75

وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از سخنان آن حضرت است

لَمّا بَلَغَهُ اتِّهامُ بَنى اُمَيَّةَ لَهُ بِالْمُشارَكَةِ فى دَمِ عُثْمانَ

زمانى كه شنيد بنى اميّه او را متهم به قتل عثمان مى كنند

اَ وَ لَمْ يَنْهَ بَنى اُمَيَّةَ عِلْمُها بى عَنْ قَرْفى؟ اَ وَ ما وَزَعَ الْجُهّالَ

آيا آگاهى بنى اميه از وضع من آنان را از افترا زدن به من بازنداشت؟ آيا سابقه پاك من مردم نادان را

سابِقَتى عَنْ تُهْمَتى؟ وَ لَما وَعَظَهُمُ اللّهُ بِهِ اَبْلَغُ مِنْ لِسانى. اَنَا

از تهمت به من منع نكرد؟ البته پندى كه خدا به آنان داده از زبان من رساتر است. من

حَجيجُ الْمارِقينَ، وَ خَصيمُ الْمُرْتابينَ. وَ عَلى كِتابِ اللّهِ تُعْرَضُ

احتجاج كننده با خارج شدگان از دينم، و دشمن به ترديدافتادگان در آيين. تمام امور مشتبه به كتاب خدا

الاَْمْثالُ، وَ بِما فِى الصُّدُورِ تُجازَى الْعِبادُ.

عرضه مى شود، و بندگان به آنچه در سينه دارند مجازات مى گردند.