب شدى؟ آن حضرت فرمود: احدى را نديدم

اِلاّ اَعانَنى عَلى نَفْسِهِ.

جز اينكه مرا بر عليه خود كمك كرد

يُومِئُ بِذلِكَ اِلى تَمَكُّنِ هَيْبَتِهِ فِى الْقُلُوبِ.

اشاره به جا گرفتن هيبت و عظمتش در دلها دارد.
 

وَ قالَ لَهُ بَعْضُ الْيَهُودِ: ما دَفَنْتُمْ نَبِيَّكُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فيهِ! فَقالَ

بعضى ازيهود گفتند: هنوز پيامبرتان را دفن نكرده بوديد كه در باره اش دچار اختلاف شديد!

عَلَيْهِ السَّلامُ لَهُ: [ اِنَّما اخْتَلَفْنا عَنْهُ لا فيهِ، وَلكِنَّكُمْ

فــرمــود : ما نسبت به آنچه از او رسيده بود اختلاف كرديم نه در باره شخص او، ولى شما

ما جَفَّتْ اَرْجُلُكُمْ مِنْ الْبَحْرِ حَتّى قُلْتُمْ لِنَبِيِّكُمْ: «اِجْعَلْ لَنا

هنوز پايتان از آب دريا خشك نشده بود كه به پيامبرتان گفتيد: براى ما از بت

اِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ، قالَ: اِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ».

خدايى قرار داده چنانكه اينان را خدايانى است، موسى گفت: شما مردمى نفهم هستيد».

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  اَنَا يَعْسُوبُ الْمُؤْمِنينَ، وَالْمالُ يَعْسُوبُ

و آن حضرت فرمود: من پيشواى مؤمنينم، و ثروتْ پيشواى

الْفُجّارِ.

بـدكـاران .

 وَ مَعْنى ذلِكَ اَنَّ الْمُؤْمِنينَ يَتَّبِعُونَنى، وَ الْفُجّارَ يَتَّبِعُونَ الْمالَ،

يعنى اهل ايمان مرا پيروى مى كنند، و بدكاران دنبال ثروتند،

كَما تَتَّبِعُ النَّحْلُ يَعْسُوبَها وَ هُوَ رَئيسُها.

چنانكه زنبوان از يعسوبشان كه پيشواى آنهاست پيروى مى نمايند.

مثلث شخصيت حضرت علي (ع)

از نظر روان شناسان، شخصيت هر فردي متشكل از سه عامل مهم است كه هر يك در انعقاد و تكون شخصيت تأثيربه سزايي دارد و گويي روحيات و صفات و طرز تفكر انسان همچون مثلثي است كه از پيوستن اين سه ضلع به يكديگرپديد مي آيد. اين سه عامل عبارتنداز:

1. وراثت
2. آموزش و پرورش
3. محيط زندگي
صفات خوب و بد آدمي و روحيات عالي و پست او به وسيله اين سه عامل پي ريزي مي شود و رشد و نمو مي كند.
درباره عامل وراثت سخن كوتاه اينكه: فرزندان ما نه تنها صفات ظاهري را، مانند شكل و قيافه، از ما به ارث مي برند، بلكه روحيات و صفات باطني پدر و مادر نيز از طريق وراثت به آنان منتقل مي شود.

آموزش و پرورش و محيط، كه دو ضلع ديگر شخصيت انسان را تشكيل مي دهند، در پرورش سجاياي عالي كه دست آفرينش در نهاد آدمي به وديعت نهاده و يا تربيت صفاتي كه كودك از پدر و مادر به وراثت برده است نقش مهمي دارند. يك آموزگار مي تواند سرنوشت كودكي و يا كلاسي را تغيير دهد. و بسا كه محيط، افراد آلوده را پاك و يا افراد پاك را آلوده مي سازد. قدرت اين دو عامل در شكل دادن به شخصيت آدمي چنان مسلم و روشن است كه خود را ازتوضيح درباره آن بي نياز مي دانيم. البته نبايد فراموش كرد كه در وراي اين امور سه گانه و مشرف و مسلط بر آن ها اراده وخواست انسان قرار گرفته است.

ادامه »

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ لِكاتِبِهِ عُبَيْدِاللّهِ بْنِ اَبى رافِع  :  اَلِقْ دَواتَكَ،

آن حضرت به دفتردارش عبيداللّه بن ابى رافع فرمود: دواتت را ليقه بگذار،

وَاَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِكَ، وَ فَرِّجْ بَيْنَ السُّطُورِ، وَ قَرْمِطْ بَيْنَ

زبانه قلمت را دراز كن، ميان سطرها را گشاد گير، و حروف را نزديك هم

الْحُرُوفِ، فَاِنَّ ذلِكَ اَجْدَرُ بِصَباحَةِ الْخَطِّ.

قرار ده، كه اين روش به زيبايى خط شايسته تر است.
       

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَيْثُ جاءَ، فَاِنَّ

و آن حضرت فرمود: سنگ را به همان جا كه از آن برآمده برگردانيد، چرا كه

الشَّرَّ لايَدْفَعُهُ اِلاَّ الشَّرُّ.

شر را جز شرّ دفع نمى كند.

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:  وَ فِى الْقُرْآنِ نَبَاُ ما قَبْلَكُمْ، وَ خَبَرُ

و آن حضرت فرمود: خبر آنچه پيش از شما و بعد از شماست، و نيز

ما بَعْدَكُمْ، وَ حُكْمُ ما بَيْنَكُمْ.

دستور زندگى شما در قرآن است.

             وقتی شما یک کسی را؛ یک دستگاهی را؛ شیطان دانستید؛ معلوم است که با ید رفتا ر و

           احسا سات شما نسبت به   او چگو نه با شد؛ امام تا روز آخر نسبت به آمریکا همین احسا س

            را داشت. ( امام خا منه ای مد ظله العا لی؛ ۱۴ خرداد ۹۴) 

گريه بر مصائب اهلبيت(ع)

ترديدي نيست که گريه کردن بر امام حسين ـ عليه السلام ـ اجر و پاداش بس بزرگ و بي شماري دارد که انسان چه بسا از توصيف و بيان حقيقت آن عاجز است و ممکن است در همة حقايق و عظمت قيام امام حسين ـ عليه السلام ـ و پاداشي که خداوند براي عزاداران و گريه کنندگان بر آن بزرگوار قرار داده، براي ما معلوم نگردد و در واقع آنچه ما درک مي کنيم و روايات بيانگر آن است فقط گوشه اي از عظمت قيام عاشورا، و پاداش عزاداران حسيني مي باشد.

لياقت گريه:
اينكه انساني به حدي برسد كه انسانهاي زيادي و بلکه تمام عالم هستي براي او گريه كنند و اشك بريزد، نه يك روز و دو روز، بلكه قرنها، لياقت ويژه‌اي لازم دارد، لذا قرآن در مورد فرعونيان كه بر اثر نفرين موسي غرق شدند مي‌گويد: «فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ»[1] (به هنگام نزول بلا) نه آسمان (و اهل او) بر آنها گريست و نه زمين (و اهل آن). به هر حال، اين جمعيت چنان لياقت و ارزش و پايگاه معنوي خويش را از دست دادند كه پس از مرگ آنان نه آسمان و نه زمين و به تفسير ديگر، از اهل آسمان و زمين كسي براي آنها گريه‌اي نكرد. زيرا افراد براي كسي گريه مي‌كنند كه ارزش و لياقتي داشته باشند، و اينكه كسي براي آنان گريه‌اي نكرده، نوعي حقارت و بي‌لياقتي به شمار آمده، آنان بدين سبب مورد سرزنش قرار گرفته‌اند.
آري گريه کن حقيقي سيدالشهدا(ع) فرزند عزيزش امام زمان- ارواحنا فداه - است که در عزاي جد غريبش مي فرمايد: «يا جداه لابکين عليک بدل الدموع دما»[2] اي جدّم به قدري برايت اشک مي ريزم که به جاي اشک خون گريه کنم. و حضرت، در همين زيارتنامه مي فرمايد: «سلام بر کسي که آسمان و زمين بر او گريست».

ادامه »

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: [ اِنَّ لِلْقُلُوبِ اِقْبالاً وَ اِدْباراً، فَاِذا

و آن حضرت فرمود: دلها را نشاطى و ملالى است، اگر نشاط

اَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوها عَلَى النَّوافِلِ، وَ اِذا اَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِها

روى آورد آنها را به مستحبّات واداريد، و اگر ملالت دست داد به برگزارى

عَلَى الْفَرائِضِ.

واجبـات اكتفـا كنيـد.