اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی:
جنگ ما موجب شد که تمامی سردمداران نظام های فاسد در مقابل اسلام احساس ذلت کنند.
سه گروه روز قیامت نزد خدا شفاعت می کنند و خدا شفاعتشان را می پذیرد. انبیاء، بعد علما، سپس شهدا.
بحارالانوار/ج2/ص15
طبق رسم و رسوم وقتی می خواست از در خارج شود، پشت سرش آب ریختم.
برگشت و با دلخوری نگاهم کرد:
- مادر تو رو خدا این بار پشت سر من آب نپاش! شاید این نگذاره که من شهید بشم.
ما باید پرچم اسلام را در انتهای افق بر زمین بکوبیم.
خواهرم از تو می خواهم که در همه حال و همیشه حجاب خود را حفظ کنی و با امر به معروف و نهی از منکر تمام خواهران را به این کار تشویق کنی و با این عمل خویش ادامه دهنده راه شهدا باشی.
از وصیتنامه شهید عبدالرسول آب
امام خامنه ای(مدظله العالی):
حوزه های علمیه- بخصوص حوزه علمیه قم- در هیچ دوره ای از تاریخ خود، به قدر امروز مورد توجه افکار جهانی و انظار جهانی قرار نداشته اند؛ به قدر امروز مؤثر در سیاست های جهانی و شاید مؤثر در سرنوشت جهانی و بین المللی نبودند. حوزه قم هرگز به قدر امروز دوست و دشمن نداشته است. شما ملتزمان حوزه علمیه قم، امروز از همیشه این تاریخ، دوستان بیشتری دارید؛ دشمنان بیشتر و خطرناک تری هم دارید. امروز حوزه علمیه قم- که در قلّه حوزه های علمیه قرار گرفته است- یک چنین موقعیت حساسی را داراست. در اینجا یک مغالطه ای هست که باید به آن اشاره کنم. ممکن است بعضی بگویند اگر حوزه های علمیه وارد مسائل جهانی، مسائل سیاسی، مسائل چالشی نمی شدند، اینقدر دشمن نمی داشتند و محترم تر از امروز بودند. این مغالطه است. هیچ جمعی، هیچ نهادی، هیچ مجموعه با ارزشی به خاطر انزوا و کناره گیری و گوشه نشینی و خنثی حرکت کردن، هرگز در افکار عمومی احترام برانگیز نبوده است، بعد از این هم نخواهد بود.
اولاً، حاشیه نشین شدن حوزه علمیه قم و هر حوزه علمیه دیگری به حذف شدن می انجامد. وارد جریانات اجتماع و سیاست و مسائل چالشی نبودن، به تدریج به حاشیه رفتن و فراموش شدن و منزوی شدن می انجامد. لذا روحانیت شیعه با کلّیت خود، با قطع نظر از استثناهای فردی و مقطعی، همیشه در متن حوادث حضور داشته است. برای همین است که روحانیت شیعه از یک نفوذ و عمقی در جامعه برخوردار است که هیچ مجموعه روحانی دیگری در عالم- چه اسلامی و چه غیر اسلامی- از این عمق و از این نفوذ برخوردار نیست.
ثانیاً، اگر روحانیت می خواست در حاشیه و در پیاده رو حرکت کند و منزوی شود، دین آسیب می دید. روحانیت سرباز دین است، خادم دین است، از خود منهای دین حیثیتی ندارد. اگر روحانیت از مسائل اساسی- که نمونه برجسته آن، انقلاب عظیم اسلامی است- کناره می گرفت و در مقابل آن بی تفاوت می ماند، بدون تردید دین آسیب می دید؛ و روحانیت هدفش حفظ دین است.
(دیدار طلاب و فضلای حوزه علمیه قم/29 مهر1389)
