اهميت فتح خرمشهر

فتح خرمشهر از دو جهت حائز اهميتى خاص بود:

جهت اول اينكه:

با اين پيروزى بزرگ، جنگ وارد مرحله نوينى شد و قواى اسلام با تهاجمات كوبنده خودمرحله

به مرحله پيروزيهاى تازه‏اى را به ملت مسلمان ايران و همه ملتهاى مسلمانى كه عاشق و شيفته‏

انقلاب اسلامى هستند و چشم اميد به اين نهضت الهى دوخته‏ اند، هديه كرد.

باز شدن بابى جديد بر روى سلحشوران ايران و حملات برق‏ آسا و دلاورانه آنها بود كه دشمن

زبون را ديوانه‏ وار به استفاده از سلاح‏هاى شيميايى مجبور نمود.

دشمن مى‏ دانست كه اين مرحله از جنگ با مراحل‏ پيشين، تفاوتى فاحش دارد و يورشهاى

سهمگين و بى‏ باكانه لشكريان اسلام را هيچ چيز پاسخگو نيست.

اين ‏درماندگى و بيچارگى باعث شد تا دشمن به سلاحهاى شيميايى پناه ببرد، و چيزى نگذشت

كه اين سلاح نيزكهنه شد و راهى براى رهايى خصم از دام مرگ و ذلت نگشود.

جهت دوم اينكه:

اين فتح عظيم باعث گشت آمريكاى جهانخوار و ساير قدرتهاى استعمارى حساب كار خود

رابكنند و از موضع تهاجم و حمله، به موضع دفاع بيفتند.

پيش از اين چنين مى ‏پنداشتند كه نه تنها عراق به‏ عنوان ژاندارم منطقه سرگرم نوكرى و

خدمتگزارى آنها خواهد بود، بلكه با پيروزى اين رژيم دست نشانده‏ بر ايران، ژاندارم

اصلى منطقه كه در اثر انقلاب اسلامى از دست رفته بود، ديگر بار احيا و ابقا خواهد شد.

ليكن پس از فتح خرمشهر، نه تنها انديشه تصرف ايران از سر آنان پريد، كه هول و وحشت

سقوط رژيم‏ دست نشانده صدام هم سراپاى وجود ناپاكشان را فراگرفت و آنان را وادار كرد

كه خود را به جهد و تلاش وتكاپو بيندازند تا شايد صدام را از سقوط نجات دهند.

روزنامه فرانسوى ليبراسيون در اين باره نوشت:

پس از بازپس گيرى خرمشهر توسط ايرانيان، بلافاصله آمريكا و اروپا و برخى از كشورهاى

منطقه خليج‏ فارس، ابتكارات متعددى را براى پايان دادن به اين جنگ به كار گرفتند تا به اين

ترتيب از سقوط صدام ‏جلوگيرى كنند.

حضرت‏ امام‏ خمينى(ره) درفرازى ازپيامشان درخصوص آزادى‏ خرمشهرچنين‏ فرمودند:

اينجانب با يقين به آنكه:

«ما النصر اِلاّ من عنداللَّه » از فرزندان اسلام و قواى مسلح، كه دست قدرت حق ازآستين آنان

بيرون آمده، و كشور امام زمان -عج- را از چنگ گرگان آدم خوار، كه آلتهايى در دست ابرقدرتان،

خصوصاً آمريكاى جهانخوارند، بيرون آورد و نداى اللَّه اكبر را برفراز آن شهر خرم كه با دست

پليد جنايتكاران غرب به خون كشيده شد و خونين شهر نام گرفت، تشكر مى ‏كنم؛ و آنان فوق تشكر

من و امثال من‏ هستند.

آنان به يقين مورد تقدير ناجى بشريت و برپا كننده عدل الهى در سراسر گيتى مى‏ باشند.

مبارك ‏باد وهزاران مبارك‏ باد برشما عزيزان و نور چشمان اسلام اين فتح و نصر عظيم.

منبع : شورای سیاستگذاری ائمه جمعه

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  قالَ  الاْمامُ السجاد - عليه السلام - : مِنْ سَعادَةِ الْمَرْءِ أنْ

يَكُونَ مَتْجَرُهُ في بِلادِهِ، وَيَكُونَ خُلَطاؤُهُ صالِحينَ، وَتَكُونَ لَهُ

أوْلادٌ يَسْتَعينُ بِهِمْ.

«وسائل الشيعة، ج 17، ص 647»

امام سجاد - عليه اسلام - فرمود: از سعادت مرد آن

است كه در شهر خود كسب و تجارت نمايد و شريكان و مشتريانش

افرادي صالح و نيكوكار

باشند، و نيز داراي فرزنداني باشد كه كمك حال او باشند.

 

 

 

 

 

قالَ الاْمامُ السجاد - عليه السلام - : الدُّنْيا سِنَةٌ، وَالاْخِرَةُ

يَقْظَةٌ، وَنَحْنُ بَيْنَهُما أضْغاثُ أحْلامِ.

«تنبيه الخواطر، ص 343»

امام سجاد - عليه اسلام - فرمود: دنيا همچون نيمه

خواب (چرت) است و آخرت بيداري مي باشد و ما در اين ميان رهگذر، بين خواب و

بيداري به سر مي بريم.

 

 

 

 

 

 

ولادت، كودكي و نوجواني امام سجاد عليه السلام

زندگاني حضرت سجاد، زين العابدين عليه السّلام:

ادوار زندگاني حضرت علي بن الحسين السجاد ـ عليه السّلام ـ مي‎توان

به دو دوره تقسيم نمود.

1. زندگي آن حضرت تا واقعه كربلا يعني از سال 38 هجري تا سال 61 هجري.

2. از سال 61 تا سال 95 هجري كه دوران امامت آن حضرت بوده.

دوره دوم كه داراي مسئوليت زعامت و امامت بود و بزرگترين مصيبت‎ها را

با چشم خود مشاهده كرد، اين قسمت از زندگي حساس‎ترين دوره حيات امام

زين العابدين ـ عليه السّلام ـ كه وظيفه خطير امام ـ عليه السّلام ـ در اين دوران،

حفظ آثار حادثه‎ي كربلا و انتشار اهداف بزرگ اين قيام، و صيانت از سيره و

سنت رسول خدا و جوهره‎ي دين مبين بود.

1. تولد حضرت امام زين العابدين:

آنگونه كه مشهور است ولادت ابوالائمه حضرت علي بن الحسين ـ عليه السّلام ـ از

دامان پاك شهربانو در سال 38

2. هشتم شعبان سال 38 هجري : بحارالانوار به نقل از ذخيره.

3. نهم شعبان : بنابر به نقل روضة الواعظين.

4. هشتم ربيع الاول: جنات الخلود.

5. پانزدهم جمادي الاول: علامه حلّي در تذكرة.

6. نيمه ماه جمادي الثاني: طبرسي در اعلام الوري.

2. كودكي امام سجاد ـ عليه السّلام ـ :

امام سجاد ـ عليه السّلام ـ ثمرة درختي است كه در زمين پاك طيب و طاهر نشو

و نما يافته. در آغوش ولايت و امامت رشد كرده از پستان نبوت شير نوشيده و

از چشمه سار ولايت سيراب گشته است.

حوادث كودكي امام سجاد ـ عليه السّلام ـ در تاريخ بسيار كم نقل شده است

كه مي‎توان به چند مورد اشاره كرد:

الف) از دست دادن مادر در همان ابتداي تولد كه مسعودي در اثبات

الوصيه مي‎نويسد: «شهربانو در تولد امام زين العابدين اولين حمل او در

حال نفاس در گذشت»[2]

ب) سفارش اميرالمؤمينن علي ـ عليه السّلام ـ به امام سجاد در زمان كودكي

نسبت به ودايع امامت.

« وقتيكه اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ توسط ابن ملجم ضربت خورد حضرت

با آن حال مواريث انبياء را در حضور همه فرزندان خود به امام حسن ـ عليه السّلام ـ داد

و فرمود او به حسين بدهد و در اين موقع علي بن الحسين سجاد سه ساله بود كه

حضرت امير دست سيد سجاد را گرفت و فرمود: پيغمبر خدا وصيت فرمود كه

تو ودايع، امامت را پس از خود به فرزندت محمد باقر بدهي و از طرف من او

را سلام برساني.[3]

«سيدالشهداء در حين حركت به كربلا مواريث انبياء را به ام‎سلمه به امانت سپرد،

فرمود پس از من اين ودايع را به فرزندم علي زين العابدين بسيار و ام‎سلمه

هم چنين كرد»[4].

ج) «زندگي كردن امام سجاد ـ عليه السّلام ـ به مدت 2 سال با جدّش

اميرالمؤمنين علي ـ عليه السّلام ـ»[5]

د) عبادت و سجده زياد از همان ابتداي كودكي.

هـ.) درك دوران امامت سه امام معصوم و تربيت در كنار آنها.

3. نوجواني امام سجاد ـ عليه السّلام ـ :

الف. افتخار همزيستي با عموي بزرگوارش امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ به

مدت 12 سال و اشتغال به كسب علم از امام مجتبي ـ عليه السّلام ـ و پدر

بزرگوارش امام حسين ـ عليه السّلام ـ در اين دوران «علي ـ عليه السّلام ـ هنوز

سنش به ده سال نرسيده بود كه با برادران و عموزاده‎هاي خود به مسجد رسول

خدا روانه گرديده و به استماع قرآن و اخبار و علم پرداخت. در مجلس پدر

بزرگوارش حسين ـ عليه السّلام ـ و مجالس ياران و تابعين رسول خدا ـ صلّي

الله عليه و آله ـ حضور مي‎يافت و به نقل حديث و آموختن اخبار مبادرت مي‎نمود

و ضمناً از عموي خود امام حسن ـ عليه السّلام ـ استفاده و در نزد او تلمذ مي‎كرد.

كم‎كم علي بر آن شد كه معلومات و محفوظات خود را در مجالس و محافل تابعين

حضرت رسول ـ صلّي الله عليه و آله ـ مطرح ساخته و به اصلاح آنها بپردازد و

نظريات ايشان را معلوم سازد.

هنگاميكه به تلاوت آيات قرآن مي‎پرداخت، حالت اضطرار و هيجان عجيبي در

او پيدا مي‎شد، زيرا به اسرار قرآن به خوبي واقف بود و دستورات و موارد كلمات

و تأديه آنان را خوب مي‎دانست گوئي سينه‎ي او لوح محفوظي از قرآن است.

ب. از دست دادن عموي گراميش امام حسن ـ عليه السّلام ـ در اين دوران.

ج. شاهد مخالفت پدرش امام حسين ـ عليه السّلام ـ با حكومت يزيد و پايداري

و عدم بيعت آن حضرت در برابر زورگويي‎هاي حكومت وقت.

د. خبر دادن از وفات مادرش در اين دوران از زندگي.

سرانجام علي ـ عليه السّلام ـ راز دروني خويش را بر ملا ساخت و گفت مي‎داند

كه مادرش هنگام وضع حمل دنيا را بدرود گفته است و بانوئي كه وي را مواظبت

و نگهداري مي‎كند يكي از كنيزان مي‎باشد. علي ـ عليه السّلام ـ از عطوفت و

مهرباني او به شگفت آمد زيرا دانست، با اينكه فرزند حقيقي او نيست بيش از

حد معمول از او پرستاري مي‎كند از اين رو به حال او دقت كرده و سخت

متوجه او گرديد و حقشناسي كرد.

علي ـ عليه السّلام ـ پيش خود احساس كرد كه بايد نسبت به كنيزان ديني بر‎ گردن

داشته باشد كه هر‎گاه موفق شود آن را ادا كند.

احترام به نامادري:

امام سجاد ـ عليه السّلام ـ مادرش را به هنگامي كه نوزادي بيش نبود از

دست داد: از اين رو، بانويي پرستاري آن حضرت را بر‎عهده گرفت و

به عنوان نامادري در حفظ آن حضرت كوشيد، امام سجاد ـ عليه السّلام ـ وقتي

كه بزرگ شد، با نامادري‎اش در يك كاسه غذا نمي‎خورد. شخصي از آن حضرت

پرسيد:

«با اينكه شما مادرت (نا مادريت ) را دوست داري، چرا در يك كاسه با او

غذا نمي‎خوري؟».

آن حضرت در پاسخ فرمود: «من دوست ندارم كه دستم به لقمه‎اي سبقت گيرد

كه چشم مادرم به آن سبقت گرفته است، آن گاه نسبت به مادرم جفا‎كار گردم».[6]

به راستي وقتي آن حضرت به نامادري اين گونه احترام مي‌گذاشت مقام مقدّس

مادر چقدر ارج و ارزش در پيش او دارد.

————
[1] . شيخ مفيد، الارشاد: چاپ كنگره شيخ مفيد، قم. 1413ق، ج 2، ص 137.

[2] . مسعودي، اثبات الوصية، چاپ نجف، بي‎تا ص 143.

[3] . سليم بن قيس هلالي، كتاب سليم، انتشارات الهادي قم: 1415ق، ص 924، حديث 69.

[4] . تقة الاسلام كليني، الكافي، داراكتب الاسلاميه تهران، 1365ش، ج 1، ص 304.

[5] . شيخ مفيد، الارشاد، پيشين، 1413 ق، ج 2، ص 137.

[6] . محمد باقر مجلسي، بحارالانوار مؤسسه الوفاء بيروت، 1404ق، ج 46، ص 93.

مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم

منبع : اندیشه قم

 

 

 

 

 

 

 قالَ الاْمامُ السجاد - عليه السلام - : إنَّ دينَ اللّهِ لايُصابُ

بِالْعُقُولِ النّاقِصَةِ، وَالاْراءِ الْباطِلَةِ، وَالْمَقاييسِ الْفاسِدَةِ،

وَلايُصابُ إلاّ بِالتَّسْليمِ، فَمَنْ ـ سَلَّمَ لَنا سَلِمَ، ومَنِ اهْتَدي بِنا

هُدِي، وَمَنْ دانَ بِالْقِياسِ وَالرَّأْي هَلَكَ.

«مستدرك الوسائل، ج 17، ص 262، ح 25»

امام سجاد - عليه اسلام - فرمود: به وسيله عقل

ناقص و نظريه هاي باطل، و مقايسات فاسد و بي اساس نمي توان احكام و

مسائل دين را به دست آورد; بنابراين تنها وسيله رسيدن به احكام واقعي دين، تسليم

محض مي باشد; پس هركس در مقابل ما اهل بيت تسليم باشد از هر انحرافي در

امان است و هر كه به وسيله ما هدايت يابد خوشبخت خواهد بود. و شخصي كه با قياس و

نظريات شخصي خود بخواهد دين اسلام را دريابد، هلاك مي گردد.

 

 

 

 

 

 

 

قالَ الاْمامُ السجاد - عليه السلام - : مَنْ أطْعَمَ مُؤْمِناً مِنْ جُوع

أطْعَمَهُ اللّهُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّةِ، وَمَنْ سَقي مُؤْمِناً مِنْ ظَمَأ

سَقاهُ اللّهُ مِنَ الرَّحيقِ الْمَخْتُومِ، وَمَنْ كَسا مُؤْمِناً كَساهُ اللّهُ

مِنَ الثّيابِ الْخُضْرِ.

«مستدرك الوسائل، ج 7، ص 252، ح 8»

امام سجاد - عليه اسلام - فرمود: هركس مؤمن

گرسنه اي را طعام دهد خداوند او را از ميوه هاي بهشت اطعام

مي نمايد، و هر كه تشنه اي را آب دهد خداوند از چشمه گواراي بهشتي

سيرآبش مي گرداند، و هركس برهنه اي را لباس بپوشاند خداوند او را از

لباس سبز بهشتي ـ كه بهترين نوع و رنگ مي باشد ـ خواهد پوشاند.