ثواب هدایت یک نفردرپیشگاه خدا
سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، متن حدیث را ازکتاب
بحار الانوار منتشر می کند.
رُويَ أنّ داوودَ عليه السلام خَرَجَ مُصحِرا مُنفَرِدا، فأوحَى اللّه ُ إلَيهِ : يا داوودُ ،
مالِي أراكَ وَحدانِيّا ؟ فقالَ : إلهي اشتَدَّ الشَّوقُ مِنّي إلى لِقائكَ ، و حالَ
بَيني و بَينَ خَلقِكَ ، فأوحَى اللّه ُ إلَيهِ : اِرجِعْ إلَيهِم ؛ فإنّكَ إن تَأتِني بِعَبدٍ
آبِقٍ اُثْبِتْكَ في اللَّوح حَميدا .
روايت شده است كه داوود عليه السلام تنها به صحرا رفت. پس خداوند
به او وحى فرمود: اى داوود! چه شده است كه تو را تنها مى بينم؟ عرض
كرد: معبودا! شوق ديدار تو در جانم شدّت گرفته و ميان من و خلق تو حائل
واقع شده است. خداوند به او وحى فرمود: به ميان آنان برگرد؛ زيرا اگر تو يك
بنده گريز پا را نزد من بياورى نام تو را در لوح، با صفت ستوده ثبت مى كنم.
بحار الأنوار 14.