الإمام علی علیه السلام:

إغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ خَمسَهِ مَواطِنَ: عِندَ قِراءَهِ القُرآنِ، وَ عِندَ الأذانِ، و عِندَ نُزولِ الغَیثِ، و عِندَ التِقاءِ الصَّفَّینِ لِلشَّهادَهِ، و عِندَ دَعوَهِ المَظلُومِ، فَإنَّها لَیسَ لَها حِجابٌ دُونَ العَرشِ.

دعا کردن در پنج هنگام را غنیمت شمرید: هنگام تلاوت قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام رو در رو شدن دو سپاه برای جنگ، و هنگام دعای ستمدیده؛ زیرا که در این اوقات هیچ چیز مانع رسیدن دعا به درگاه الهی نمی شود.

البحار343/93