وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

از وصيت هاى آن حضرت است

لِمَعْقِلِ بْنِ قَيْس الرِّياحِىِّ حينَ اَنْفَذَهُ اِلَى الشّامِ فى ثَلاثَةِ آلاف مُقَدِّمَةً لَهُ

به معقل بن قيس رياحى، زمانى كه او را با سه هزار نفر به عنوان مقدمه لشگر خود به شام فرستاد

اِتَّقِ اللّهَ الَّذى لابُدَّ لَكَ مِنْ لِقائِهِ، وَ لا مُنْتَهى لَكَ دُونَهُ،

از خداوندى كه ناگزير از ملاقات با او هستى، و غير او تو را نهايتى نيست پروا كن،

وَ لاتُقاتِلَنَّ اِلاّ مَنْ قاتَلَكَ، وَ سِرِ الْبَرْدَيْنِ، وَ غَوِّرْ

جز با كسى كه با تو بجنگد نجنگ، و در صبح و عصر كه هوا ملايم است حركت كن، لشگر را در وسط

بِالنّاسِ، وَ رَفِّهْ فِى السَّيْرِ، وَ لا تَسِرْ اَوَّلَ اللَّيْلِ، فَاِنَّ اللّهَ جَعَلَهُ

روز استراحت ده، راه را به آرامى طى كن، ابتداى شب حركت مكن، كه خداوند آن وقت را براى آرامش

سَكَناً، وَ قَدَّرَهُ مُقاماً لا ظَعْناً. فَاَرِحْ فيه بَدَنَكَ، وَ رَوِّحْ ظَهْرَكَ.

قرار داده، و براى استراحت نهاده نه براى كوچ كردن. بدن و مركب خود را به شب آسوده دار.

فَاِذا وَقَفْتَ حينَ يَنْبَطِحُ السَّحَرُ، اَوْ حينَ يَنْفَجِرُ الْفَجْرُ، فَسِرْ عَلى

چون شب را آسودى تا وقت سحر رسيد با بامداد درآمد بر اساس بركت حق

بَرَكَةِ اللّهِ. فَاِذا لَقيتَ الْعَدُوَّ فَقِفْ مِنْ اَصْحابِكَ وَسَطاً، وَ لاتَدْنُ مِنَ

حركت كن. چون با دشمن روبرو شدى وسط لشگر بايست، و به دشمن

الْقَوْمِ دُنُوَّ مَنْ يُريدُ اَنْ يُنْشِبَ الْحَرْبَ، وَ لاتَباعَدْ عَنْهُمْ تَباعُدَ مَنْ

مانند كسى كه مى خواهد جنگ كند نزديك مشو، و از آنان همانند كسى كه از جنگ مى ترسد

يَهابُ الْبَأْسَ، حَتّى يَأْتِيَكَ اَمْرى، وَ لايَحْمِلَنَّكُمْ شَنَانُهُمْ عَلى

خود را دور مكن، تا فرمانم به تو برسد. و بعض و كينه شما را به جنگ با آنان

قِتالِهِمْ قَبْلَ دُعائِهِمْ وَ الاِْعْذارِ اِلَيْهِمْ.

وادار نكند پيش از آنكه آنان را به حق دعوت كنى و راه عذر را به رويشان ببندى.